Θα γίνει σεισμός- θα γίνει πανικός

Ο Άκης ήταν άνθρωπος από τη φύση του ήρεμος και γαλήνιος. Χαμένος στα βιβλία του και στις μουσικές του. Και στην πεποίθηση του ιδανικού σνυτρόφου, που τον κυνήγαγε από νεαρή ηλικία. Η πραγματικότητα βέβαια δεν τον είχε δικαιώσει στον συγκεκριμένο τομέα. Έπεφτε σε τύπισες που ή τους έδινε πολλά, αλλά εκείνες είχαν ξεχάσει να πάρουν ψιλά για να τα κουβαλήσουν με το καρότσι ή του έδιναν πολλά, σε μια υλική όμως διάσταση που δεν του επέτρεπε να πάρει το αερόστατο για τον έβδομο ουρανό.

Η Άννα από την άλλη ήταν φύση πληθωρική. Κοινωνική με πολλούς φίλους και άποψη για όλα. Κυρίως για το χρώμα που θα είχε το αερόστατο. Κι όμως δεν ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Αντίθετα χρειάστηκαν πολλές ματιές και ακόμα περισσότερες ατάκες. Το αποτέλεσμα όμως ήταν πως το αερόστατο απογειώθηκε. Ο Άκης είχε πεισθεί με ποιόν ήθελε να κάνει την βόλτα. Η Άννα ξεκίνησε αρχικά για το ταξίδι. Παρόλη την έντονη προσωπικότητα της, στις σχέσεις της, ήθελε να αφήνει τον άλλο να την οδηγεί.

Για χρόνια το χρησιμοποιούσε σαν πείραμα, για να δει αν της κάνει ο άλλος, μετά κατάλαβε ότι αυτή ήταν και έπαψε να μπλέκει με τύπους που συνεχώς ρωτούσαν ποιο πόδι μπαίνει πρώτο στο χορό. Αν ήξεραν καλώς, αλλιώς τους έστελνε να μάθουν. "Και οι σχολές χορού, να πεινάσουν; Δεν γίνεται." έλεγε με νάζι στη φίλη της. Και ενώ με τον Άκη ήταν κάπως επιφυλακτική, τον έβλεπε να οδηγεί και άρχισε να γουστάρει.

Οι βόλτες τους και οι συζητήσεις τους πολλές και περιεκτικές. Έπρεπε όμως να περάσουν από τη θεωρία στην πράξη.

Εκείνη τα είχε ετοιμάσει όλα. Φαγητό, κρασάκι ,κεριά, το μόνο που έλειπε η ανδρική παρέμβαση του Άκη, που θα αναλάμβανε το επιδόρπιο. Την ώρα που μάζευε τα πιάτα για το γλυκό, ήταν πεπεισμένη πως όλα πήγαιναν κατ' ευχήν. Η συνέχεια τη δικαίωσε. Άρχισαν να ανταλλάσσουν παθιασμένα φιλιά πάνω από τα αναμμένα κηροπήγια, δίπλα στα πιατάκια του γλυκού. Μα το γλυκό θα τρωγόταν στην κρεβατοκάμαρα.

Την οδήγησε εκεί με μικρές νωχελικές κινήσεις στην αρχή, ενώ με μια βίαιη την πέταξε επάνω στο κρεβάτι. Εκείνη προσπαθούσε να μην σκέφτεται τίποτα και να αφήσει τα αρχέγονα ένστικτα να την οδηγήσουν. Ένστικτα που μετά από λίγη ώρα την είχαν φέρει ξαπλωμένη με τα προκλητικά της εσώρουχα στο σιδερένιο κρεβάτι της να κοιτάζει με πάθος τον κάπως αμήχανο Άκη. Τον έβλεπε να γδύνεται και να την κοιτάει με ένα βλέμμα γεμάτο υποσχέσεις. Χωρίς να το σκεφτεί ιδιαίτερα άπλωσε τα χέρια της και έπιασε το σίδερο του κρεβατιού. Ήταν σίγουρη πως εκείνος είχε λάβει το μήνυμα.

"Μαααα...." ψέλλισε με χαμηλή φωνή. "Δεν γίνεται να σε δέσω. Και αν γίνει σεισμός; Πώς θα μας βρουν;" απάντησε ενώ την ίδια ώρα σκεφτόταν πως τελικά έπρεπε να είχε βάλει το τέλειο Calvin Klein κολλητό μποξεράκι του, που πάντα τον έβγαζε ασπροπρόσωπο σε τέτοιες καταστάσεις., που μπορούσε να επιτρέψει στον ανδρισμό του να μεταμφιεστεί σε ευρώ. Όμως το μόνο που κατάφερε ήταν να κάνει τον ανδρισμό του σκόνη. Και ως γνωστόν η Άννα έβαζε σκούπα κάθε Σάββατο και ήταν ακόμα Τρίτη.

Το αποτέλεσμα, η Άννα να μην τον ξαναδεί από τότε. Για αρκετό καιρό μετά επέλεγε άντρες, ανάλογα με τη γραβάτα που φορούσαν. Όχι με βάση το πόσο τους πήγαινε, αλλά πόσο όμορφοι έδειχαν οι καρποί της τυλιγμένοι γύρω από αυτήν σε συνδυασμό με το σίδερο του κρεβατιού. Ήταν ο δικός της τρόπος να εξαγνιστεί για τον Άκη.

Ο Άκης πάλι δεν κατάφερε να εξαγνιστεί. Έκανε μια δυο εμφανίσεις με το Calvin Klein αλλά δεν του ήταν αρκετό. Η Άννα είχε γίνει απωθημένο. Σε μια προσπάθεια να το εξαγνίσει, έμπλεξε με μια τύπισα από εκείνες που δεν έπαιρναν ψιλά για το καρότσι. Τον έβαλε να βάλει το στρινγκ της και φοβούμενος μην γίνει ότι με την Άννα το έκανε. "Τι άλλο να πάει στραβά;" σκεφτόταν όταν λικνιζόταν μπροστά της.

Η Άννα τυχαία πήρε εφημερίδα εκείνο το πρωί. Η είδηση του σεισμού την είχε σοκάρει. Στην φωτογραφία στην πρώτη σελίδα έμεινε άφωνη. Πήγε στη σελίδα να διαβάσει το άρθρο. "Επίπονες προσπάθειες των διασωστών να σώσουν ένα νεαρό, που βρέθηκε ημίγυμνος ανάμεσα στα συντρίμια, φορώντας μόνο ένα στρινγκ." που συνοδευόταν από μια γελοία φωτογραφία του Άκη, ενώ αντιστεκόταν στη διάσωση. Έσκασε στα γέλια.

"Τι χαζός. Αν το μόνο που ήθελε ήταν να φοράει εκείνος το στρινγκ θα μπορούσε να μου το πει. Θα είχαμε περάσει τόσο ωραία." σκέφτηκε ενώ δίπλωνε την εφημερίδα και την έβαζε στην τσάντα της.

[Αφιερωμένο...ξέρει ποιός....σχόλιο του δημιουργού: πρώτη φορά ξαναδούλεψα κείμενο τόσο πολυ.....οπότε....δεν θέλω αηδίες!]