Το πετρωμένο φυγήν αδύνατο

Το ραντεβού ήταν στις 6 στο γνωστό παρκάκι. Όταν ο Apsoy είδε την Merawen πήδηξε από τη χαρά του, είχαν καιρό να τα πουν.

"Λοιπόν τι έγινε; Τα θέλω όλα με λεπτομέρειες." του είπε.

Τότε ο Apsoy άναψε ένα τσιγάρο και άρχισε να αφηγείται:

"Δεν είχα προλάβει καλά-καλά να ετοιμαστώ και χτύπησε το κουδούνι.

Κοίταξα στα κλεφτά το ρολόι... Είχα πάει 10.30! Ίσιωσα λίγο τη γραβάτα μου και πήγα να ανοίξω την πόρτα!

Στην είσοδο στέκονταν ο Wrong με τον Φάτσα του!!! Ήταν και οι δύο κουστουμαρισμένοι και με ένα μπουκάλι βότκα στο χέρι - σκέτα κουκλιά! Αφού χαιρετηθήκαμε, τους έδειξα το δρόμο για το σαλόνι και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα με το ποτό ανά χείρας.

Κοιτάζοντας το μπουκάλι φαντάστηκα την έκφραση της Orestis όταν θα έρθει. Σίγουρα θα ζητήσει να το γιορτάσουμε με βότκες, σκέφτηκα, τοποθετώντας το στο καινούριο μπαρ που μόλις είχα διακοσμήσει στο σαλόνι μου!!! Είχα κάνει μια μικρή ανακαίνιση στο σπίτι και με είχε βοηθήσει και σε αυτό η Ορεστάκος και γι' αυτό όφειλα να κάνω μια γιορτή για χάρη της...

Πάνω που σέρβιρα ποτά στο ευτυχές ζευγαράκι, χτύπησε πάλι η πόρτα. Αυτή τη φορά ήταν ο Ethan με τον Enrico. Τους καλωσόρισα και τους εξήγησα ακριβώς πως θα γίνει το σκηνικό.

Είχα κλείσει ραντεβού με την Ορεστάκο στις 11 για να έρθει να καθίσουμε να γιορτάσουμε οι διό μας τα γεννέθλια της. Όλοι οι υπόλοιποι θα κρυβόντουσαν στο χολ με σβηστά τα φώτα και θα της κάναμε έκπληξη. Είχα φροντίσει από νωρίς να μαγειρέψω ένα σωρό εδέσματα και η τούρτα βρισκόταν στο πρώτο ράφι του ψυγείου. Ήταν όλα προγραμματισμένα μέρες πριν και τίποτα δε θα χάλαγε τα σχέδια... Αρκεί να ερχόντουσαν όλοι στην ώρα τους.

Μέχρι να τακτοποιηθούν και τα παιδιά, πρόλαβε και ήρθε και η Veloz με τον Diage , που συναντηθήκαν στην εξώπορτα. Μόνο ο Never δεν είχε έρθει ακόμα και είχαμε αρχίσει να αναρρωτιόμαστε μήπως τελικά δε φανεί...

"Μα ρε συ, αν δεν έρθει θα τον πιάσω απ το μαλλί και θα του πω "που πας ρε ξυπόλητη στα αμπέλια??? " είπε ο Wrong στους άλλους και συμφώνησαν. "Ε, μα το βλάκα, είπε θα φέρει και μουσική - όχι τίποτ' άλλο... μη μας κρεμάσει / θα μας χαλάσει την έκπληξη" συμπλήρωσε ο Ethan...

Στις 11 παρά πέντε χτύπησε η πόρτα. Αθόρυβα και με νεύματα, όλοι τρέξανε προς το χολ , έσβησα τα φώτα και για να είμαι σίγουρος, ρώτησα να δω ποιός είναι.

" Ο Never είμαι ρε. Άνοιξε και έχω πουντιάσει..." Άνοιξα και όλοι πέσαμε να τον φάμε (μεταφορικά).

