Βεντούζες

Η πτήση είχε πολύωρη καθυστέρηση και η Παπαστρουμφ βρέθηκε καθισμένη στην αίθουσα αναμονής να σκέφτεται το τριήμερο που μόλις είχε περάσει. Το συνέδριο ήταν μια αποτυχία, αλλά τουλάχιστον είχε την ευκαιρία να βρεθεί με την Orestis και να μιλήσουν αναλυτικά για όλα όσα είχαν συμβεί το διάστημα που έκαναν να συναντηθούν. "Ανταλλαγή σημειώσεων πάνω στο blogging και τους bloggers." το ειχε αποκαλέσει η Orestis και η Παπαστρουμφ είχε συμφωνήσει.
Από τη συζήτηση της δημιουργήθηκε η περιέργεια να γνωρίσει τον Revqueer, καθώς η Orestis δεν τον ήξερε και δεν μπόρεσε να της δώσει τις απαιτούμενες πληροφορίες. Aπλά της αύξησε την επιθυμία να τον γνωρίσει. "Σε βάθος, όχι επιφανειακά." σκεφτόταν όταν άκουσε την αναγγελία της πτήσης της. Είχε άλλες τρεις ώρες μπροστά της να επεξεργαστεί πλήρως την όλη διαδικασία της συνάντησης τους.
Όταν επιτέλους έφτασε σπίτι της, τα είχε οργανώσει όλα. Άφησε ένα σχόλιο, έστειλε ένα email και φρόντισε να ορίσει την ημερομηνία που την βόλευε. Πάντα της άρεσε ο μεσημεριανός καφές της Κυριακής. Έπειτα γύριζε νωρίς σπίτι, χαλάρωνε και σκεφτόταν το πρόγραμμα της βδομάδας. Ο συγκεκριμένος καφές με τον Revqueer ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένος. Αμοιβαία συμπάθεια και κοινά ενδιαφέροντα που τροφοδοτούσαν τη συζήτηση για ώρες. Μόνο που αυτό δεν ήταν στο σχέδιο.
"Δεν έπρεπε να τον συμπαθήσω. Τώρα πρέπει να βιαστώ και να επισπεύσω το δείπνο." σκέφτηκε και έπεσε για ύπνο. Την επόμενη θα έπρεπε να αρχίσει τις προετοιμασίες. Έψαξε και βρήκε τα τσίγκινα ποτήρια που έψαχνε και γεμάτη χαρά γύρισε σπίτι να τα ετοιμάσει. Κλείστηκε στο πίσω δωμάτιο, που είχε μετατρέψει σε εργαστήριο και άρχισε να τα κόβει. Τα πρώτα δεν της βγήκαν καλά, γιατί της ξέφευγε ο κόπτης και δεν τους έδινε το σχήμα που είχε αρχικά σχεδιάσει. Όταν όμως συνήθισε το χέρι της, το αποτέλεσμα ήταν εξαίσιο. Τώρα απλά περίμενε το πότε θα μπορούσε ο Revqueer για να ορίσει την ημερομηνία για το πολυπόθητο δείπνο.
Το έκλεισαν για Παρασκευή βράδυ. Μέρα αρκετά βολική και για τους δυο τους. Τον περίμενε κατά τις 8 και όπως πάντα είχε ήδη ανοίξει το κρασί και απολάμβανε το πρώτο ποτήρι. Ο Revqueer ήρθε στην ώρα του και έτσι είχαν τη δυνατότητα να πιούν ένα ποτήρι μαζί πριν το φαγητό. Η Παπαστρουμφ σέρβιρε το γλυκό όταν ο Revqueer παρατήρησε τα περίεργα τσίγκινα ποτήρια με την πριονωτή άκρη. "Τι είναι αυτά;" τη ρώτησε. "Είναι τα ποτήρια που χρησιμοποιώ για τις βεντούζες." απάντησε ήρεμα εκείνη. Το πρόσωπο του δεν πρόλαβε να πάρει τρομαγμένη όψη, τον χτύπησε με την πιατέλα του γλυκού και έπεσε ξερός στο τραπέζι.
Τον μετέφερε στο πίσω δωμάτιο και τον ξάπλωσε μπρούμυτα στο πάτωμα. Τον έγδυσε, τον έδεσε, τον φίμωσε, έφερε τα ποτήρια και ήταν πανέτοιμη να αρχίσει τις βεντούζες. Όταν έμπηξε το πρώτο ποτήρι στην πλάτη του Revqueer το αίμα έτρεξε κόκκινο και καυτό. Όταν είχε βάλει γύρω στα δέκα ποτήρια το θέαμα ήταν φριχτό. Η πλάτη του είχε σχεδόν παραμορφωθεί και ήταν γεμάτη αίματα. Όμως εκείνος ζούσε ακόμη. Τότε αποφάσισε να του δώσει τη χαριστική βολή. Τον γύρισε ανάσκελα και κάρφωνε τα ποτήρια στον θώρακα του. Το πρόσωπο του δεν ήθελε να το πειράξει. Ένα το έβαλε κοντά στην καρδιά και καθώς το βύθιζε στην σάρκα του, μάλλον χτύπησε κάποια αρτηρία, γιατί πετάχτηκε πολύ αίμα και το σώμα του άρχισε να έχει σπασμούς.
Όταν το τράβηξε έξω, συνάντησε κάποια αντίσταση και παρατήρησε ότι είχαν κολλήσει πάνω κάποιες ίνες. "Μάλλον πέτυχα το μυοκάρδιο." φώναξε δυνατά, αλλά δεν είχε μεγάλη σημασία. Ήδη αιμορραγούσε αρκετή ώρα και όλα ήταν ζήτημα ωρών. Τον άφησε να κείτεται αιμόφερτος και πήγε να τελειώσει το δείπνο της. Έφαγε το γλυκό, λεμονόπιτα, που τόσο της άρεσε και άναψε ένα τσιγάρο για τη χώνεψη. "Λες να ήθελε και ο Revqueer να καπνίσει;" αναρωτήθηκε και ξαναπήγε στο δωμάτιο που τον είχε.
Τον κοίταζε μέχρι να βεβαιωθεί ότι δεν ανέπνεε. Έπειτα πήγε, γονάτισε δίπλα του, τον έπιασε από το πηγούνι και του ειπε, "Εντάξει, ήταν λίγο δραστική η λύση μου για το κρυολόγημα, αλλά πιστεύω πως τώρα πια, αποκλείεται να αρρωστήσεις ξανά."