Αυτό για μένα

Χάνομαι σε άγνωστους δρόμους

περπατώ σε καινούριες οδούς

ξένα διαμερίσματα

ξύλινα πατώματα

ψυχρά σώματα

που δίνονται με άνεση

προσφέροντας εφήμερες

όχι όχι απολαύσεις....

στιγμές....

δεν θέλω να τις κρίνω

μα ούτε νομίζω πως μπορώ

τους φέρομαι σαν ν' ανήκουν σε άλλον

κοιμάμαι και θυμάμαι

πετιέμαι ιδρωμένη

όχι που δεν ξέχασα

μα που η μνήμη τις έντυσε οικείες