Σύννεφα

Ο Foolish cloud ξύπνησε απότομα μέσα στη νύχτα από τη ζέστη και τη μυρωδιά. Ανακάθισε στο κρεβάτι, κοίταξε τον Θ. και σηκώθηκε. Έκανε ένα χαλαρωτικό ντους, έβαλε ένα ποτό και κάθισε αναπαυτικά στην πολυθρόνα. Άναψε ένα τσιγάρο και κοίταζε τον ημίγυμνο Θ. Το σεντόνι κάλυπτε το κορμί του από τη μέση και κάτω και όπως ήταν γυρισμένος στο πλάι φάνταζε ιδιαίτερα ευάλωτος. Τότε ο Foolish χαμογέλασε, καθώς θυμήθηκε τον Θ. που είχε γνωρίσει. Τον ευαίσθητο, ανασφαλή Θ., που από τον πρώτο κίολας καιρό της γνωριμίας τους, ένιωθε σαν δεύτερη σάρκα επάνω του.

Ο Θ. όμως άλλαξε κάποια στιγμή. Λες και ρούφηξε όλη τη δύναμη του Foolish και δεν τον χρειαζόταν πια. Άρχισε να αποζητά την παλιά του ανεξαρτησία. Μα ο Foolish δεν προσπάθησε να τον κρατήσει δεμένο κοντά του. Ήθελε μόνο να βρουν ένα τρόπο να ανακτήσουν τις ισορροπίες τους και να παραμείνουν μαζί. Γι' αυτό οργάνωσε και το ρομαντικό διήμερο. Μια μικρή απόδραση στη φύση, στο εξοχικό του, πίστευε θα τους έκανε καλό. Το αποτέλεσμα θα το έβλεπε στην πόλη.

Αυτά σκεφτόταν και άδειασε το ποτήρι. Έβαλε άλλο ένα, αλλά δεν γύρισε στην πολυθρόνα. Κοίταξε τον Θ. και άρχισε να του μιλάει. "Σε ήθελα και με ήθελες. Σε αγάπησα και με αγάπησες. Τι πήγε στραβά; Που χάθηκε η μαγεία μας; Δεν το κατάλαβα. Όπως δεν κατάλαβα πως φτάσαμε εδώ..." κάπου εκεί κόμπιασε και κάθισε στο πάτωμα. Άφησε το ποτήρι δίπλα του και έχωσε το κεφάλι του στα γόνατα. Είχε συνειδητοποιήσει τι είχε κάνει.

θυμήθηκε τον Θ. να βγαίνει από το μπάνιο. Τον εαυτό του να τον χτυπάει στο κεφάλι με το κηροπήγιο. Έπειτα ο Θ. έπεσε αναίσθητος στο κρεβάτι. Δεν ήθελε όμως να τον σκοτώσει, τουλάχιστον όχι με βίαιο τρόπο και με αίμα. Απλά ήθελε να τον νιώσει για λίγο μόνο δικό του, όπως παλιά. Όταν όμως τον είδε να κείτεται εκεί, θόλωσε. Πήρε σχεδόν ενστικτωδώς το μαξιλάρι και το κόλλησε στο κεφάλι του. Μέχρι που βεβαιώθηκε πως δεν ανέπνεε. Ήταν δικός του. Μόνο δικός του. Όπως παλιά.

Θυμήθηκε το αίσθημα ευφορίας που ένιωσε. Ειδικά όταν γδύθηκε και ξάπλωσε δίπλα του. Δυο μέρες έμειναν ξαπλωμένοι. Δυο μέρες κράταγε αγκαλιά το νεκρό του σώμα. Μα ένιωθε πως ο Θ. ζούσε, πως άκουγε την καρδιά του να χτυπάει, να χτυπάει μονάχα για εκείνον. Δεν κράτησε πολύ. Η μυρωδιά τον είχε από ώρα ξυπνήσει και μετά το ντους είχε πλέον πλήρη συναίσθηση του τι είχε συμβεί. Ο Foolish σήκωσε το κεφάλι του και σηκώθηκε από το πάτωμα. Έπρεπε να τελειώσει αυτό που είχε αρχίσει.

Πρώτα όμως ήθελε να του δώσει για λίγο ζωή. Πήρε το μαχαίρι και ξεκίνησε την τομή κι ας μην είχε την παραμικρή ιδέα του πως γινόταν. Δεν τον ένοιαζε η τεχνική. Το μόνο που επιθυμούσε ήταν να δει το κόκκινο ζεστό αίμα να τρέχει στο κορμί του Θ. Η πρώτη σταγόνα ήταν μεθυστική και δεν συγκρατήθηκε. Αφηνίασε και άρχισε να κατακρεουργεί το σώμα του. Όταν είχε χορτάσει από το θέαμα και την οσμή του αίματος σταμάτησε και τύλιξε το κορμί του Θ. με το σεντόνι.

Τον μετέφερε και τον έθαψε στον κήπο του σπιτιού. Φύτεψε μια μανώλια, το αγαπημένο τους λουλούδι, στο σημείο που ήταν το προσκεφάλι του, για να θυμάται που τον είχε θάψει. "Η μανώλια υπάρχει παντού, μα αυτή θα έχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου. Και μαζί της, δεν θα ξεχάσω ποτέ πως και εσύ κάποτε υπήρξες μόνο για μένα."

[Foolish cloud δεν ξέρω αν σε ικανοποίησα, αλλά ελπίζω να σου αρέσει.]