Τρίτη 13 Μαΐου 2008

Τρίτη και 13 ξανά

Πάντα την άγχωνε αυτή η μέρα. Όταν το ημερολόγιο έδειχνε Τρίτη και 13, κάτι πάθαινε. Ήθελε να μείνει χωμένη κάτω από τα σκεπάσματα και να αφήσει την ημέρα να κυλήσει. Έτσι θα έκανε και σήμερα και όντως κάτι θα κυλούσε.
Σηκώθηκε νωχελικά από το κρεβάτι και έφτιαξε τον καφέ της. Έκανε το καθιερωμένο τσιγάρο και ετοιμάστηκε. Ο αέρας της φάνηκε περίεργος. "Αυτή η άθλια μέρα θα φταίει." σκέφτηκε η Οrestis και συνέχισε το δρόμο της. Στη διαδρομή προς τη δουλειά χάζευε τα σπίτια και τους ανθρώπους. Και συνεχώς σκεφτόταν τι περίεργο θα συνέβαινε. Πάντα το περίμενε. Πάντα συνέβαινε.
Έφευγε για το σπίτι χώρις να έχει κανονίσει κάτι για μετά. Δεν αγχωνόταν όμως. Όλο και κάτι θα παιζόταν το βράδυ. Είχε ήδη νυχτώσει όταν έφτανε στην είσοδο της πολυκατοικίας. Δεν είχε δει τη σκιά. Ένιωσε ένα χέρι να της κλείνει το στόμα και να τη σπρώχνει βίαια μέσα στο κτίριο. Η καρδιά της άρχισε να χτυπάει δυνατά. Μόνο όταν η σκιά την άφησε να δει το πρόσωπο της ηρέμησε.
Ήταν ο Apsoy. "Με τρόμαξες ρε." φώναξε εκνευρισμένη. "Και καλά έκανα." απάντησε εκείνος με ήρεμη φωνή. Ανέβηκαν πάνω και μπήκαν στο διαμέρισμα. Εκείνος ανέλαβε το μουσικό κομμάτι και εκείνη τα ποτά. Άρχισαν να μιλάνε, αλλά κάτι ήταν διαφορετικό. Είχε ένα περίεργο βλέμμα. Έμοιαζε λες και ήρθε έρθει αποφασισμένος για κάτι. Στο δεύτερο ποτό δεν κρατήθηκε και τον ρώτησε. "Τι έχεις εσύ; Φαίνεσαι περίεργος. Το άγχος του στρατού;" αλλά δεν πρόλαβε να πάρει απάντηση.
Το μπαμ ταίριαξε πλήρως με τα φωνητικά της τραγουδίστριας στο κομμάτι που έπαιζε. Η Orestis έπεσε αναίσθητη και αιμόφερτη στον καναπέ. Η σφαίρα την είχε βρει στο στήθος. Ο Apsoy πήγε δίπλα της και την αγκάλιασε. Όταν συνήλθε ένιωθε έναν τρομερό πόνο. Γύρισε και τον είδε. Είχε κυκλώσει το προσωπό της στα ματωμένα του χέρια και την κοίταζε. "Γιατί;" ψέλλισε με τρεμάμενη φωνή. "Γιατί το περίμενες. Ήθελες να συμβεί κάτι το διαφορετικό, αλλά αφού εσύ δεν μπορούσες, έπρεπε κάποιος άλλος να το δημιουργήσει."
Κοιμήθηκαν όλο το βράδυ αγκαλιά. Κάποια στιγμή βέβαια ένιωσε τα χέρια της εντελώς παγωμένα. Είχε σβήσει. Σηκώθηκε και έβαλε το πτώμα της στο πορτ παγκαζ. Πήγε στο στρατόπεδο που θα παρουσιαζόταν και την έθαψε λίγο έξω από εκεί. Πέρασε την πύλη και σκέφτηκε. "Αν δεν έρθει κανείς άλλος στο επισκεπτήριο, τουλάχιστον θα έχω την Orestis."

[Στον Apsoylako που πρέπει να υπηρετήσει τη μαμά πατρίδα.]

9 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Τέτοια παρέα να έχει, δεν χρειάζεται κάτι άλλο! μπρρρ ανατρίχιασα! τυχερέ Apsoy, βολεύτηκες ξανά!!!
Καλή θητεία να έχεις...
Τα σέβη μου Ορέστις!

revqueer είπε...

Αυτό είναι μπηχτή να τον επισκεπτόμαστε; Μας λείπει :((

orestis είπε...

@ Ηφαιστιωνακο η καλή παρέα είναι το παν!!!

Δεν έχω ξεχάσειτο παιχνιδάκι σου. σύντομα θα απαντήσω!!!

@ Rev φυσικά και είναι μπηχτή....χεχε

Κανονίζω πουλμανάκι για το επισκεπτήριο...δήλωσε συμμετοχή τώρα!!!

Equilibrium είπε...

count me in...

αλλά όχι στο πορτ-μπαγκάζ plz!

υγ. θα σε δω 21-25, την άλλη βδομάδα?... πες ναι, πες ναι!!!

orestis είπε...

@ Όμορφε εννοείται πως όχι στο πορτ παγκαζ...χεχε

Σου έχω καλύτερη θέση!!!

Παρόλο που με κάνεις on line πρόταση και τα εν οικω μη εν δήμω, θα απαντήσω...ναι,ναι!!

One Big DJ είπε...

wow...συναισθηματική ακόμα και στο θάνατο? α ρε κοριτσάκι..!

Ανώνυμος είπε...

Apsou, καλή θητεία!
μια χαρά τα κατάφερες με την orestis, οπότε να σού αφήσουμε παραγγελίες, αν πέσεις εκεί μέσα πάνω σε καμιά γνωστή φυσιογνωμία, να τήν περιποιηθείς ;)
και η orestis απ' έξω τσιλιαδόρος!

τι να σ πω, κοπελιά, τό είχες το προαίσθημα, τα σιντάκια μου είναι καλά τουλάχιστον?
(τώρα είσαι πυροβολημένη κ επισήμως :P )

μάκια!

Dr_MAD είπε...

Αυτό με το αυτοκίνητο στο Κέντρο είναι λίγο σουρρεάλ, αλλά καταπληκτικό post για το μικρό μας που πάει να υπηρετήσει. Καλό κουράγιο κι από εδώ στον αψουδάκο

orestis είπε...

@ Ax Βig μου, αφού με ξέρεις...

Φιλιά

@ Παπαστρουμφ εγώ στα έλεγα, έχω προαίσθημα (γιατί το έλεγα δεν θυμάμαι,χεχε)

Τα σιντάκια σου χαίρουν άκρας υγείας!!!

Ω ναι, πυροβολίστε με!

@ Mad τίποτα δεν είναι πολύ σουρεάλ για μας....χεχε