Δεν έτρωγε το αλάτι

Η Λουκία ήταν όμορφη κοπέλα. Ψηλή, ξανθιά με πλούσιο μπούστο και ωραίο σώμα. Το μεγάλο ατού της όμως ήταν ότι ο πατέρας ήταν από τους πιο επιτυχημένους εμπόρους της μικρής επαρχιακής πόλης που έμενε και άρα είχε λεφτά, πολλά λεφτά.
Όταν γύρισε η Λουκία από τις σπουδές της στην Αθήνα, τις οποίες ολοκλήρωσε με επιτυχία σε ιδιωτικό κολέγιο φυσικά, ήταν από τις πιο περιζήτητες νύφες της πόλης. Ευτυχώς δηλαδή γιατί θα πέθαινε η μάνα της από το άγχος της. Σε όλους τους φίλους και συγγενείς εξέφραζε το φόβο της "Δεν μου τον έφερε (τον γαμπρό) όσο σπούδαζε και ήταν ελεύθερη να κάνει ό,τι ήθελε, τώρα που να τον βρει; Μικρή η πόλη μας." Ήξερε όμως καλά η κυρία Κούλα ότι κορίτσια σαν την κόρη της με λεφτά αισθήματα δεν πήγαιναν χαμένα. Θα τον έκανε τον "καλό" γάμο που τόσο επιθυμούσε. Οι υποψήφιοι πολλοί. Βέβαια μόνο γάμος δεν θα ήταν, πιο πολύ εμπορική συμφωνία μεταξύ "τσιφλικάδων", αλλά όπως και να'χε τα παιδιά θα γνωρίζονταν πρώτα για να δώσουν την έγκριση τους. Η Λουκία στο θέμα αυτό ήταν μάλλον απαθέστατη. Δεν έλεγε όχι στις διάφορες γνωριμίες που τις έκαναν κατά καιρούς, αλλά για γάμο κανείς δεν της έκανε.
Όταν κύριος Μάνος πρότεινε στην κυρία Κούλα το γιο του, εκείνη πήδηξε μέχριτο ταβάνι. Καλό παιδί ο Στέφανος. Μορφωμένος, όμορφος και επίσης με λεφτά αισθήματα. Άλλωστε αυτός ήταν ο λόγος που ο πατέρας του πλησίασε την οικογένεια της Λουκίας. Για τα πρακτικά βέβαια ήταν και παιδικοί φίλοι με τον κύριο Λευτέρη, πατέρα της Λουκίας.
Έγινε λοιπόν η γνωριμία ένα χειμωνιάτικο απόγευμα. Κούκλα η δικιά μας, κοκέτα, αλλά και ο Στέφανος σκέτος "γαμπρός". Αμοιβαία συμπάθεια των 2 νέων, που σήμαινε για την Κούλα κλείνω εκκλησία για του χρόνου. Έβγαιναν και ξανάβγαιναν. Έφτασε και η πολυπόθητη στιγμή που η Λουκία αποφάσισε να κάνει το βήμα παραπέρα. Ανακοίνωσε στη μάνα της ότι ο Στέφανος εγκρίνεται και για γάμο. Πάρτυ έκαναν εκείνη την μέρα. "Σπάμε το ράφι.", φώναζε η Κούλα περιχαρής.
Το μόνο που έμενε να γίνει ήταν και η επίσημη πρόταση του Στέφανου στην Λουκία. Αλλά έλα που αυτή δεν ερχόταν. Η καημένη η Λουκία δεν ήξερε τι να σκεφτεί. Τη φλέρταρε, της ζητούσε να βγαίνουν συνέχεια, αλλά ούτε το χέρι δεν της είχε πιάσει. Όταν πέρασε ένα χρονικό διάστημα αρκετό για να πιστέψει πως κάτι δεν πήγαινε καλά, αποφάσισε πως αν τον ήθελε έπρεπε να δράσει. Έτσι και έγινε. Ένα βράδυ που δεν θα έβγαιναν γιατί ο τύπος δήλωσε κουρασμένος, πήγε από το σπίτι του, εννοείται χωρίς να τον ενημέρωσει. Όταν άνοιξε την πόρτα και την είδε χλώμιασε. "Ωχ, να δεις που υπάρχει άλλη.", σκέφτηκε το Λουκάκι. Μετά ανάκτησε την ψυχραιμία του και την κάλεσε μέσα. Της έβαλε ένα ποτάκι και άρχισαν να χαζοκουβεντιάζουν. "Λουκία, κάτι θέλω να σου εμπιστευτώ εδώ και καιρό.", είπε ο Στέφανος. Ύφος χήρας πήρε η Λουκία. Έντεχνα το απέφυγε η μουσίτσα λέγοντας "Έχουμε καιρό. Δεν μου δείχνεις το σπίτι; Έχω περιέργια να δω το χώρο σας.". Το σπίτι δεδομένου ότι έμεναν 2 εργένηδες (ο Στέφανος συγκατοικούσε με τον παιδικό του φίλο, τον Γιώργο) ήταν αρκετά περιποιημένο. Ωραίο σαλόνι, απίστευτο δωμάτιο-γραφείο, καθαρή κουζίνα, μεγάλο μπάνιο και μια υπέροχη κρεβατοκάμαρα. Μόνο μία όμως. Το σοκ ήταν μεγάλο. Δεν χρειάστηκε καν να ρωτήσει η φουκαριάρα "νύφη". Ήταν προφανές πως δεν υπήρχε άλλη κρεβατοκάμαρα, γιατί εκτός του πρακτικού μέρους (είχε ανοίξει ήδη όλες τις κλειστές πόρτες του διαμερίσματος), υπήρχε και το θεωρητικό, ο Γιώργος και ο Στέφανος ήταν ζευγάρι, πολλά χρόνια τώρα. Η συγκατοίκηση ήταν κάλυψη για τα μάτια του κόσμου. Γι' αυτό ποτέ δεν την είχε καλέσει σπίτι του.
Στην επιστροφή στο σπίτι της σκεφτόταν πολλά. Το καλό ήταν ότι ξεκαθάρισε το τοπίο. Το κακό ότι αφού υποσχέθηκε στο Στέφανο να μην τον προδώσει, έπρεπε να βρει μια δικαιολογία να πει στους γονείς της που μόνο εκκλησία δεν είχαν κλείσει. Όταν μπήκε μέσα ήταν αμίλητη. Η μάνα της την κατάλαβε αμέσως. Φυσικό επακόλουθο να τη ρωτήσει τι έγινε. "Μίλα. Τι συμβαίνει; Δεν θα γίνει ο γάμος ε; Το ξέρα ότι κάτι δεν πάει καλά. Το καθυστερήσαμε πολύ. Αλλά γιατί; Τι πήγε στραβά; Μια χαρα παιδί, γιατί;"
Οπλίστηκε με δύναμη η Λουκία, και δεν ήταν εύκολο μετά τον καταιγισμό από τις ερωτήσεις της Κούλας και είπε "Μαμά, δεν τρώει το αλάτι. Μόνο μέλι στην τηγανίτα."