να πάρει τη στροφή,
να φτιάξει τη ζωή,
της βρήκε ένα όνομα,
την είπε αλλαγή."
Σήμερα σκεφτόμουν τις "αλλαγές" στη ζωή μας. Με προβλημάτισαν 2 λέξεις. Σκέψη και αλλαγή.
Ξεκίνησε κάπως έτσι:
Η σκέψη...της στιγμής, της ενοχής, του παρόντος, του παρελθόντος, της αλλαγής.
Η αλλαγή...της στιγμής, της ζωής, της δουλειάς, της ρουτίνας, της σκέψης.
Πόσο άμεση σχέση έχει η σκέψη με την αλλαγή άραγε; Ποιά είναι η αφετηρία και ποιό το αποτέλεσμα; Δεν το έχω ξεκαθαρίσει ακόμα. Το μόνο σίγουρο είναι πως η αλλαγή δίνει τροφή στη σκέψη και η σκέψη ώθηση στην αλλαγή.
ΥΓ.1. Το σύμπαν έχει πολλά "παιδιά" να το βοηθούν στις συνωμοσίες του. Σήμερα ήταν η σειρά της μεγάλης "κόρης", της αλλαγής να το πράξει.
ΥΓ.2. Καλέ μου fermat, εάν, λέω εάν, έχεις κάποια μαθηματική θεωρία, θα το εκτιμούσα δεόντως. Η σκέψη μου μπερδεύτηκε μέσα στην αλλαγή της. Χαχα!
6 σχόλια:
Ορέστη μου καλησπέρα και πάλι! Πολύ ωραία η σκέψη σου... Με προβλημάτισε μάλιστα και το ερώτημα που έθεσες.
Πιστευώ ότι συνήθως προηγείται η σκέψη της αλλαγής, χωρίς αυτό να είναι απόλυτο βέβαια.
Κάποιες φορές οι αλλαγές γίνονται όχι απλά χωρίς να το θέλουμε, αλλά χωρίς καν να τις φανταζόμασταν! Άλλες φορές περιμένουμε με φόβο κάποιες αλλαγές, και τέλος, αρκετές φορές οι αλλαγές αφορούν προσωπικές μας επιλογές αλλά και μεγάλους αγώνες.
Είχες αναφέφει σε παλαιότερο post σου ότι τίποτα δεν γίνεται στην τύχη. Αν εμμένεις στην άποψή σου, τότε οποιαδήποτε (σχεδόν) αλλαγή προέρχεται έπειτα από σκέψη, είτε δική μας, είτε κάποιου άλλου.
Αν πάλι θελήσεις να αλλάξεις κάποια πράγματα στη ζωή σου, με ποιον άλλο τρόπο, πέρα από τη σκέψη, πήρες τούτη την απόφαση?
Ακόμη και η αλλαγή της σκέψης που αναφέρεις, χρειάζεται... μάλλον απαιτεί σκέψη.
Υπάρχουν όμως και αλλαγές, οι οποίες έρχονται από μόνες τους, είτε τις θέλουμε, είτε όχι. Δεν εξαρτόνται από εμάς, και ούτε μπορούμε να κάνουμε κάτι για να μην έρθουν. Τέτοιες αλλαγές π.χ. είναι ο "χαμός" κάποιου δικού μας προσώπου, το τέλος της φοιτητικής ζωής και η επιστροφή στον τόπο μας (αν και είμαι από εκείνους που σπούδασαν στον τόπο τους, μου λείπουν αφάνταστα εκείνοι που έφυγαν από εδώ...)
Τέλος υπάρχουν αλλαγές, για τις οποίες μπορούμε και πρέπει να παλέψουμε για να τις αποτρέψουμε, ή για να τις φέρουμε. Αυτές οι αλλαγές θέλουν μεγάλους αγώνες. Θα σου αναφέρω μερικές. Είναι αλλαγές στην πολιτική ζωή (κάποιοι πάλεψαν για να είμαστε ελεύθεροι τώρα και να πίνουμε το φραπεδάκι μας σχολιάζοντας χαλαρά διάφορα θέματα στο blogoχωριό ή στο cafe-oino) είναι αλλαγές στο φυσικό περιβάλλον, το οποίο μέρα με τη μέρα καταστρέφεται, κι εμείς βοηθάμε σ'αυτό. Είναι αλλαγές στην υγεία, στην παιδεία, στον πολιτισμό, στην κοινωνία, στις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας....
