Ο Μάρκος είχε σπάσει τα τηλέφωνα. Την είχε στήσει και έξω από το σπίτι της για πολλές ώρες, μα αποτέλεσμα κανένα. Ήταν άφαντη. Λες και άνοιξε η γη και την κατάπιε. Μετά από λίγες μέρες μίλησε και στους δικούς της. " Παιδί μου, μας είπε ότι θέλει να σκεφτεί και πήγε διακοπές. Δεν ξέρουμε πότε θα γυρίσει. Τηλεφώνησε και στη δουλειά. "Α, η δεσποινίς Αργυρίου; Άδεια άνευ αποδοχών για 10 μέρες." Ακόμα ψάχνεται ο φουκαράς. Πώς είπατε; Γιατί; Αυτό ήταν, έπρεπε να λάβει δραστικά μέτρα. Η καλύτερη του φίλη αγνοούνταν και όφειλε να το ψάξει. Πήγε στο σπίτι της πήρε κλειδαρά για να του ανοίξει και μπήκε μέσα. Το σπίτι ήταν ωραιότατο. Σαν να μην είχε λείψει ούτε μία μέρα. Ψάχνοντας βρήκε ένα ιδιόχειρο σημείωμα της. Το διάβασε και έγραφε τα εξής:
"Δεν ξέρω αν έχω, αν πιστεύω πως έχω ή αν δεν θα έχω,
ξέρω όμως πως αυτό δηλώνω.
Σε όποιον με ψάξει, σε όποιον θέλει να με δει αυτό λέω.
Έχω κατάθλιψη δεν βγαίνω παρά μόνο για να δω τον ψυχολόγο μου.
Όποιος θέλει να έχει κάποια επικοινωνία μαζί μου, ας με πάρει μετά από ένα μήνα.
Χρονικό όριο πέραν του οποίου αν δεν είμαι καλά θα έχω βάλει τέλος στη ζωή μου οπότε.....
Μετά ας μην με ψάξει καθόλου."
Άφωνος έμεινε. Τι να σκεφτεί και τι να κάνει έπειτα από αυτό. "Λες να έπεσε από το μπαλκόνι; Και το πτώμα; Δεν το βρήκε κανείς; Αποκλείεται. Κάτι άλλο τρέχει." έλεγε και ξαναλέγε στον εαυτό του.
Μια μέρα τον πήρε τηλέφωνο κάποιος αστυνομικός. Πήγε στο τμήμα. Αναγνώρισε το πτώμα. "Από τι πέθανε;" ρώτησε. "Ασιτία. Πρέπει να ήταν μέρες έτσι. Εμείς τη βρήκαμε στο κρεβάτι."
Έτσι ήταν, για μέρες. Πήγε να πεθάνει σπίτι του, ενώ αυτός έλειπε. Ξάπλωσε και έμεινε εκεί. Μέχρι να την βρει κάποιος.
Ο Μάρκος δεν το έχαφτε. Κάτι έλειπε στο γρίφο. Και θα το έβρισκε. Πράγμα το οποίο και έγινε. Βρήκε ένα σημείωμα κάτω από το κρεβάτι.
"Δεν επέλεξα να "φύγω" από εδώ για να τον γεμίσω με ενοχές. Απλά ήθελα στο μέρος που τα δυο μου κομμάτια έγιναν ένα, να αφήσω το μισό μου που μένει πίσω. Αυτό που όλοι θα αναγνωρίσουν. Το δικό μου, το "εγώ" μου, που έγινε 'Εμείς" με το πρώτο κοίταγμα. Γι' αυτό αναχωρώ από εδώ. Για να ξέρει ότι πάντα ήταν η αρχή μου και το τέλος μου."
Δάκρυσε ο Μάρκος στα λόγια αυτά. Άλλα μέσα του ήξερε. Και η ίδια το ήξερε άλλωστε. Το τι έπρεπε να κάνει της ήταν πολύ ξεκάθαρο. Και αυτό έπραξε.