"Που είσαι ρε Never; Λίγο ακόμα και θα ερχόταν πρώτη η Orestis... " του επιτέθηκε η Veloz...Μας έβρισε ομαδικώς και μας απείλησε πως αν δε σκάσουμε, θα βάλει αντί για το Happy Birthday, κάποιο τραγούδι των A*Teens...

Σκάσαμε!!!!!!!!!

Μετά από λίγη ώρα, το ρολόι έδειχνε 11.20! Προκειμένου να δω αν έρχεται η Orestis , την πήρα δήθεν αδιάφορα στο κινητό με την πρόφαση να μου φέρει τσιγάρα. Όσες φορές κι αν προσπάθησα, δεν το απάντησε... Μέχρι να αρχίσουμε τα σενάρια για το ότι μπορεί να έχει αποκοιμηθεί, ή να το έχει στο αθόρυβο και να το έχει ξεχάσει, πήγε περασμένες μεσάνυχτα και αρχίσαμε να ανησυχούμε...

Δοκίμασα να καλέσω στο πατρικό της, αλλά τζίφος. Πετάχτηκε και ο Diage μέχρι το σπίτι της να δει αν είναι αναμμένα τα φώτα, αλλά η πόρτα της ήταν τριπλοκλειδωμένη και δε φαινόταν να είναι κανείς μέσα.

Οι δύο ώρες που είχαν περάσει και ακόμα δεν είχε φανεί ήταν αρκετές και επειδή όλοι είχαν αγχωθεί και με το δίκιο τους, σέρβιρα το φαγητό για να φάνε και να ξεχαστούνε...

Εγώ συνέχισα την προσπάθεια... Πήρα τηλέφωνο σε όλα τα νοσοκομεία της Αττικής, αλλά μάταια. Δε μπορούσα να μείνω άπραγος και έτσι κάλεσα την αστυνομία!!! Λίγο μετά 2 αστυνομικοί ήταν στην πόρτα μου.

"Μιλήσαμε νωρίς το πρωί...μούμπλε, μούμπλε, ...είχαμε κανονίσει να έρθει από εδώ...μούμπλε, μούμπλε,... έχει γεννέθλια...μούμπλε, μούμπλε,... από δω τα παιδιά είναι φίλοι και θα της κάναμε έκπληξη... μούμπλε, μούμπλε,...έχει πάει 02.00 και είναι άφαντη... μούμπλε, μούμπλε,...όχι, από τις 11.20 δεν απαντάει το τηλέφωνο...μούμπλε, μούμπλε,... ανησυχούμε..."

Κάμποσες διευκρινιστικές ερωτήσεις αργότερα και αφού μίλησαν με τον καθένα μας χωριστά οι αστυνομικοί, έστειλαν μια μονάδα στο σπίτι της Orestis για να κάνει έρευνα.

"Σε λίγη ώρα θα μας ανημερώσουν αν έχουμε κάτι νεότερο..." είπε ο ένας αστυνομικός..."Ευχαριστούμε, ... ξέρω πως σας ταλαιπωρούμε κι εσάς... Αλήθεια; Καθίστε. Να σας σερβίρω κάτι;"Ήξερα πως της Veloz της γυάλισε ο ένας και τη σκούντηξα να βάλει 2 πιάτα με φαγητό για τα μπατσάκια...!!!

Λίγη ώρα μετά, όλοι είχαν απογοητευτεί και εξαντληθεί από το άγχος. Ο Never προσπαθούσε να μας ανεβάσει με τις μουσικές επιλογές του, ο Wrong με τον Φάτσα χάζευαν το καινούριο αγαλμάτινο μπαράκι με τη μορφή της Αφροδίτης της Μήλου και το σχολιάζανε , ο Εthan προσπαθούσε να μεταφράσει στον Enrico τις ερωτήσεις που έκανε ο αστυνομικός στον Diage, ενώ η Veloz αντάλλαζε φιλοφρονήσεις και τάιζε με νάζι τον άλλο αστυνομικό...

