Με είχαν προειδοποιήσει οι γονείς μου. Όλοι δηλαδή με είχαν προετοιμάσει για την γνωριμία μου με "Εκείνον", αλλά δεν περίμενα να εξελιχθεί έτσι. Στην αρχή ήταν όμορφα. Κάτι καινούριο ξεκινούσε. Ανακαλύπταμε σιγά σιγά ο ένας τον άλλο. Τις επιθυμίες του, τις αδυναμίες του, τον εαυτό του. Ασκούσε μια περίεργη γοητεία πάνω μου. Με ωθούσε να κάνω πράγματα που ήθελα, που με γέμιζαν. Όμως "Εκείνος" ήταν πιο δυναμικός και πιο ισχυρός από εμένα. Σταδιακά η επιρροή του έγινε άρρωστη. Δεν με παρακινούσε για πράγματα που ήθελα, αλλά για πράγματα που "Εκείνος" ήθελε για μένα. Είχα μετατραπεί σε δούλο του, που ακολουθούσε ρητά τις εντολές του. Όμως τότε δεν το καταλάβαινα. Νόμιζα πως απλά "Εκείνος" ήταν ο άλλος μου εαυτός, που γνώριζε τις βαθύτερες επιθυμίες μου και τα θέλω μου. Γι' αυτό έκανα πάντα ότι μου ζητούσε χωρίς καν να το σκεφτώ. Με είχε πείσει πως το ήθελα εγώ και το διεκδικούσα για μένα. Πόσο άσχημο παιχνίδι μου είχε παίξει. Έχασα τους φίλους μου, τις επιθυμίες μου, τον εαυτό μου. Έφτασα σε ένα σημείο που δεν ήξερα ποιά είμαι, τι θέλω και τι μου γίνεται. Και πάλι "Εκείνος" είχε την απάντηση. Με έπεισε για άλλη μια φορά πως δεν χρειάζομαι κάνένα. Πως οι δυο μας είμαστε μια χαρά. Ανενόχλητοι δίχως τρίτους να μπλέκονται και να κοιτάνε περίεργα. Όταν έπαψε πια να έρχεται συχνά και έμενα πολύ μόνη μου, κατάλαβα πως αυτή η σχέση δεν πήγαινε άλλο. Έπρεπε να ξεφύγω και από "Εκείνον" και από όλα όσα είχε προγραμματίσει για μένα χωρίς εμένα. Δεν ήταν εύκολο. Τότε έγινε ένας από τους καλύτερους φίλους μου και αυτό του επέτρεψε να κρατήσει λίγη από την επιρροή του πάνω μου. Φυσικά δεν του ήταν αρκετό. Ήθελε κι άλλο κι άλλο. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ήθελε να είμαι υποχείριο του. Εγώ όμως δεν άντεχα άλλο. Έτσι γίναμε γνωστοί. Δύο άνθρωποι που συναντιούνται μια στο τόσο και λένε τα νέα τους και ανταλλάσσουν απόψεις σχετικά με τη ζωή και ενδεχομένως διάφορα άλλα θέματα. Είχε βέβαια μια εμμονή με τη ζωή, με τη ζωή των άλλων που ήθελε να εξουσιάζει. Δεν προσπάθησε να με μεταπείσει να γυρίσω κοντά του. Μου έκανε εντύπωση που "Εκείνος" το είχε δεχτεί τόσο καλά. Ήταν η πρώτη μας ήρεμη συνάντηση. Λες και ξαφνικά είχαμε βρει τις ισορροπίες που έλειπαν. Όταν ανέβηκα στη μηχανή μου γέλασα, γέλασα όπως ποτέ πριν. Συνειδητοποίησα πως ήμουν απλά ο συνεπιβάτης.
Ο οδηγός μου ήταν "Εκείνος"....ο "Εγωισμός" μου.
5 σχόλια:
Ω, πρώτη φορά κάνω ποδαρικό σε ένα πόστ! Μιας και ο Άμμος με αποκάλεσε εγωκεντρικό νομίζω ότι είμαι ο πλέον αρμόδιος να υπερασπιστώ τον εγωισμό λέγοντας ότι τους εγωιστές συκοφαντούν άνθρωποι που νομίζουν ότι είναι εξυπνότεροι, ομορφότεροι, ανώτεροι και γενικώς σημαντικότεροι από ΕΜΑΣ -ανύκουστο!!
Κανόνισε το ποδαρικό να είναι καλό. Διαφορετικά θα σου ξεριζώσω χέρια, πόδια και θα τα κάνω σούπα. (Ναι, διαβάζω μανιωδώς τη Λίτσα).
Μιας και έχεις καλές σχέσεις με τον εγωισμό, μήπως μπορείς να του πεις να με πάρει κανένα τηλέφωνο; Τρακάραμε με τη μηχανή και έκτοτε δεν μου μιλάει.
ΥΓ. Απάντα στον Άμμο με ένα τραγούδι του Μαχαιρίτσα: "Κι αν είμαι εγωκεντρικός, εγώ είμαι ολόκληρος μωρό μου."
άκουσα χτες ένα παλιό ρεμπέτικο που λέει:"και αν σε πίκρανα εγώ,με τον εγωισμό μου,συμπάθησέ με και μην κλαις, παραπονιάρικο μου",είπα να το γράψω μιάς και μιλάμε περί εγωισμού..!
Welcome Περσεφόνη.Καλά έκανες και το έγραψες. Ωραίο το άσμα αν και δεν το έχω ακούσει.
Αλλά ξέρω ένα του Τερζή που λέει"εγωισμός μην μου λες τι σημαίνει εμείς οι 2 καταντήσαμε ξένοι".
Νομίζω δηλαδή ότι πάει έτσι.
χμμμ... ορεστακο, είχες δίκιο ότι θα μού αρέσει.πολύ πολύ καλό!!! btw, ένα άλλο άσμα λέει "ο εγωισμός σου, πάντα αυτός σ' οδηγεί". χρήσιμος και ο εγωισμός,αλλά πού και πού τη χάνει την ευθεία, οπότε ας κάθεται πίσω κι αυτός καμιά φορά ;) ακόμη δε σού μιλάει; και οδηγούσε κ τρακάρατε κ δε σού μιλάει; έχει λερωμένη τη φωλιά του.
μάκια!
Δημοσίευση σχολίου