12 σχόλια:
E oxi kai na autoktonhseis gia enan antra...akoma kai h ekfrash dinw th zwh mou gia kapoion einai upervolikh..akoma ki an axizei tetoia ekdilwsh agaphs..Pisteyw pws uparxoun ligotero drastikoi kai tromaxtikoi tropoi ekfrashs twn sunaisthimatwn sou gia enan atnrwpo apo ton thanato. Mporeis na dwseis pio polla otan eisai en zwh, me anaimaktous tropous kai mono gia kapoion pou to axizei. Oxi kai na pethaneis..an einai dunaton. To thewrw megali adunamia xarakthra kai endeixh psuxologikhs astatheias..H zzwh exei na sou dwsei tosa polla. H axri kai to telos den einai enas antras. H arxi einai h gennhsh kai to telos einai o thanatos apo alla aitia plin ths autoktonias.H moni periptwsh pou tha dexomoun ton thanato mou gia kapoion allon, tha htan gia to paidi mou...
oi antres uparxun gia na mas dinoun zwh..oxi gia na mas thn pairnoun..
Οκ. Ας χαλαρώσουμε λίγο.Ποιητική αδεία ήταν γλυκειά μου.Σαφώς και δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη.Απλά ήταν μια υπερβολική συγγραφική εκτόνωση συναισθημάτων. Πάντως όταν βρεθούμε από κοντά πέστα μου. Έτσι να ακούω για να μαθαίνω αγάπη.
Συμφωνώ ότι η ζωή έχει να δώσει πολλά, αλλά όταν δίνει μόνο χαστούκια τι κάνουμε; Δεν έχω και λεφτά για πλαστική. Άστα να πάνε.
Και κυρίως, μην ανησυχείτε. Με λένε Ορέστη και είμαι καλά.
To xereis oti to sxolio den apeuthinotan sto proswpo sou alla sthn istoria sou..h opoia mou kinhtopoihse to suggrafiko mou talento...(edw gelane). To sxolio mou einai enas umnos gia th zwh!!
Euxaristw..
Όποιος έχει τη μύγα, να τη φέρει πίσω. Αυτό έπαθα. Χαχαχα.
Σας ευχαριστούμε θερμά για τον ύμνο στη ζωή.
Αχ βρε Ορέστη μου... ώρες ώρες απορώ που σε καταλαβαίνω με τη μία. Ίσως αυτό να φταίει που δεν κάνω σχόλια συχνά στα post σου... Απλά γιατί διαβάζοντας το μισό κείμενο, καταλαβαίνω τι, και κυρίως γιατί, θέλεις να πεις.
Μπορεί να πέρασαν 3 χρόνια σχεδόν από τη μέρα που τα μάζεψες κι έφυγες (καλά... μαζί τα μαζέψαμε τα πράγματά σου) από την Θεσσαλονίκη, αλλά το διάστημα που ήσουν εδώ σε γνώριζα κάθε μέρα και πιο καλά.
Το περίεργο είναι, πως τώρα που σε βλέπω σπάνια καταλαβαίνω πόσο καλά σε ήξερα. Πόσο καλά σε ξέρω ακόμα.
Το σημαντικότερο όμως για μένα δεν είναι το πόσο πολύ ή λίγο σε ξέρω ή σε "πιάνω". Είναι το ότι μου δώθηκε η ευκαιρία απλά να σε γνωρίσω. κι εσένα και όλα τα παιδιά.
Δε ξέρω πως και γιατί μου βγήκε αυτό το comment τώρα. Δες το σαν ένα "δημόσιο" ευχαριστώ για όσα πράγματα πήρα από σένα όλα αυτά τα χρόνια. Και είναι αρκετά, πίστεψέ με.
