Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2008

Βεντούζες

Η πτήση είχε πολύωρη καθυστέρηση και η Παπαστρουμφ βρέθηκε καθισμένη στην αίθουσα αναμονής να σκέφτεται το τριήμερο που μόλις είχε περάσει. Το συνέδριο ήταν μια αποτυχία, αλλά τουλάχιστον είχε την ευκαιρία να βρεθεί με την Orestis και να μιλήσουν αναλυτικά για όλα όσα είχαν συμβεί το διάστημα που έκαναν να συναντηθούν. "Ανταλλαγή σημειώσεων πάνω στο blogging και τους bloggers." το ειχε αποκαλέσει η Orestis και η Παπαστρουμφ είχε συμφωνήσει.
Από τη συζήτηση της δημιουργήθηκε η περιέργεια να γνωρίσει τον Revqueer, καθώς η Orestis δεν τον ήξερε και δεν μπόρεσε να της δώσει τις απαιτούμενες πληροφορίες. Aπλά της αύξησε την επιθυμία να τον γνωρίσει. "Σε βάθος, όχι επιφανειακά." σκεφτόταν όταν άκουσε την αναγγελία της πτήσης της. Είχε άλλες τρεις ώρες μπροστά της να επεξεργαστεί πλήρως την όλη διαδικασία της συνάντησης τους.
Όταν επιτέλους έφτασε σπίτι της, τα είχε οργανώσει όλα. Άφησε ένα σχόλιο, έστειλε ένα email και φρόντισε να ορίσει την ημερομηνία που την βόλευε. Πάντα της άρεσε ο μεσημεριανός καφές της Κυριακής. Έπειτα γύριζε νωρίς σπίτι, χαλάρωνε και σκεφτόταν το πρόγραμμα της βδομάδας. Ο συγκεκριμένος καφές με τον Revqueer ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένος. Αμοιβαία συμπάθεια και κοινά ενδιαφέροντα που τροφοδοτούσαν τη συζήτηση για ώρες. Μόνο που αυτό δεν ήταν στο σχέδιο.
"Δεν έπρεπε να τον συμπαθήσω. Τώρα πρέπει να βιαστώ και να επισπεύσω το δείπνο." σκέφτηκε και έπεσε για ύπνο. Την επόμενη θα έπρεπε να αρχίσει τις προετοιμασίες. Έψαξε και βρήκε τα τσίγκινα ποτήρια που έψαχνε και γεμάτη χαρά γύρισε σπίτι να τα ετοιμάσει. Κλείστηκε στο πίσω δωμάτιο, που είχε μετατρέψει σε εργαστήριο και άρχισε να τα κόβει. Τα πρώτα δεν της βγήκαν καλά, γιατί της ξέφευγε ο κόπτης και δεν τους έδινε το σχήμα που είχε αρχικά σχεδιάσει. Όταν όμως συνήθισε το χέρι της, το αποτέλεσμα ήταν εξαίσιο. Τώρα απλά περίμενε το πότε θα μπορούσε ο Revqueer για να ορίσει την ημερομηνία για το πολυπόθητο δείπνο.
Το έκλεισαν για Παρασκευή βράδυ. Μέρα αρκετά βολική και για τους δυο τους. Τον περίμενε κατά τις 8 και όπως πάντα είχε ήδη ανοίξει το κρασί και απολάμβανε το πρώτο ποτήρι. Ο Revqueer ήρθε στην ώρα του και έτσι είχαν τη δυνατότητα να πιούν ένα ποτήρι μαζί πριν το φαγητό. Η Παπαστρουμφ σέρβιρε το γλυκό όταν ο Revqueer παρατήρησε τα περίεργα τσίγκινα ποτήρια με την πριονωτή άκρη. "Τι είναι αυτά;" τη ρώτησε. "Είναι τα ποτήρια που χρησιμοποιώ για τις βεντούζες." απάντησε ήρεμα εκείνη. Το πρόσωπο του δεν πρόλαβε να πάρει τρομαγμένη όψη, τον χτύπησε με την πιατέλα του γλυκού και έπεσε ξερός στο τραπέζι.
Τον μετέφερε στο πίσω δωμάτιο και τον ξάπλωσε μπρούμυτα στο πάτωμα. Τον έγδυσε, τον έδεσε, τον φίμωσε, έφερε τα ποτήρια και ήταν πανέτοιμη να αρχίσει τις βεντούζες. Όταν έμπηξε το πρώτο ποτήρι στην πλάτη του Revqueer το αίμα έτρεξε κόκκινο και καυτό. Όταν είχε βάλει γύρω στα δέκα ποτήρια το θέαμα ήταν φριχτό. Η πλάτη του είχε σχεδόν παραμορφωθεί και ήταν γεμάτη αίματα. Όμως εκείνος ζούσε ακόμη. Τότε αποφάσισε να του δώσει τη χαριστική βολή. Τον γύρισε ανάσκελα και κάρφωνε τα ποτήρια στον θώρακα του. Το πρόσωπο του δεν ήθελε να το πειράξει. Ένα το έβαλε κοντά στην καρδιά και καθώς το βύθιζε στην σάρκα του, μάλλον χτύπησε κάποια αρτηρία, γιατί πετάχτηκε πολύ αίμα και το σώμα του άρχισε να έχει σπασμούς.
Όταν το τράβηξε έξω, συνάντησε κάποια αντίσταση και παρατήρησε ότι είχαν κολλήσει πάνω κάποιες ίνες. "Μάλλον πέτυχα το μυοκάρδιο." φώναξε δυνατά, αλλά δεν είχε μεγάλη σημασία. Ήδη αιμορραγούσε αρκετή ώρα και όλα ήταν ζήτημα ωρών. Τον άφησε να κείτεται αιμόφερτος και πήγε να τελειώσει το δείπνο της. Έφαγε το γλυκό, λεμονόπιτα, που τόσο της άρεσε και άναψε ένα τσιγάρο για τη χώνεψη. "Λες να ήθελε και ο Revqueer να καπνίσει;" αναρωτήθηκε και ξαναπήγε στο δωμάτιο που τον είχε.
Τον κοίταζε μέχρι να βεβαιωθεί ότι δεν ανέπνεε. Έπειτα πήγε, γονάτισε δίπλα του, τον έπιασε από το πηγούνι και του ειπε, "Εντάξει, ήταν λίγο δραστική η λύση μου για το κρυολόγημα, αλλά πιστεύω πως τώρα πια, αποκλείεται να αρρωστήσεις ξανά."

