Η επιστροφή

Ήταν ξημερώματα όταν μπήκε στο αεροπλάνο. Είχε επιχειρήσει να γυρίσει με τρένο, αλλά κάπου στην διαδρομή κουράστηκε, άρχισε να ξεμένει και από λεφτά και αποφάσισε να κάνει μία τελευταία ανάληψη από το λογαριασμό για έκτακτες περιστάσεις. Κάπως έτσι βρέθηκε στην τουριστική θέση της πτήσης για Ελλάδα. Πάντα της άρεσαν τα ταξίδια. Όχι τόσο ο προορισμός όσο η διαδρομή. Της άρεσε που της έδινε χρόνο να σκεφτεί, για όλους και για όλα.
Όταν ξεκίνησε πριν από ένα περίπου μήνα από Ελλάδα δεν σκέφτηκε και πολλά. Ή μάλλον ήταν τόσα πολλά αυτά που έπρεπε να σκεφτεί που προτίμησε να μην το κάνει. Τώρα όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά, επέστρφε στον τόπο του εγκλήματος και είχε αρκετά να σκεφτεί. Δεν άφησε και λίγες εκκρεμότητες η αλήθεια. Γέλασε, γιατί σκέφτηκε ότι έφυγε σαν τον κλέφτη. Και ήταν κλέφτης. Είχε κλέψει την καρδιά του Τάσου, την κράτησε 4 χρόνια και τώρα δεν ήξερε αν θα την κρατούσε ή αν την έδινε στα σκυλιά. "Λες να την έτρωγε η Δάφνη;" σκέφτηκε καθώς θυμήθηκε το σκύλο τους. Ήξερε καλά όμως ότι ο σκύλος δεν ήταν (δεν έπρεπε να είναι) προτεραιότητα αυτή τη στιγμή. Ένιωσε ένα μικρό πανικό όταν θυμήθηκε τους λογαριασμούς που κατά πάσα πιθάνοτητα θα ήταν απλήρωτοι. Ο Τάσος όταν απόφασισαν (μαλακίες, εκείνη το αποφάσισε όπως έκανε πάντα) να μείνουν λίγο καιρό σε διάσταση για να σκεφτούν αν θέλουν να είναι μαζί, έφυγε από το σπίτι και άλλη όρεξη δεν θα είχε από το να πληρώνει τους λογαριασμούς της Μαίρης. Ευχήθηκε όμως μέσα στον πανικό της να μην της είχαν κόψει το ρεύμα. Για το νερό δεν την πολυ ένοιαζε. Τι ζεστό, τι κρύο, τρεχούμενο να είναι μόνο. Η δεύτερη κρίση πανικού ήρθε μαζί με την προσγείωση. Ήταν οι συγγενείς και οι φίλοι, που θα έπρεπε να τους δώσει μια ικανοποιητική απάντηση για το που και πως εξάφανίστηκε τόσο καιρό. " Ο Τάσος. Περιμένει και αυτός μια απάντηση για το αν θα μείνουμε μαζί ή όχι. Γαμώτο. Είναι τόσα πολλά", η φωνή στο μυαλό της ψυθίριζε όλα όσα έντεχνα απέφευγε τόσο καιρό. " Να δεις που έχω ξεχάσει και άλλα πιο σημαντικά. Και νόμιζα η ηλίθια ότι είχα διευθετήσει κάποια πριν φύγω", η φωνούλα έκανε πάρτυ στον εγκέφαλό της. Όσο περίμενε τις αποσκευές δεν είχε άλλη αντοχή. Το μόνο που ήθελε ήταν να πάει σπίτι ή τουλάχιστον σε ό,τι είχε απομείνει από αυτό που αποκαλούσε σπίτι.
