Με διαφορά στήθους

Με ξύπνησε το τηλεφώνημα της Παπαστρουμφ αργά μέσα στη νύχτα. Δεν κατάλαβα και πάρα πολλά. Μου άφησε όμως μια περίεργη αίσθηση. Όταν ξύπνησα το άλλο πρωί, θυμόμουν αμυδρά τη συζήτηση μας. Κάτι μου είχε πει για κάποιο μπλογκ, αλλά δεν έδωσα σημασία. Θα την έπαιρνα και θα μάθαινα λεπτομέρειες. Δεν πρόλαβα όμως. Με πήρε εκείνη να δει πως είμαι.
"Πώς είσαι; Δεν έχεις νεύρα ε; Ένα αστείο ήταν έτσι και αλλιώς." μου είπε με ήρεμο τόνο. "Για ποιό λόγο να έχω νεύρα; Δεν καταλάβαινω." απάντησα απορημένη. Η Παπαστρουμφ κατάλαβε πως δεν θυμόμουν ακριβώς τι μου είχε πει και γι' αυτό δεν είχα μπει ακόμη στο μπλογκ. Η περιέργεια τότε φώτισε τα μάτια μου. Συνδέθηκα γρήγορα και πληκτρολόγησα τη σελίδα που μου έδωσε. Μου είχαν πει και μόνοι τους ο Koykos με τον Diage πως θα έφτιαχναν κοινό μπλογκ, αλλά δεν είχα προλάβει να το τσεκάρω.
Ελάχιστα λεπτά αφότου άνοιξα τη σελίδα άρχισα να ουρλιάζω. Τα νεύρα μου χτύπησαν κόκκινο. Πήρα αμέσως τον Koyko τηλέφωνο. "Καλά ρε δε ντρέπεσαι; Τι είναι αυτά που γράφεις; Άκου εκεί, θέλω να δω την Orestis με ντεκολτέ." του φώναξα. "Δεν περίμενα να σε πειράξει." απολογήθηκε ο καημένος. Υπό άλλες συνθήκες δε θα με πείραζε, αλλά είχα παραμείνει ήσυχη για πολύ καιρό και κάπου έπρεπε να ξεσπάσω. Δυστυχώς για τον Κoyko και τον Diage, μου έδωσαν την κατάλληλη αφορμή.
Έστειλα και στους δύο το ίδιο μήνυμα. "Ραντεβού στις 9 στο σπίτι μου, η επιθυμία σας θα πραγματοποιηθεί." και ήμουν σίγουρη πως θα τσίμπαγαν. Στις 9 ακριβώς χτύπησαν το κουδούνι μου. Τους άνοιξα φορώντας την καπαρντίνα μου, γεγονός που τους προκάλεσε έκπληξη. "Καλά γιατί είσαι ντυμένη με παλτό μέσα στο σπίτι;" με ρώτησε ο Diage. "Θα δεις." του απάντησα αινιγματικά και κατευθύνθηκα προς την κάβα, να μας φτιάξω από ένα ποτό για να χαλαρώσουμε. Ήπια το δικό μου μονορούφι και σηκώθηκα από τον καναπέ. Πήγα στο γραφείο και πήρα ένα μολύβι.
"Λοιπόν; Περιμένουμε να δούμε εκείνο το ντεκολτέ." είπε ο Koykos. "Όχι για πολύ. Θα παίξουμε ένα παιχνίδι." τους είπα. "Τυφλόμυγα. Δεν θα δείτε το ντεκολτέ, θα το νιώσετε." συμπλήρωσα γελώντας και παίζοντας το μολύβι στα δάχτυλα μου. Διασκέδασα απίστευτα με την απορία στο βλέμμα τους, καθώς εκείνοι περίμεναν να δουν και όχι να "τυφλωθούν". Δεν τους κράτησα όμως άλλο σε αγωνία. Άρπαξα το βάζο από το τραπεζάκι του σαλονιού και χτύπησα τον Diage, ο οποίος έπεσε αναίσθητος στον καναπέ. Μετά όρμηξα στον Koyko και με δύο κινήσεις έμπηξα το μολύβι, πρώτα στο αριστερό και ύστερα στο δεξί του μάτι. Έπεσε κάτω ουρλιάζοντας από τους πόνους.
Πήγα και δυνάμωσα το στερεοφωνικό για να μην ακούγεται και μετά πλησίασα τον Diage. Οφείλω να ομολογήσω πως δεν είχε την ίδια πλάκα, καθώς τα μάτια του ήταν κλειστά και δεν μπορούσα να δω εκείνη την τρομαγμένη έκφραση που είχε ο Koykos. Με το που έμπηξα όμως το μολύβι ξύπνησε αμέσως. Σφάδαζε και εκείνος από τον πόνο. Στάθηκα όρθια και τους κοίταζα ανήμπορους να προσπαθούν να σηκωθούν. "Για να πάτε που βρε παιδιά; Αφού δεν βλέπετε τίποτα." είπα ειρωνικά και έβγαλα την καπαρντίνα μου. Το παιχνίδι μας δεν είχε σταματήσει. Κάποια στιγμή σηκώθηκαν και άρχισαν να προσπαθούν να καταλάβουν τι γινόταν καθώς και να βρουν κάποιο τρόπο να φύγουν.
Τους άφησα για λίγα λεπτά και πήγα στην κουζίνα να πάρω το κουζινομάχαιρο. Γύρισα και στάθηκα στο κέντρο του σαλονιού. Το τραπεζάκι όμως δεν το μετακίνησα, αν και μετά τις πρώτες τούμπες έμαθαν να το αποφεύγουν. Κάθε φορά που κάποιος από τους δυο τους με ακουμπούσε, τον μαχαίρωνα στο μέρος του σώματος που με είχε ακουμπήσει. Είχα σκεφτεί και την εναλλακτική να το κόβω, αλλά έτσι θα εξαντλούμουν πολύ πιο γρήγορα. Αυτό διήρκησε πολλές ώρες. Όλο το σπίτι έγινε χάλια, μέσα στα αίματα. Και εγώ το ίδιο.
Ο Koykos και ο Diage όμως αν και ημιλιπόθυμοι ζούσαν ακόμα. Τους κοίταζα αιμόφερτους στο πάτωμα για αρκετή ώρα. Έπειτα τους έβγαλα τις μπλούζες και ξαφνικά με έπιασαν τα γέλια. "Άλλοι ήθελαν να δουν ντεκολτέ, άλλος το βλέπει." μονολόγησα. Έξυσα το μολύβι για να είναι μυτερό, έσκυψα πρώτα πάνω από τον Koyko και του έμπηξα το μολύβι στην καρδιά. Μετά έκανα το ίδιο και στον Diage, με τη διαφορά πως άφησα το μολύβι καρφωμένο πάνω του και σηκώθηκα όρθια. "Το παιχνίδι τελείωσε αγόρια. Νομίζω, πως με φανερή διαφορά στήθους, νικήτρια είμαι εγώ."

[Παιδιά με χιουμοριστική διάθεση πάντα. Δεν με ενόχλησε το ποστ σας, απλά πρέπει να υπερασπιστώ τον τίτλο μου. Και για όσους θέλουν τα πειστήρια του εγκλήματος, εδώ.]