25 σχόλια:

comingThrough είπε...

stin ygeia tou loipon!:P

orestis είπε...

Για το τσιγάρο εννοείε εεε;;;;;

χεχεχε

revqueer είπε...

AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAΑΑ!!!

Οι βεντούζες ήταν πάντα ο μεγαλύτερος εφιάλτης μου!!!

Ρε, ευχαριστώ πάντως που δε μου χάλασες το πρόσωπο! Θα ήταν πραγματικά κρίμα τέτοιο πρόσωπο να καταστραφεί...

Υ.Γ. Ευχαριστώ πολύ! Μου έφτιαξες τη διάθεση!

comingThrough είπε...

xmm nai:P
Emena ayto to teleytaio, pou ton epiase apo to pigouni...de ksero... poli me syginise...

xipasmenos είπε...

nta3 anatrixiasa.......

foolish cloud είπε...

Τουλάχιστον πέρασε το κρύωμα!

orestis είπε...

@ Revqueer είδες που σε σκέφτομαι;;;;

Έπιασα και τον εφιάλτη του...αυτά είναι!

Και εγώ χαίρομαι που σου έφτιαξα τη διάθεση!

@ Coming σε συγκίνησε ε;;;

Αν μου πεις και γιατί ακριβώς θα με βοηθήσεις!

orestis είπε...

@ Έγινες xipasmenos εσύ;;;;;

Γιατί;;;

Προαγωγή πήρες;;;;;;

Αν μετρήσεις πόσα εκατοστά έφτασε η τρίχα τότε νταξ θα σε παραδεχτώ....χαχα

ΥΓ. Σορρυ με πιάνει το βράδυ η βλακεία μου!

orestis είπε...

@ Foolish εσένα σε περίμενα.

Η δική σου παραγγελία με δυσκολεύει!

Έχω σκεφτεί κάτι καινούριο, αλλά δεν μου κάθεται το άτιμο....

οπότε υπομονή!

comingThrough είπε...

to endiaferon pou edeikses gia tin ugeia tou:P

Erisadesu είπε...

συγνώμη που δεν γελάω αλλά το θέαμα θα ήταν φριχτό....
αλήθεια ο revqueer φώναζε όταν τον σκοτώνατε;

orestis είπε...

@ Coming με κάλυψες!!!

@ Eri ναι ήταν ένα έργο τέχνης το θέαμα.

Φώναζε ο άτιμος, αλά δεν ακουγόταν ευτυχώς!

Άσε που κάποια στιγμή λιποθύμησε, από τους πόνους!

Ανώνυμος είπε...

vasika,otan leme paizw to giatro, allo mou rxetai sto myalo...

makia apo germania!

orestis είπε...

