Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2007

Για τη μαμά μου

Πέμπτες,

κλάμα για σένα,

για μένα,

μα κυρίως για κείνη.

Αγκαλιαζόμαστε,

πονάμε,

μα πάντα ελπίζουμε.

Εκείνο δεν ήρθε,

είναι μακριά,

άραγε εμείς θα το γράψουμε;

εκείνο...το τέλος.

16 σχόλια:

keep walking είπε...

Απλά και λακωνικά είσαι φοβερή...Σε παρακολουθώ αρκετό καιρό, και αποφάσισα σήμερα να σου στείλω επειδή χτύπησες ευαίσθητη χορδή με το θέμα μητέρα...Περιμένω (όπως φαντάζομαι κι άλλοι πολλοί) τις επόμενες 'κινήσεις' σου... Πολλές παγωμένες καλημέρες...

orestis είπε...

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ.

έκανες πολύ καλά, που από παρατηρητής έγινες σχολιαστής.

Οι κινήσεις....θα φανούν!!!

ΥΓ. Πολύ ευαίσθητο θέμα, αλλά ήταν μια ανάγκη το να ειπωθεί.

mad2luv είπε...

ααααχ,θα κλαψω...εγω ποτε θα γινω μανα??????

Wrong Guy είπε...

apo ta pio glyka........

Mousitsa είπε...

...................................agapi mou.........................

APSOY είπε...

...

One Big DJ είπε...

Είμαι ο τελευταίος που μπορεί να σχολιάσει κάτι. Με άγγιξε βαθύτατα.

orestis είπε...

@ Mad μην μου αγχώνεσαι...

Θα γίνεις μανούλα....

@ για να το λέει ένας Wrong, κάτι θα ξέρει...:)

@ Μουσίτσα...έτσι απλά....αγάπη...

@ γλυκούλη ....

@ Big νομίζω είσαι ο πρώτος που θα έπρεπε να σχολιάσει κάτι.

χαίρομαι που σε άγγιξε.

Equilibrium είπε...

Οι Πέμπτες είναι συχνά τόσο πιο όμορφες από τις Κυριακές... Γιατί το αυθόρμητο έρχεται αναπάντεχα και γλυκά σε ξαφνιάζει.. Και η ελπίδα για περισσότερες ομορφες Κυριακές με τη μανούλα σου δυναμώνει... Σε e-αγκαλιάζω κι επιφυλάσσομαι για real hug απο κοντά σε λίγες μέρες :)

orestis είπε...

Οι Πέμπτες για κάποιο λόγο είναι πολύ ιδιαίτερες μέρες...άλλοτε χαρούμενες, άλλοτε λυπημένες, πάντα όμως ξεχωριστές.

και ναι δυναμώνει!!

Άντε σε περιμένουμε....

Φιλάκια

tk είπε...

αχ ορεστάκο...

Soula είπε...

Ετοίμαζα ακόμα ένα απο τα γελοία σχόλιά μου αλλά ξαφνικά έπεσε το μάτι μου στον τίτλο...οπότε..δε θα'θελα..

"Μάνα","μητέρα","μαμά"...ενίοτε όμως και "μωρή ηλίθια"..
Παρόλα αυτά τα ωραία δε θέλω να γίνω μάνα γιατί προσωπικά μισώ τα παιδάκια!!

Ανώνυμος είπε...

Μανουλα... Κι ας ειμαι 30 χρονων. Μανουλα...

orestis είπε...

@ Μορφέα αχ όπως το πες...

Και περαστικά σου!!!

@ Σούλα αφού το ξέρεις πεθαίνω για τα σχόλια σου.

αλλά εντάξει, σε συγχωρώ...:Ρ

@ Ρε Ιώ, όχι και 30...έχεις ακόμη.

Με φαίνεται πρέπει να έρθω να ξεσαλώσουμε όπως πάντα(σαν 15 χρόνα) να πάρεις τα πάνω σου.

Ανώνυμος είπε...

Το τέλος με μια μάνα δεν γράφεται ποτέ...
Μόνο αρχή υπάρχει. Το τέλος δεν είναι πουθενά...

Να το θυμάσαι!

orestis είπε...

Θα το θυμάμαι....

ήταν ότι πιο ανακουφιστικό άκουσα....