Τι μένει;
Το αραιό τηλέφωνο,
που έχει καιρό σιωπήσει.
Τι μένει;
Το ακουστικό,
για χρόνια κλειδώμενο στο συρτάρι.
Τι μένει;
Το μούδιασμα,
στις άκρες των δαχτύλων.
Μα δεν κρατάει η αίσθηση ,
χάνεται σε άβυσσο υγρή.
Να τι μένει.
Η κλειδαριά,
σιωπηλός μάρτυρας
σε κάθε δάκρυ.
[Αν και είχα έτοιμη την πρώτη μπλογκοφονία της σεζόν, προτίμησα αυτό. Οι λόγοι πολλοί, αλλά μη ανακοινώσιμοι.....]
10 σχόλια:
Λόγοι συναισθηματικοί λέω..
ωραίο κοπελιά..
και μένουν και όλες οι αναμνήσεις, όπως αυτές που σε έκανα να γράψεις αυτό...
Το θέμα είναι ότι πάντα κάτι μένει... Όσο κι αν ίσως παλεύουμε για το αντίθετο...
υγ. σου'χω πει, αυτές οι "εξομολογήσεις" είναι που αγαπώ περισσότερο κι από τις κατά τ' άλλα υπέροχες μπλογκοφονίες σου.
υγ2. έχεις μέηλ. ελπίζω να σε δω, λοιπόν. :)
@ Hαιστιωνάκο μου...ναι....
10 για σένα και πάλι!!!!
@ Προ μένουν οι άτιμες!!!!
Και κάθε μέρα λέω στον εαυτό μου να θυμηθεί να ξεχασει...και κάθε μέρα θυμάται...και κάθε πρωί τρέμω...μην ξυπνήσω...κι έχω ξεχάσει!!!!!
@ Κούκλε μου μένει...πάντα κι ίσως επειδή τελικά αυτό θέλουμε..να μένει!!!!
Δεν στο έχω πει...αλλά σε αυτές τις εξομολογήσεις είναι που μ' αγαπώ....γιατί στην ουσία τους...παραμένω εγώ....εγώ που θυμάμαι!!!!
Θα με δεις!!!!!
Ένα πουκάμισο αδειανό...Μία Ορέστης...
Κίτσο μου δεν το πολυκατάλαβα το σχόλιο σου....μου βγάζει μια μελαγχολία πάντως!!!!!
anamenoume to aima. kai pali!
@ Big μου το έχω έτοιμο το αίμα....αλλά κάτι με κρατάει....
Θα ξεμπλοκάρω όμως....
panta kati menei, akoma kai tis fores pou thes na ta sbiseis ola, pou ginontai baros oi anamniseis.. panta kati menei, gia kalo kai gia kako..
Δημοσίευση σχολίου