Σου είπα κάτι σχετικό σε μεήλ, μην αναφερθώ και εδώ!!!!

Και δεν σου είπα μακριά από το πισί;;;;

Είσαι διακοπές λέμε!!!!!

Μάκια και καλή επιστροφή

Equilibrium είπε...

Η παλιά καλή Ορέστις....

Να ξέρουμε να μην αρρωστήσουμε δλδ ποτέ και σε φωνάξουμε για βεντούζες (οι οποίες κι από μόνες τους χωρίς blogοφονία είναι απίστευτες!)

Αει στο καλό να πας, με ανατρίχιασες νυχτιάτικα πάλι...

:)

Ανώνυμος είπε...

Αυτές τις αναλαμπές σου λατρεύω! Ακούς εκεί σκέφτηκες μήπως ήθελε ένα τσιγάρο πριν τη "θεραπεία"! Κι ελπίζω να μη σου ήρθε η έμπνευση από την ατάκα τύπου Γκουζγκούνη...

Βεντούζα...
Β-Ε-Ν-Τ-Ο-Υ-Ζ-Α!

PS: Πολύ δραστική όντως η λύση σου για το κρυολόγημα. Μακάρι να ζούσα να την εφάρμοζα κι εγώ χαχα (σχεδόν σατανικό). Αλλος για χειρουργείο?

Soula είπε...

Το φάγατε το παιδί κακούργες!!!
Μπλιάχ!Βαρβαρες(χωρίς τόνο)

Μόνο μια παρατήρηση ήθελα να κάνω.
Αφου τον είχατε ανάσκελα, πώς του βάλατε τις "βεντούζες" στην πλάτη;;;

orestis είπε...

@ Equilibrim αν και κάνω καλή κοτόσουπα, στη θέση σου θα άφηνα κάποιον άλλο να με φροντίσει...εγώ είμαι επικίνδυνη....χεχεχε

@ Αρχάγγελε αν και τρέφω βαθιά εκτίμηση για το πρόσωπο του εν λόγω "καλλιτέχνη", η έμπνευση δεν μου ήρθε απο εκεί.

Όσο για τη λύση...αν υπογράψουμε και μια σύμβαση με κνένα γραφείο τελετών...τότε έχουμε σίγουρη επιτυχία....χαχα(μακάβριο όμως)

orestis είπε...

@ Σούλα μου: 1) με ξεμπρόστιασες απλά! Ντροπή σου...φαντάζομαι πως και άλλοι το πρόσεξαν αλλά έκαναν τις πάπιες! Ενώ εσύ εκεί, να το υποδείξεις!
2) Το είχα γράψει σωστά στην αρχή, αλλά μετά κάποιο εγκεφαλικό κύτταρο έφαγε κόλλημα και επέμενε πως έτσι ήταν σωστά!
3) Θα σου απαντούσα πως οι βεντούζες ήταν κολλημένες στο πάτωμα, αλλά μετά θα με ρώταγες πως τράβηξα έξω το τελευταίο ποτήρι, οπότε είπα να παραδεχτώ το λάθος μου! Γεγονός που μου προκαλεί μεγάλη λύπη, καθώς ως γνωστόν είμαι άσφαλτη....χεχε

ΥΓ. Να' σαι καλά με έκανες και γέλασα!

mad2luv είπε...

χριστε μου...πολυ hostel...ποτε θα φαω τον tzonako???you owe me...

foolish cloud είπε...

@orestoula : με το πάσο σου... θέλω κάτι καλό, με αίμα, πόνο, δάκρυα και όλο σου το ταλέντο!

Ανώνυμος είπε...

εσύ το είπες, αλλά ήταν μεγάλος ο πειρασμός! Τρίτη αναίμακτη γίνεται???

α! γύυυυυυυυρισαααααααα....!

μάκια!

orestis είπε...

@ Mad μου δεν σε έχω ξεχάσει!

Απλά είναι πολλές οι παραγγελίες!χεχε

Άσε που θέλω κάτι ιδιαίτερο για τον μίστερ Τζονάκο!

@ Foolish το δικό σου θα είναι ιδιαίτερο, οπότε ως γνωστόν το καλό πράγμα αργεί να γίνει!

@ Παπαστρουμφ καλώς μας ήρθες πίσω!

Είμαι παιδί μου πειρασμός που λέει και το άσμα!

Μάκια πολλά

APSOY είπε...

Πόσο μου 'χαν λείψει τα κείμενα σου....:)
Φιλάκια...

orestis είπε...

Πόσο μου είχαν λείψει τα σχόλια σου!!!!

Φιλάκια