Mάθημα σολφέζ

Τυχαία γνώρισε η Παπαστρουμφ τον Λίο. Τυχαίος και ο έρωτας. Αλλά δεν την ένοιαζε. Ήθελε απλά να το ζήσει. Σε όλο του το φάσμα και με όλη του τη δύναμη. Να νιώσει πως υπήρχε ο άνθρωπος, που θα την έκανε να ξεχάσει όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Και αυτό έκανε. Όσο και όπως μπορούσε. Ήταν βράδυ αργά όταν πήρε τηλέφωνο. "Ποιός είναι;"ακούστηκε η φωνή της Orestis. " Εγώ. Aπλά ήθελα να σου πω πως είμαι ερωτευμένη." ακούστηκε η φωνή της Παπαστρουμφ. " Και έπρεπε να με πάρεις μέσα στην άγρια νύχτα;" απολογήθηκε η Orestis. "Φαντάζομαι πως δεν μπορούσα να περίμενω." απολογήθηκε.

Αλλά μέσα της ήξερε. Και αν ήξερε και η ίδια θα καταλάβαινε. Αγνοούσε όμως και αυτο έδινε στην Οrestis το τέλειο άλλοθι. Όμως η Παπαστρουμφ έκανε αυτό που ήξερε και αυτό που ένιωθε. Αγάπαγε και είχε για πρώτη φορά τη δυνατότητα να σκοτώσει κάποιον που αγαπούσε. Και δεν υπήρχε περίπτωση να το χαραμίσει. Τα είχε σχεδιάσει όλα, όπως πάντα. Και εκείνος δεν πρόλαβε αντίσταση. Την κάλεσε σπίτι του. Ήταν μια ευκαιρία, που δεν μπορούσε να αφήσει να πάει χαμένη. Το ίδιο βράδυ ήταν σπίτι του.

"Είσα έτοιμη; Το να μάθεις κιθάρα, δεν είναι εύκολο." είπε με χαμόγελο ο Λίο. "Το ξέρω, αλλά μ' αρέσουν τα δύσκολα." χαμογέλασε η Παπαστρουμφ. Έπαιζε μουσική και εκείνη χανόταν. Κάποια στιγμή συνειδητοποίησε τι έπρεπε να κάνει και κουμπώθηκε. Του ζήτησε την κιθάρα για να δοκιμάσει. "Τώρα εσύ, πρέπει να κοιμηθείς." είπε, ενώ η κιθάρα έβρισκε το όμορφο πρόσωπο του. Η κκιθάρα διαλύθηκε, οι χορδές πετάχτηκαν και το κεφάλι του γέμισε αίματα.

Είχε έρθει ώρα να λάβει δράση.

Τον κουβάλησε στο μπάνιο, τον έβαλε στην μπανιέρα και τον έγδυσε. Έβαλε τα γάντια στο χέρι της και κράτησε τη χορδή. Την πέρασε ανάμεσα στους καρπούς του και τον κρέμασε στο ντους. Το γυμνό του σώμα παλλόταν. Δεν ήθελε να τελειώσει τόσο σύντομα. Πήρε ένα μαχαίρι και χαράκωσε τα πλευρά του. Έπειτα διάλεξε μία χορδή και άρχισε τα ράμματα. Περνούσε η χορδή τη σάρκα του, αλλά δεν την ένωνε, απλά τη διασπούσε περισσότερο.

Οι χορδές όμως δεν ήταν πολλές. Έπρεπε να κάνει σωστή χρήση. Πήρε μία και την κοιτούσε. Έπειτα τον κοίταξε και γέλασε. Τύλιξε τη χορδή γύρω από το λαιμό του και άρχισε να τη τραβάει. Τραβούσε για αρκετή ώρα, ώσπου κάποια στιγμή το κεφάλι του, βρέθηκε στον πάτο της μπανιέρας.

Αίμα πλημμύρισε τον χώρο. το κορμί του κουνιόταν και ήταν ζήτημα λεπτών να ξεψυχήσει. Αλλά το διασκέδαζε. "Μινόρε της αυγής. Αυτό είσαι μωρό μου. Μινόρε για την τελευταία σου αυγή."