Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009

Πανσέληνος


Είναι αυτές οι νύχτες

που μια επιθυμία έχω.

Να πάρω το σκαρί μου,

αυτό που δεν θέλει κουπιά.

Του φτάνει ένα ζευγάρι φτερά....

μα τα δικά μου είναι τσακισμένα.

Γυρίζω στο κρεβάτι,

αγκαλιάζω το κενό,

όχι για να παρηγορηθώ,

μα για να σε ταυτίσω!

Και αγκάλιαζω εκείνο το όνειρο,

το ίδιο που ντύνεται εφιάλτης

4 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Όνειρο που γίνεται εφιάλτης.. γιατί νιώθω ότι έχω το ίδιο πρόβλημα...;

KitsosMitsos είπε...

Ο εφιάλτης άραγε μπορεί να γίνει όνειρο; Και να μείνει εκεί;

Wrong Guy είπε...

Αχ,αυτές οι νύχτες είναι πρόβλημα μεγάλο!

orestis είπε...

@ Ηφαιστιωνάκο θα βρεθεί λύση!!!!!

@ Κίτσο άμα βριες απάντηση απλά πες μας καιμας!!!!

@ Κούκλε πολύ μεγάλο πρόβλημα όμως!!!!!