Ιστορικό Σημείωμα: "Δε θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα Δαραβίγκα" είναι η σωστή έκφραση. Το φώναζαν κάποιοι μαθητές λυκείου την ώρα που περνούσε το λεωφορείο τους έξω από το γραφείο τελετών του Δαραβίγκα. (το οποίο βρίσκεται επί της Β. Όλγας). Ο Δαραβίγκας έκανε γραπτά παράπονα στον διευθυντή του Λυκείου, και το κείμενό του δημοσιεύτηκε σε εφημερίδα, κάνοντας πανελληνίως γνωστή την παραπάνω έκφραση.
Καλέ τι σε έπιασε; Τι σχόλιο ήταν αυτό; Ακούς εκεί δημόσιο ευχαριστώ; Με συγκινεί, αλλά γλυκέ μου όσο πήρες εσύ πράγματα από μένα, τόσο πήρα και εγώ πράγματα από εσένα. Ήταν αμφίδρομη η σχέση μας.
Πάντως αφού σου βγήκε καλά έκανες και το έγραψες.
Πολύ καλή η ενημέρωση για την έκφραση. Εγώ την άκουσα σε συναυλία του Παπακωνσταντίνου πρώτη φορά.:-)
ΥΓ.1 Το "δημόσια συγγνώμη" του Σχοινά μήπως το άκουσες πρόσφατα και σε επηρέασε;
ΥΓ.2 Βάλαμε ADSL και μαγκέψαμε ε;
ΥΓ.3 Είπαμε αν δεν διακωμωδήσω θα αποθάνω.
Επειδή η κατάθλιψη είναι μια σοβαρή και θανατηφόρος νόσος (αυτοκτονίες), δεν επιτρέπεται σήμερα στον 21ο αιώνα, να μην γνωρίζει κάποιος αν πάσχει ή όχι.
Ο Ψυχίατρος μπορεί και μετράει την κατάθλιψη με ακρίβεια (εκατοστού, σαν να πρόκειται για μήκος!). Αλλά για λόγους κοινωνικών συμπλεγμάτων, λίγοι πάνε στον Ψυχίατρο (όταν "φτάσει ο κόμπος στο χτένι").
Έτσι, έγραψα μια on-line κλίμακα μέτρησης της κατάθλιψης, σύμφωνα με τα σημερινά πρότυπα στην Ψυχιατρική. Δωρεάν, ανώνυμα και ελεύθερα, μπορεί ο καθένας να κάνει μια μέτρηση της κατάθλιψης, όποτε θέλει και όσο συχνά θέλει.
Την on-line κλίμακα μέτρησης της κατάθλιψης, θα τη βρείτε εδώ:
Δωρεάν on-line μέτρηση της κατάθλιψης.
http://psi-gr.tripod.com/depression_score.html
Μπορείτε επίσης να δείτε και το ειδικό αφιέρωμα στην κατάθλιψη, στο site:
http://psi-gr.tripod.com
http://psi-gr.tripod.com
Θοδωρής Π. Δασκαλόπουλος, Ψυχίατρος
Ευχαριστώ πολύ για την ενημέρωση.
Όντως είναι σοβαρή νόσος και είναι κρίμα που πολλοί άνθρωποι το θεωρούν ταμπού να επισκεφτούν κάποιον ειδικό.
Το σχετικό site και η κλίμακα μέτρησης ήταν πολύ χρήσιμα.
γεια σου Ορεστη!Μολις διαβασα ενα απο τα ποστ σου και μ' αρεσε αρκετα!
συνεχισε ετσι!
καινουργια...
Κουκλίτσα μου σ' ευχαριστώ πολύ.
kata8lipsh 8a pa8w egw me auta pou grafeis! aman re poulaki mou, ti maurila einai auth!
mou aresoun oi noir istories sou para poly (akoma den pisteuw oti eisai esy pou ta grafeis, ka8e fora prepei na kanw syneidhth prospa8eia na mazepsw to sagoni mou) alla ase kai kanenan na zhsei....oi misoi autoktonoun kai oi alloi misoi ginontai sxizofreneis dolofonoi!
tqu e bqv q, free sex. xyw u, dvo mlstnk! mkiv z ecm qg.
Δημοσίευση σχολίου