Κατά τις 03.00 το μυστήριο λύθηκε...Μέσω ασυρμάτου, μάθαμε πως σπάσανε την πόρτα στο σπίτι της Orestis και το βρήκανε άδειο. Υπήρχε μόνο ένα σημείωμα, που έλεγε " έφυγα. μη με ψάξετε".

Χωρίς να μπορούμε να κάνουμε πλέον τίποτα, αποχαιρετιστήκαμε αμήχανα... με το Never να σχολιάζει "Μου αρέσει που κατά τ' άλλα εγώ άργησα...Αχμφ! Τσάμπα πέσατε να με φάτε..." Αφού μάζεψα λίγο το χώρο, έκατσα να βάλω ένα πιάτο φαί... Είχε μείνει ακόμα μία μερίδα, σερβιρίστηκα και κάθισα στην τραπεζαρία ξεκινόντας να μασουλάω...Ήταν ομολογουμένως νόστιμο το κρέας. Βέβαια, ήταν σκληρό απ' έξω αλλά ήταν πολύ μαλακό μέσα... Χαμογέλασα... "Το ξερα..." σκέφτηκα..."Και σου το χα πει Orestako πως όσο κι αν θες να δείχνεις σκληρή, κατά βάθος είσαι ευαίσθητη... " ,ενώ πηρούνιζα λίγο ακόμα ψαχνό...και συνέχισα..."Ίσα ίσα έφτασαν τα δυο σου χέρια για να φάμε 10 άτομα..."Τρώγοντας και την τελευταία μπουκιά, άνοιξα το ψυγείο και έβγαλα το κουτί με την τούρτα...

"Δεν έσβησες το κεράκι..." μονολόγησα...

Άνοιξα το κουτί και μέσα ήταν το κεφάλι της Orestis ...Το τοποθέτησα στο μπαρ μου που πλέον ήταν το υπόλοιπο βαλσαμωμένο και πετρωμένο σώμα της με τη μορφή της Αφροδίτης της Μήλου...

Λίγα λεπτά μετά χτύπησε η πόρτα...

Όλοι μπήκαν μέσα... Χρειάστηκε να πάνε συνοδεία με τους αστυνομικούς μέχρι το σπίτι τους για να μην κινήσουν υποψίες... αλλά είχαμε κανονίσει να γυρίσουν μετά όλοι μαζί να σβήσουμε την "τούρτα"!... Σταθήκαμε όλοι γύρω απ το μπαρ...

" Θα τραγουδήσουμε;" ρώτησε ο Never...

"Θα τραγουδήσουμε, βέβαια..." αποκρίθηκε ο Wrong...

"Και γιατί ντυθήκαμε επίσημα; " ρώτησε η Veloz...

"Δεν παύει να είναι γιορτή σήμερα..." της απάντησε ο Ethan ...

"Και περκέ το κάνατε όλο αυτό;" ρώτησε ο Enrico...

"Έτσι... για μας... και για εκείνη... ήταν πάντα φευγάτη και πλέον όλος ο κόσμος έτσι θα τη θυμάται..." τον αποστόμωσε ο Diage...

Μέσα στο μισάνοιχτο της στόμα έβαλα ένα κεράκι και το άναψα...

"Τσσσσσαφφφφφφφ" ...

Καθίσαμε όλοι γύρω-γύρω και τραγουδήσαμε το Happy Birthday...

Όταν τελείωσε φυσήξαμε όλοι για να σβήσει...

"Φουουουουουου"...

Έτσι... για να μάθεις..."

[Το κείμενο δεν είναι δικό μου. Κάποιος άλλος είναι ο έγκεφαλος αυτής της στυγερής δολοφονίας και βρίσκεται ανάμεσα στα θύματα μου. Βρείτε ποιός είναι...διαφορετικά, υπομονή μέχρι αύριο που θα γίνει η αποκάλυψη.]