Με λίγη σκέψη, σκέφτηκα τόσες αλλαγές. Άραγε, με μια αλλαγή, πόσες σκέψεις θα έκανα?
Δεν ξέρω τι με πιάνει στο blogοχωριό και μακρηγορώ... Πάντα ήμουν λακωνικός. Θέτεις όμως προβληματισμούς, που θέλουν πολύ σκέψη, και ακόμη περισσότερα λόγια για να τις εκφράσεις.Τώρα που το σκέφτομαι... μεγάλη αλλαγή αυτή για μένα!!!
ΥΓ.1. Μπορεί να μην απαντάω στις απορίες σου, ποιος μπορεί να το κάνει άλλωστε, αλλά οι περισσότερες αλλαγές γίνονται μέσω της σκέψης. Η αφετηρία είναι ένα λιμανάκι, και ο προορισμός η Ιθάκη. Δυστυχώς δεν φτάνουν όλοι εκεί, οι περισσότεροι όμως απολαμβάνουν το ταξίδι...
ΥΓ.2. Εξάλλου, η νοοτροπία του σημερινού νέου είναι ακριβώς όπως το παρακάτω:
Αν αυτός είναι ο κόσμος σας, προτιμώ να ζήσω στον δικό μου!
Ο καθένας στον κόσμο του λοιπόν, κι όποιος το'πιασε... το΄πιασε
Kαλέ μου fermat. Το χαίρομαι που φιλοσοφείς. Είναι μια πτυχή σου που είχα καιρό να δω. Κατέληξα ότι η σκέψη προηγείται της αλλαγής, όταν και εφόσον αυτή είναι επιθυμητή. Για όλες τις υπόλοιπες η σκέψη έπεται, αλλά μπορεί να οδηγήσει και πάλι σε μια αλλαγή.
ΥΓ. Αν "αλλάξω" γνώμη θα σε ενημερώσω.
Basika den einai kai toso aparaithto gia na epelthei mia allagh meta apo skepsh, na einai epithimith! Gia paradeigma, ego thelo na meino gia panta paidi! Na sunexiso na kano tis blakeies pou kaname san foithtes... Omos to epaggelma mou de mou to epitrepei auto, oute kai h enasxolhsh mou me ta koina. Opote allazo kapoia pragmata sth zoh mou epeidh PREPEI kai oxi epeidh to thelo...
Telika to blogoxorio einai polu omorfo, kai oi suzhthseis mas se auto arketa epikodomhtikes! :P
Polla filakia "oresth" mou.
PS. To sumpan arxise tis sunomosies gia na brethoume ksana apo konta... epitelous! Tha ta poume kata ta telh tou mhnos!!!
Στο ότι θέλεις να μείνεις παιδί, δεν φταίνε οι αλλαγές αλλά το σύνδρομο του Πίτερ Παν. Όλοι πάσχουμε από αυτό.Don't worry
Na'mai ki egw!!Diavasa to dialogo pou eixate kai eipa de ginetai,egw de tha pw kati?? Opote tha pw oti gia na apofasiseis gia mia allagh,prepei na to skefteis polyyy kala!Oso gia tis allages pou symvainoun xwris na apofasizeis esy,prepei na to skefteis polyyy kala meta!Hmoun safhs?Oso gia to syndromo tou Piter Pan pou les Oresti,to exw ki egw!De magalwnw,mikros tha meinw,to dhlwnw!!Ta leme!!
Βρε καλώς τον. Χαίρομαι που πήρες μέρος. Όσο για την άποψή σου, νομίζω συμφωνώ πλήρως, μόνο που στο δικό μου μυαλουδάκι φαντάζει λίγο πιο πολύπλοκο.
ΥΓ. Και γω πάσχω από Πίτερ Παν, λες να πω το blog "Χώρα του ποτέ"; Πλάκα θα έχει.
Δημοσίευση σχολίου