Για όσα χάθηκαν
και δεν θα επιστρέψουν.
Για όσα χάθηκαν
και πονάνε ακόμα.
Για όσα χάθηκαν
μα η θύμηση τους
σχημάτιζει ακόμα χαμόγελα στα πρόσωπα μας.
Για όσα τελικά
δεν χάθηκαν
γιατί υπάρχουν στη σκέψη.
Για όλους εκείνους
που τα χιλιόμετρα
τους νοσταλγούν.
Για όλους εκείνους
που αν και μίλια μακριά
ήταν, είναι και θα είναι
πάντα εδώ.
Αφιερωμένο στη "μικρή" που μου έμαθε να γελάω με τα αστέρια
[ Η απόσταση χωρίζει, η σκέψη ενώνει. Και από τη σκέψη μου δεν έφυγες ποτέ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου