Φταίει εκείνη η αγκαλιά,
που έκανε τα όνειρα κουβάρι.
Ντύθηκα τα δικά σου,
για να φύγω,
μα δεν με πήγαν μακριά.
Γύρισα να σ' ανταμώσω,
μα τα δικά μου,
είχαν φτερά και
χάθηκες μες στο σκοτάδι.
που έκανε τα όνειρα κουβάρι.
Ντύθηκα τα δικά σου,
για να φύγω,
μα δεν με πήγαν μακριά.
Γύρισα να σ' ανταμώσω,
μα τα δικά μου,
είχαν φτερά και
χάθηκες μες στο σκοτάδι.
18 σχόλια:
δεν γελάω...
πάρε ένα φιλάκι και μια αγκαλίτσα παρηγοριά.
Φιλιά και απο μένα! Ωραίο ποίημα...
Δυστυχώς πολλοί το κάνουν αυτό, σου κλέβουν την δύναμη και σε αφήνουν αδύνατο σε μια γωνιά να προσπαθείς να ανακτήσεις αυτά που σου πήραν. Αυτό το νόημα έδωσα στο ποιηματάκι σου, ίσως λόγω βιωμάτων.
Otan mia agkalia exei th dynami na mas aposyntonizei toso, pou na mas kanei ta oneira koubari, den thn afhnoume pote...
aytobiografiko? ekpliktiko.
καλύτερα δε θα μπορούσε να το έχει πει η μουσίτσα...
Αξίζει...
(κι ας μη βγει σε καλό!)
Μετά από αυτό να σου γίνει μάθημα: το αμάξι, ο γκόμενος ΚΑΙ τα όνειρα δεν δανείζονται... ΥΓ. Μην ανησυχεις πάντως, εκείνος που τα φόρεσε κατάλαβαίνει ότι του έπεσαν "μεγάλα" και θα τα βγάλει μόλις προσγειωθεί -έχει και υψοφοβία το χρυσό μου- οπότε μετά από μερικές μέρες, σαν λαγωνικά τα όνειρα σε μυρίζονται και, όπου και να είναι γυρνούν στον κύριό τους. Ξέρει ότι εσύ τα προσέχεις γιανα σου μείνουν τα μισά -τα υπόλοιπα δε μπορείς να το αποφύγεις, πραγματοποιούνται! :)
Μη σκας. Τα καλύτερα έρχονται. Και είναι επίγεια. Δε θέλουν φτερά. Ούτε τα υπόσχονται. Απλά τα παρέχουν
Καλή εβδομάδα. Φιλί *σμακ
@ Eri φιλιά και σε σένα και αγκαλίτσα....όχι για παρηγοριά, αλλά συμπαράσταση!
@ Ηφαιστίωνα χαίρομαι που σου άρεσε!
Φιλιά
@ Xipasmene το έπιασες το νόημα.
Αν και νομίζω πως εμείς τους δίνουμε αυτή τη δύναμη....να μας κλέψουν τη δική μας.
Όσο για την ανάκτηση, όσο υπάρχουν άλλοι πρόθυμοι να δώσουν, τότε θα βρίσκουμε πάντα τη δύναμη να σηκωθούμε!
@ Μουσίτσα μου....αναρωτιέμαι αν τελικά η δύναμη ανήκει στην αγκαλιά ή στο μυαλό μας...
@ Big μου πάντα αυτοβιογραφικά είναι...
Χαίρομαι που σου άρεσε
@ Γλυκούλη όλα στο μυαλό μας είναι....όλα!
@ Ινδιάννα ωραία το έθεσες.
Δεν αναφερόμουν σε κάποιον συγκεκριμένο όμως...ήταν μια γενική μελαγχολία για τα άτομα με τα οποία είχες μοιραστεί πολλά και πια δεν είναι εδώ.....από επιλογή, από τις καταστάσεις, το αποτέλεσμα το ίδιο...απουσία!
ΥΓ. Αν όμως δεν παίρνουν μαζί τα όνειρα και εκείνα γυρίσουν...κάτι γίνεται!
@ Mad μου δεν σκάω!
Μια κρίση μελγχολίας ήταν....και αυτός ο καλύτερος τρόπος να την ξορκίσω!
Φιλιά και καλή εβδομάδα!
Πολυ ωραιο ποιηματακι .Αυτο ειναι κατι που συμβαινει σε μια σχεση:ακολουθουμε τα ονειρα των αλλων και ξεχναμε τα δικα μας....
@ Elementstv ναι συμβαίνει!
Όταν τα μοιράζεσαι και μετά μένεις μόνος, πρέπει ή να τα ακολουθήσεις μόνος ή να τα εγκαταλείψεις.
Μάλλον δεν πρέπει να κάνεις ή το ένα ή το άλλο, αλλά αυτό γίνεται!
Gia ton egoismo sou exei milisei pote kanenas;
Oi anthropoi kamia fora kanoun epiloges giati odigountai apo to perivallon tous ekei. Opote mi milate gia apousia...
Einai asxeti me to poiimataki
akatanomastos..
Ακατανόμαστε διακρίνω μια μικρή δόση προσωπικής εμπάθειας εδώ, αλλά τεσπα....
Ακόμα και αν τα άτομα οδηγούνται από το περιβάλλον τους σε κάποιες αποφάσεις, η τελική επιλογή παράμενει του ατόμου.
Και η απουσία απουσία!
Όσο για τον εγωισμό μου...διάβασε το κειμενάκι "Εκείνος" και τα ξαναλέμε!
Δημοσίευση σχολίου