Χιpasmenos στα κάρβουνα

Φέτος το είχε αποφασίσει. Πάσχα στο χωριό. Τι να έκανε στην Αθήνα; Λίγες μέρες στην εξοχή θα της έκαναν καλό. Θα έβαζε και τις κακές σκέψεις στην άκρη, να κάνουν παρέα στα μαχαίρια που τα είχε κρεμάσει καιρό τώρα. Θα γέμιζε τις μπαταρίες της και θα επανερχόταν δριμύτερη. Ετοίμασε λοιπόν τις βαλίτσες της και ξεκίνησε.
Οι πρώτες μέρες πέρασαν όμορφα και ήρεμα. Το γεγονός ότι ήταν Μεγάλη εβδομάδα την βοήθησε στο να χαλαρώσει. Το σκηνικό ανατράπηκε το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής. Είχε γυρίσει από τον επιτάφιο και είχε ξαπλώσει να κοιμηθεί. Ξύπνησε έντρομη μετά τον εφιάλτη που είδε. Έβλεπε στον ύπνο της ότι είχε φτάσει η Κυριακή του Πάσχα και ότι όλοι είχαν μαζευτεί γύρω από τη σούβλα. Μέσα στα χαρούμενα πρόσωπα και την εύθυμη κατάσταση, κάποια στιγμή μέσα στο όνειρο της, γινόταν κοντινό στο αρνί. Μόνο που δεν ήταν αρνί, αλλά ο Xipasmenos.
Πετάχτηκε τρομαγμένη, με την απορία του γιατί είχε δει τον συγκεκριμένο στον ύπνο της. Πίστευε πως τα όνεια κρύβουν διάφορους συμβολισμούς, αλλά αποφάσισε να μην ασχοληθεί με τον συγκεκριμένο, όπως πίστευε πως δεν θα το ξαναέβλεπε. Όμως ο εφιάλτης ήρθε και το επόμενο βράδυ. "Από τη νηστεια θα είναι μωρέ." είπε φωναχτά και προσπάθησε να ξανακοιμηθεί. Και ήρθε η Κυριακή του Πάσχα και σηκώθηκε. Άργησε υπερβολικά εκείνο το πρωινό να πιει τον καφέ της, αλλά στην πραγματικότητα απέφευγε να βγει στην αυλή.
Φοβόταν μήπως δει τον Xipasmeno στη θεση του αρνιού. Όταν βρήκε το θάρρος και βγήκε έξω, με ανακούφιση είδε το αρνί στη σούβλα. Έφαγαν και ήπιαν και κάπως έτσι πέρασαν οι γιορτές, έπρεπε και εκείνη να επιστρέψει. Μαζί της όμως επέστρεψε και ο εφιάλτης. Μέρες έβλεπε ξανά και ξανά το ίδιο όνειρο. Ώσπου ένα πρωινό ξύπνησε και είπε "Αυτό ήταν. Η απόφαση πάρθηκε." και πήρε τον Xipasmeno τηλέφωνο. Κανόνισαν να βρεθούν το βράδυ στο σπίτι της. Δεν ετοίμασε πολλά. Θα τα έκανε όλα απλά όπως πρώτα.
Του έριξε υπνωτικό στο ποτό, για να μην την ενοχλεί ενώ θα τον ετοίμαζε. Πήρε την βελόνα και τον σπάγγο και ξεκίνησε. Έραψε πρώτα το στόμα του. Η βελόνα έμπαινε εύκολα στο μαλακό δέρμα, αλλά πετάγονταν αίματα παντού. Όταν τελείωσε στάθηκε λίγο και τον χάζεψε. Τότε της ήρθε στο μυαλό η ιδέα. Πήγε στην κρεβατόκαμαρα και πήρε τα κορδόνια από τα αθλητικά της. Επέστρεψε στο σαλόνι και του έβγαλε τα παπούτσια και τις κάλτσες. Πέρασε τα κορδόνια στην πιο χοντρή βελόνα και άρχισε να τα ράβει πάνω στο πόδι του. Το μόνο που την νευρίασε ήταν ότι από άσπρα βάφονταν κόκκινα από το αίμα.
Αφού ολοκλήρωσε το αρίστουργημα της, πήγε στην πίσω βεράντα να ανάψει τα κάρβουνα και να κάνει τις τελευταίες ετοιμασίες. Μετά έσυρε το σώμα του Xipasmenou μέχρι την βεράντα, ο οποίος είχε αρχίσει να συνέρχεται. Τον ξαπλωσε και δίπλα του έβαλε την σούβλα. Έδεσε τις άκρες από τα κορδόνια στη σούβλα και μετά με ένα σχοινί του έδεσε και τα χεριά. δεν ήξερε αν θα άντεχε το βάρος του, αλλά αποφάσισε να το ρισκάρει. Κουράστηκε πολύ να τοποθετήσει τη σούβλα με τον Xipasmeno σωστά πάνω από τα κάρβουνα, αλλά τα κατάφερε.
Εκείνος είχε συνέλθει για τα καλά και το προσωπό του άρχισε να παραμορφώνεται από τους πόνους. Αυτό που την τρόμαξε ήταν το ότι από την προσπάθεια να ουρλιάξει κόντευε να κόψει τον σπάγγο, οπότε πήρε το ποτιστήρι και το κοπάνησε στο κεφάλι του. Τον έβλεπε να σιγοψήνεται, αλλά το καμένο δέρμα δεν έβγαζε ωραία μυρωδιά, γι' αυτό πήγε στο σαλόνι να τελείωσει το ποτό της. Θα επέστρεφε για να δει το έργο της ολοκληρωμένο. Κάθισε στον καναπέ, έβαλε κρασί στο ποτήρι της, άναψε ένα τσιγάρο και άφησε τη σκέψη της να ταξιδέψει.
"Α ρε Orestis βρήκες καιρό να κάνεις διακοπές. Δεν θα ψηθεί καλά τώρα, ενώ αν ήσουν εδώ θα βοηθούσες να τον γυρίζαμε και από την άλλη πλευρά." μονολόγησε η Παπαστρουμφ και αμέσως άρπαξε το κινητό της. "Δεν θα σου κρατήσω μεζέ, γιατί εξαιτίας σου δεν είναι καλοψημένος." έγραψε στο μήνυμα, πάτησε αποστολή και έσκασε στα γέλια.