Όταν έβαλε το κλειδί στην πόρτα χαλάρωσε. Όταν μπήκε μέσα και πάτησε το διακόπτη και ΑΝΑΨΕ το φως σχεδόν ούρλιαξε από χαρά. "Τέλεια. 'Αδικα αγχώθηκα τόσο πολύ", είπε μέσα της καθώς είχε πια ηρεμήσει η πανικόβλητη φωνή. Άνοιξε την κάβα, έβαλε ένα ποτό κατά το έθιμο (όταν έφευγε ή όταν γυρνούσε σπίτι πάντα έπινε κάτι) και άραξε στον καναπέ. Είχε χαλαρώσει πλήρως όταν απόφασισε να δει την αλληλογραφία της. Εκει ήταν που τα προβλήματα έκαναν την πρώτη τους έμφάνιση. Αυτή με μαγιώ, γιατί θα ακολουθούσε και δεύτερη με τουαλέτες. Χιλιάδες γράμματα, τόσα δεν έπαιρνε ούτε όταν ήταν εκεί. Χάρηκε η καημένη. Δεν ήξερε γι' αυτό. Εκτός από κάποιους πολύ καλούς φίλους που αφού δεν την έβρισκαν πουθενά είχαν αποφασίσει να την κράξουν γραπτώς, τίποτα το τραγικό δεν είχε ανοίξει. Ώσπου βρήκε ένα γράμμα από τη δουλειά. Τα μισά που έγραφε δεν τα κατάλαβε, κατάλαβε όμως σίγουρα μία λέξη από όλο το περιεχόμενο, "ΑΠΟΛΥΕΣΤΕ". Άφωνη έμεινε και το γιατί δεν το κατάλαβε. (τα email που της έστελναν όσο έλειπε ότι την χρειάζονται και γι' αυτό προσέλαβαν άλλη αφού δεν απάντησε δεν είχε κάνει καν τον κόπο να τα διαβάσει). Κάποια στιγμή ξέμπλεξε το νήμα και τα είδε όλα ξεκάθαρα. Σε κατάθλιψη ήταν έτοιμη να πέσει. Αφού προηγήθηκαν εκατοντάδες τηλεφωνήματα σε φίλους, οι οποίοι έπαψαν απλά να την ψάχνουν και να την περιμένουν. "Ευτυχώς έχω ή καλύτερα μπορώ να έχω ακόμη τον Τάσο" σκέφτηκε και το ηθικό της αναπτερώθηκε. Σχημάτισε τον αριθμό του και περίμενε. Το κινητό κλειστό και το σταθερό δεν απαντόυσε. Δεν ανησύχησε όμως καθόλου. "Ευκαιρία να διαβάσω και κανένα γράμμα ακόμα όσο περιμένω να τον βρω". Για καλ(κ)ή της τύχη το επόμενο γράμμα ήταν του Τάσου. "Το μωρό μου, δεν άντεξε και μου έγραψε μέχρι και γράμμα για να μου πει ότι με αγαπάει και θέλει να είμαστε μαζί", σκέφτηκε η αφελής. Όταν τελείωσε το γράμμα, άλλαξε γνώμη φυσικά. Η προθεσμία που είχαν (μαλακίες, είχε γιατί πάντα εκείνη τα κανόνιζε όλα) θέσει για να απαντήσουν(η Μαίρη δηλαδή) είχε παρέλθει, προ πολλού κιόλας. Τότε τη χτύπησε σαν αστραπή η αλήθεια που αρνούνταν πεισματικά να θυμηθεί. Με τον Τάσο είχαν ψιλοχωρίσει περίπου ένα μήνα πριν το ταξίδι της στην Ευρώπη και είχαν αποφασίσει (είχε αποφασίσει μην λέμε τα ίδια) να του απαντήσει πριν φύγει ή μια εβδομάδα μετά. Νόμιζε η δύστυχη ότι σε περίπτωση που τον χώριζε θα ήταν καλύτερα να είναι μακριά για να μην υπάρξουν δακρύβρεχτα τετ α τετ. Την είχε πατήσει κανονικά. Ο Τασούλης όχι μόνο δεν την περίμενε αλλά τα έφτιαξε και με εκείνη την συνάδελφό του που του έκανε στενό μαρκάρισμα ακόμα και όταν η Μαίρη ήταν παρόυσα. Σαν τρελή διάβαζε και ξαναδιάβαζε το γράμμα. Αλλά δεν άλλαζε κάτι. Στο υστερόγραφο περίμενε κάτι σχετικό με αυτήν αλλά εις μάτην. Η μόνη αναφορά που έκανε ο Τάσος στο πρόσωπο της Μαίρης ήταν στο κομμάτι που έλεγε ότι κρατάει το σκύλο.Ούτως η άλλως αυτός την φρόντιζε τη Δάφνη τόσο καιρό.
Τα ποτά διαδέχονταν το ένα το άλλο. Οι φίλοι παλεύονταν, δουλειά κάπου θα έβρισκε, το γράμμα του πρώην γκόμενου που ουσιαστικά ήταν μια προσωπική εξομόλογηση για τη ζωή του χωρίς καμία αναφορά σε αυτήν θα το ξεπερνούσε με το πρώτο τεκνό, αλλά η Δάφνη την πείραξε πολύ.
Μετά από άπειρα ποτά και πολύ κλάμα, απόφασισε πως έπρεπε να απαντήσει, να αφήσει το στίγμα της σε αυτό το καρναβάλι.
Έψαξε στα συρτάρια, μετά πήρε το κινητό της και έγραψε τα εξής: "Τασούλη, για να ξεχάσω να σου πω αν χωρίσαμε ή όχι, μάλλον δεν με ενδιέφερε και πολύ. Η άλλη εκδοχή είναι ότι περνούσα τέλεια μακριά σου, οπότε και πάλι δεν με ενδιέφερε. Χαίρομαι για σένα και τη Βάσω Άλλωστε πάντα σε ενδιέφεραν τα ευτελή αντικείμενα. Όσον αφορά τη Δάφνη, κράτα τη. Πάντα ήθελες μια σκύλα να σε εξουσίαζει, οπότε αφού εγώ δεν δύναμαι ας το κάνει εκείνη. Αααα. Ξέχασες το βιβλιάριο για τα εμβολιά της. Το επαναληπτικό είναι τον Αύγουστο μην το ξεχάσεις."
Πίστευε μέσα της ότι έβλεπε εφιάλτη και όλα αύριο θα είναι κανονικά.
Ξαπλώνοντας να κοιμηθεί σκέφτηκε:"'Οχι γαμώτο. Δεν γίνεται. Δεν συμβαίνει αυτό. Είμαι ηλίθια.Το εμβόλιο της Δαφνης είναι τον Ιούλιο."