G αλα κρεμ

Η ώρα είχε πάει ήδη 9 και δεν ήθελε να αργήσει. Ο G for George κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και βγήκε από το διαμέρισμα του. Είχε απορήσει με την πρόσκληση της Orestis για δείπνο, αλλά μετά σκέφτηκε ότι ήταν μια καλή ευκαιρία να γνωριστούν λίγο καλύτερα. Και εκείνη άλλωστε σε αυτό το πνεύμα είχε κάνει την πρόσκληση.

Η Orestis ετοίμαζε το σπίτι και το δείπνο. Ήθελε να είναι όλα τέλεια. Το σπίτι δεν ήθελε ιδιαίτερη προετοιμασία, αλλά το φαγητό απαιτούσε τέχνη. Από το άγχος να ικανοποιήσει τον καλεσμένο της, τον είχε ρωτήσει μέχρι και αν έχει αλλεργία σε κάποιο φαγητό και αν υπήρχε, ποιό ήταν αυτό. Του George του είχε φανεί περίεργη αρχικά, αλλά μετά σκέφτηκε ότι ήταν πολύ ευγενικό από μέρους της. "Είσαι αλλεργικός στην κρέμα γάλακτος; Μμμ, πάει η καρμπονάρα λοιπόν. Δεν πειράζει, θα φτιάξω κάτι άλλο." του είχε πει.

Όταν χτύπησε την πόρτα του διαμερίσματος, του άνοιξε κεφάτη και χαμογελαστή. "Γεια. Καλώς ήρθες. Έλα μέσα." του είπε. Μπήκε σκεπτόμενος: "Άδικα αγχωνόμουν μωρέ. Μια χαρά κοπέλα είναι." Προσπέρασαν το χωλ και έφτασαν στο σαλόνι. Του έκανε νόημα όμως να μπει στο δίπλα δωμάτιο. Είχε χαμηλό φωτισμό, ένα τεράστιο στρόγγυλο πράσινο χαλί, έναν κόκκινο καναπέ και στο κέντρο μια καρέκλα αιμοληψίας με αλλαγμένη την ταπετσαρία της σε αποχρώσεις του πράσινου και του κόκκινου. "Έχεις ιδιόρυθμο γούστο ε;" έκανε αμήχανα ο George. "Απλά δεν μου αρέσουν τα συνηθισμένα θα έλεγα." απάντησε χαμογελώντας εκείνη.

Του έβαζε το ποτό και του εξηγούσε, πως σ' αυτό το χώρο, προτιμούσε να κάθεται με τους φίλους της. Το κοινό σαλόνι της φαινόταν απρόσωπο. Αυτό είχε τη σφραγίδα της. Με την πρώτη γουλιά από το κρασί και τις εξηγήσεις της Orestis, χαλάρωσε και αφέθηκε. Μετά από αρκετή ώρα κουβέντας, ένιωσε ένα μουδιάσμα, που ξεκίνησε από τα χέρια του και επεκτάθηκε σε όλο του το σώμα. Σε λίγη ώρα είχε αποκοιμηθεί. "Γαμώτο. Γιατί δεν κάθονται ποτέ στην καρέκλα και πρέπει να τους βάζω μόνη μου;"

Αναρωτιόταν η Orestis ενώ προσπαθούσε να τον μετακινήσει από τον καναπέ στην καρέκλα της αιμοληψίας. Ευτυχώς δεν ήταν βαρύς και τον μετέφερε εύκολα. Του έδεσε το λάστιχο στο χέρι και πήγε στην κουζίνα. Ετοίμασε την σύριγγα με την κρέμα γάλακτος και πήγε πίσω στο δωμάτιο. Χτύπησε με τα δαχτύλα της το χέρι του για να τονίσει τις φλέβες, το σκούπισε με οινόπνευμα και του έκανε την ένεση. "Δεν θα πονέσεις καθόλου. Μην ανησυχείς." είπε και γέλασε. Ακολούθησε την ίδια διαδικασία και στο άλλο χέρι του George και έπειτα κάθισε στον καναπέ.

Δεν ήταν σίγουρη αν η δόση επαρκούσε για να πάθει αλλεργικό σοκ και ταράχτηκε. Σκέφτηκε όμως ότι είχε άφθονη κρέμα και χρόνο και χαλάρωσε. Του έκανε αρκετές ενέσεις ακόμα, προσπαθώντας να εξασφαλίσει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Όταν άρχισε να βλέπει τα σημάδια της αλλεργικής αντίδρασης σταμάτησε και άφησε την κρέμα να κάνει τα υπόλοιπα. Ήταν ζήτημα ωρών.

Το τηλέφωνο του Apsoy χτύπησε μέσα στη μαύρη νύχτα. Η Orestis του εξήγησε, παραλείποντας κάποια στοιχεία, για το δείπνο, την αλλεργία και το θάνατο του George. "Δεν φταις εσύ βρε. Που να το ξέρεις πως είχε αλλεργία στην κρέμα γάλακτος;" της είπε, προσπαθώντας να την ηρεμήσει και ξέροντας πως θα θεωρούσε τον εαυτό της υπεύθυνο για ό,τι είχε συμβεί.

Εκείνη δεν είπε πολλά, μόνο: "Ναι, δεν διαφωνώ. Αλλά θα μπορούσα να τον είχα ρωτήσει."