Δευτέρα 16 Απριλίου 2007

Σία - Συνωμοσία

Η Λίνα και ο Τάσος ήταν ζευγάρι από το γυμνάσιο. Πέρασαν με επιτυχία το τεστ της πρώτης φοράς στην πενταήμερη στη Ρόδο, που το ακολούθησαν πολλές και εξίσου επιτυχημένες βραδιές. Πέρασαν μαζί το άγχος των πανελλαδικών εξετάσεων. Τη χαρά της επιτυχίας στη σχολή της προτίμησης τους και στην πόλη της επιλογής τους. Όλα αυτά ένα σημείο τα χαρακτήριζε, το μαζί. Όχι όμως απλά μαζί, αλλά μαζί και ευτυχισμένοι. Όλοι στο χωριό τους έβλεπαν και τους χαίρονταν.
Ο ερχομός τους στην Αθήνα, πέρα από το πολύ διάβασμα και τις νέες παρέες, δεν άλλαξε κάτι στη ζωή τους. Μόνο το γεγονός ότι η Λίνα είχε αποκτήσει μια κάπως περίεργη συμπεριφορά. Ο Τάσος όμως το έβρισκε λογικό. Ποτέ δεν της άρεσε το χωριό. "Να φύγουμε αγάπη μου, να φύγουμε μακριά κάποια στιγμή και να μην γυρίσουμε." έλεγε στον Τάσο που δεν συμμεριζόταν την άποψη της. "Εδώ είναι ο τόπος μου. Τόση ομορφιά. Δες. Εδώ θέλω να αφήσω τα κοκκαλάκια μου." βροντοφώναζε εκείνος. Εξάλλου το ότι η Λίνα περνούσε πολλές ώρες με την Σία, την καθηγήτρια της σκηνογραφίας, δεν ήταν κακό, ούτε περίεργο, απλά δεν ήταν συνηθισμένο. Οι άλλοι στην παρέα δεν το έβλεπαν με καλό μάτι το "κολλητιλίκι" όπως έλεγαν. Ο ίδιος το θεωρούσε υγιές, αφού η Λίνα δεν είχε άλλη φίλη αφότου η Κλαίρη έφυγε από το χωριό. Για την ακριβεία εξαφανίστηκε, αφήνοντας απλά ένα γράμμα που έλεγε ότι φεύγει και να μην την ψάξει κανείς. Η καινούρια φίλη της λίνας άλλωστε δεν επηρέαζε τη δική τους σχέση.
Επηρέασε όμως τον ίδιο. Κάποια στιγμή, στο πέρασμα του χρόνου και των σπουδών, η Λίνα τα παράτησε και αφοσιώθηκε αποκλειστικά και μόνο στον Τάσο. Έγινε η κυρία του κυρίου. Ο κύριος, ειδικά αφού η Λίνα με το περίσσιο ταλέντο (που πάντα τον υποσκίαζε) είχε φύγει από το προσκήνιο, μεταλλάχτηκε στο νέο αστέρι της σχολής. Με ενδεχόμενο για λαμπρή καριέρα μπροστά του. Φυσικό ήταν λοιπόν το ενδιαφέρον της Σίας να στραφεί πάνω του. Μόνο που δεν περιορίστηκε στη σχολή αλλά έγινε και πιο προσωπικό. Είχε έρθει η ώρα να γίνει εκείνος ο κύριος της κυρίας.
Ιδέα για το κέρατο δεν πρέπει να πήρε η Λίνα. Ήταν απασχολημένη να μαθαίνει συνταγές και να ψάχνει νυφικό για το γάμο (θα γινόταν όταν τελείωνε ο Τάσος και με τις στρατιωτικές υποχρεώσεις). Φρόντισε όμως ο Τασούλης να της κάνει πλήρη ενημέρωση.
"Το καταλαβαίνω Τάσο μου. Προηγείται η καριέρα σου. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται." ήταν τα μοναδικά λόγια που του είπε το βράδυ που αποφάσισε να της αποκαλύψει όλη την αλήθεια. Στήλη άλατος έμεινε από την ψύχραιμη και ακατανόητη συμπεριφορά της Λίνας. Αποσβολωμένος μπήκε στο αυτοκίνητο και κατευθύνθηκε στο σπίτι της Σίας.
Το τροχαίο ήταν μοιραίο και ο θάνατος του ακαριαίος. Έκλαψε η Λίνα πολύ. Βρήκε όμως το θάρρος και κανόνισε τα της κηδείας. Της περίεργης κηδείας για την ακρίβεια.
Όταν γύρισε στο χωριό με την τέφρα του Τάσου, βγήκε για την καθιερωμένη βόλτα, που έκαναν και μαζί. Σκορπούσε τις στάχτες λέγοντας: "Εδώ δεν ήθελες να αφήσεις τα κοκκαλάκια σου; Διαταγή εξετελέσθη.". Έκτοτε δεν την ξαναείδαν στο χωριό.
Γυρνώντας στην πόλη, πήγε στο σπίτι και άρχισε να πακετάρει τα πραγματά της. Δεκάδες μηνύματα από φίλους και γνωστούς είχαν επιτεθεί στον τηλεφωνητή της και την δυσκόλευαν να αποφασίσει τι θα έπαιρνε μαζί της. Λογικό όμως καθώς τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, τόνιζαν την τραγική της φιγούρα. "Χαχα. Ματωμένος γάμος παιδί μου, τι να πεις." σκεφτόταν όταν έκλεινε την τελευταία βαλίτσα. Τότε χτύπησε το κουδούνι. "Κιόλας; Απίστευτος συγχρονισμός." σκέφτηκε, έκλεισε τα φώτα και κατέβηκε.
Το αυτοκίνητο της Σίας ήταν παρκαρισμένο στη γωνία, για να μην δώσει στόχο (κατάλοιπο επαρχίας). Έβαλε τις βαλίτσες στο πορτ παγκαζ και μπήκε μέσα. Έβαλε τη ζώνη της και έδωσε ένα ρουφηχτό φιλί στη Σία. "Όλα εντάξει; Πάμε; της είπε. "Όλα οκ μωρό μου. Στο είπα ότι θα τα καταφέρναμε. Κανείς δεν θα καταλάβει ότι τα φρένα του ήταν πειραγμένα. Αλλά και να το καταλάβουν θα είμαστε μακριά.America here we come." , είπε και έβαλε μπροστά το αυτοκίνητο.
"Αλήθεια Λίνα, μόνο εσύ ξέρεις το πραγματικό μου όνομα. Σία, από το συνωμοσία." έλεγε καθώς το αυτοκίνητο χανόταν στο σκοτάδι.
Μετά από αρκετούς μήνες στην Αμερική η Λίνα αποφάσισε πως είχε έρθει ο καιρός να απαλλαγεί από την παρουσία της Σίας. Την ευγνωμονούσε για την πολύτιμη βοήθεια της να ξεφορτωθεί τον Τάσο και τη ζωή που είχε, της κυρίας του κυρίου, αλλά τώρα έπρεπε να σταθεί μόνη της. Έλα όμως που η Σία δεν έφευγε. 6 μήνες πάλευε με τον ψυχαναλυτή της και στο τέλος τα κατάφερε. Η Σία μπήκε στην ντουλάπα και δεν ξαναβγήκε ποτέ. Είχε αποκτήσει πια ΜΙΑ και άρτια(;)προσωπικότητα."


