Μέσα μου ζουν δύο εαυτοί.
Υπάρχουν δύο ζωές.
Η πραγματικότητα και το παραμύθι.
Και μια δική μου επιιλογή.
Το δικό μου παραμύθι.
Μαζί του μπορώ να ζω δίχως να υπάρχουν άλλοι άνθρωποι τριγύρω, μα με τον πραγματικό ειρήνη δεν έκανα ποτέ ούτε όταν βρισκόμουν ανάμεσα σε εκατομμύρια ανθρώπους.
Μαζί είμαστε ευτυχισμένοι.
Ζούμε τη ζωή που ο άλλος, ο αληθινός δεν θα έχει ποτέ, γιατί χάθηκε στο δρόμο για να βρει το παραμύθι!
Ποιόν όμως ενοχλούν τα παραμύθια;
Μήπως όλοι μας δεν αποκοιμηθήκαμε με κάποιο από αυτά κάποιο βράδυ όταν ήμασταν παιδιά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου