Όταν η Mad2luv γνώρισε το Tzonako

Ξεκίνησε με αρκετά σχόλια στα ποστ τους. Συνέχισε με αμέτρητα emails για να καταλήξει σε παθιασμένα τηλεφωνήματα. Η Mad2luv δεν μπορούσε να κατανοήσει τι ακριβώς της προκαλούσε ο Tzonakos, αλλά ήταν σίγουρη για ένα πράγμα. Αυτό τον περίεργο τύπο πέθαινε να τον γνωρίσει. Επιθυμία την οποία συμμεριζόταν και εκείνος. Το που θα κατέληγε είχε αποφάσισει να μην το αφήσει να την αγχώσει, ούτε να την αποτρέψει από την συνάντηση.
Το μέρος το συμφώνησαν από κοινού. Ένα μικρό, ήρεμο και αρκετά υποχθόνιο μπαράκι. Η Mad δεν ήταν σίγουρη αν ευθυνόταν το μέρος, τα ποτά ή ο ίδιος ο Tzonakos, αλλά ήταν βέβαιη πως η συνάντηση τους πήγε. Κατέληξαν να μιλάνε και να τα πίνουν μέχρι το πρωί. Γεγονός που τους έπεισε να το επαναλάβουν. Πράγματι οι συνάντησεις τους, αλλά και η μεταξύ τους οικειότητα ολοένα και μεγάλωνε. Κανένας όμως δεν έκανε το οτιδήποτε για τον ερωτισμό που υπήρχε διάχυτος στην ατμόσφαιρα.
Κάποια στιγμή η Mad σκέφτηκε να δράσει. "Αυτό όμως ειναι δουλειά του άντρα." είπε στον εαυτό της και αποφάσισε να περιμένει. Ευτυχώς δεν έκανε το ίδιο ο Tzonakos. Είχε πάρει την απόφαση να την καλέσει σπίτι του και να αναλάβει την κατάσταση ολοκληρωτικά. Δείπνο, κεράκια και κρασί δούλεψαν τέλεια και κατέληξαν σε ένα κολασμένο βράδυ ακατάλληλο διά ανηλίκους. Μόνο που το πρωί βρήκε τη Mad να περιμένει και άλλα παρόμοια βράδια και τον Tzonako να ανυπομονεί να κλείσει την πόρτα πίσω του.
"Καλά περάσαμε, αλλά δεν θέλω κάποια σχέση αυτή την περίοδο." διάβαζε και ξαναδιάβαζε η Mad, μα άκρη δεν έβγαζε. Πήγε σπίτι της και έβραζε. Η κατάθλιψη όμως δεν της πήγαινε και μετά από τον απαραίτητο αριθμό ποτών, αποφάσισε να περάσει στην αντεπίθεση. "Το ευαίσθητο σημείο του. Εκεί πρέπεινα επικεντρωθώ." είπε στον εαυτό της και άρχισε να καταστρώνε το σχέδιο. Του πρότεινε μετά από μέρες και αφού πίστευε πως θα είχαν ηρεμήσει λίγο τα πράγματα, να πάνε ένα διήμερο. Έτσι να ζωηρέψουν λίγο τα αίματα και έπειτα να γυρίσουν. Χωρίς υποχρεώσεις, χωρί δεσμεύσεις, χωρίς τίποτα.
Ο Tzonakos πείστηκε σαν πεινασμένο κουτάβι και η εκδρομή κανονίστηκε. Ο κρύος καιρός βοηθούσε το εγκλεισμό στο σπίτι και την ενασχόληση με άλλα πράγματα. Μετά από ώρες αχαλίνωτου πάθους, ο Tzonakos έπεσε για ύπνο. Η Mad σηκώθηκε, έφτιαξε καφέ και μετά πήγε στην αποθηκούλα. Όταν ξ'υπνησε ο κύριος την βρήκε να περιργάζεται τα μπαστούνια του γκολφ. "Δε ήξερα ότι ασχολείσαι με αυτό το σπορ." της ειπε. "Μ' αρέσει να χτυπαώ τα μπαλάκια, απλά." απάντησε με φωνή όλο υπονοούμενο.
Ακούμπησε το μπαστούνι στον τοίχο και τους έβαλε από ένα ποτήρι κρασί. Ο Tzonakos καθόταν μισοξαπλωμένος στον καναπέ. Κάποια στιγμή η Mad σηκώθηκε και πήγε στην κουζίνα. Γυρνώντας άρπαξε το μπαστούνι από τον τοίχο και τον χτύπησε με δύναμη στο κεφάλι. Έπεσε αιμόφερτος στο πάτωμα, μπραστά στον καναπέ. Τον έσυρε στο κέντρο του σαλονιού, τον τοποθέτησε ανάσκελα και τον φίμωσε. Σκέφτηκε να του δέσει τα χέρια και τα πόδια, αλλά δεν το έκανε. Σε περίπτωση που συνερχόταν θα τον ξαναχτύπαγε και θα συνέχιζε ανενόχλητη. Κρατώντας λοιπόν το μπαστούνι στα χερια άρχισε νηα τον χτυπάει σε όλο το σώμα.
Μπαλάκι δεν είχε, αλλά φανταζόταν πως υπήρχε ένα, το οποίο κνούνταν απειλητικά στο κορμί του Tzonakou και έπρεπε να χτυπάει συνέχεια για να το πετύχει. Μετά από πολλά χτυπήματα, βρέθηκε μέσα στα αίματα . "Ώρα για το τελεωτικό..."φώναξε, καθώς τον γύρναγε μπρούμυτα. Τον έστησε ξανά με επιμέλεια και άρχισε να στοχεύει το σβέρκο του. Ήξερε πως ήθελε να το κάνει μόνο μία φορά και σωστά. Πήρε την κατάλληλη στάση, κράτησε γερά το μπαστούνι και τον χτύπησε. Πέτυχε τον ινιακό λοβό με την μία. "Κέρδισα." αναφώνησε και κάθισε στο πάτωμα.
Πίνοντας το νικητήριο ποτήρι κρασί σκεφτόταν πως θα μπορούσε να τον σκοτώσει με άφθονο σεξ, αλλά έτσι θα το διασκέδαζε και ο ίδιος, οπότε προτίμησε να το κάνει με τον δίκο του τρόπο, που της είχε μάθει. Προσφέροντας ευχαρίστηση μόνο σε εκείνη.
[Μου βγήκε λίγο παθιασμένο το έγκλημα, αλλά αν θυμηθείτε και οι δυο σας μια συζήτηση σε κάτι σχόλια στην Κατίνα, θα με καταλάβετε....]