8 σχόλια:

orestis είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
orestis είπε...

Πρόσθετο τέλος: "Μετά από αρκετούς μήνες στην Αμερική η Λίνα αποφάσισε πως είχε έρθει ο καιρός να απαλλαγεί από την παρουσία της Σίας. Την ευγνωμονούσε για την πολύτιμη βοήθεια της να ξεφορτωθεί τον Τάσο και τη ζωή που είχε, της κυρίας του κυρίου, αλλά τώρα έπρεπε να σταθεί μόνη της. Έλα όμως που η Σία δεν έφευγε. 6 μήνες πάλευε με τον ψυχαναλυτή της και στο τέλος τα κατάφερε. Η Σία μπήκε στην ντουλάπα και δεν ξαναβγήκε ποτέ. Είχε αποκτήσει πια ΜΙΑ και άρτια(;)προσωπικότητα."
Μου φάνηκε υπερβολή να το βάλω στο post(τραβηγμένο από τα μαλλιά), αλλά αφού η ιδέα και η παράνοια υπάρχει, καθώς και άπλυτος χώρος στα comment, no problem.

Ανώνυμος είπε...

Ρε ορέστη, γιατί όταν ήμασταν φοιτητές και κωλοβαρούσαμε όλη μέρα δε μας έλεγες καμια από αυτές τις ιστορίες??? Περίμενες να φύγεις από τη Θεσσαλονίκη για να ξεδιπλώσεις το ταλέντο σου? Εύγε πάντος! Συνέχισε έτσι...
Υ.Γ.1 Ποια η σχέση της Κλαίρης με τη Λίνα στο χωριό? Δεν πιστεύω να είναι η Σία... αλλά λογικά την ίδια (ερωτική) σχέση πρέπει να είχε με τη Λίνα

Υ.Γ.2 Ναι! Επέστρεψα!!!

orestis είπε...

Γιατί στη Θεσσαλονίκη ήμουν ευρύως γνωστή ως ποιήτρια (θυμάσαι τις ποιητικές βραδιές στο σπίτι μου ελπίζω)και δεν ήθελα να χαλάσει το image μου. Χαχαχα.
Η σχέση της Λίνας με την Κλαίρη ήταν φυσιολογική. Έκαναν βόλτες, ψώνια, έπιναν καφέ και ενίοτε μετά την αποτρίχωση πάντα εξερευνούσαν η μία το σώμα της άλλης.
Καιρός ήταν να επιστρέψεις καλέ μου fermat. Το κοινό σου σε περιμένει.
ΥΓ. Πως και εξαφανίστηκες; Χάθηκες σε κανένα φουστανάκι; Χιχι. Χείμαρρος σου λέω.
Σταματάω εδώ όμως. Να έχω κάτι και για αύριο.

αμμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
orestis είπε...

Η διαφωνία είναι υγιής διάλογος. Εγώ όμως θα συμφωνήσω μαζί σου (παίρνω ψυχοφάρμακα λέμε), οπότε...διαταγή εξετελέσθη, δέστε τις ζώνες σας.

Ανώνυμος είπε...

Kala re Oresti,ti empneysh einai ayth!Ti istoria htan ayth?Den th dineis tou Scorcese na thn kanei tainia?Mallon tou Almodovar pou einai ki aytos psyxakias!Vre th Lina,kai den ths fainotane vre paidi mou!Pantws synexise etsi,perimenw ki alles paranoikes istories!!!

orestis είπε...

Παράνοια is my second name χρυσέ μου. Χαίρομαι που σου άρεσε. Η επόμενη είναι ήδη στα σκαριά.

ΥΓ. Ο Pedro με παρακαλάει για ένα σεναριάκι, αλλά προτιμώ να το δώσω σε Έλληνα καλιτέχνη. :-P