Σαμμάνε τα κατάφερα

[Μετά τον Προυστ, ο Σαμμάνος ήθελε να πω και 5 τραγουδάκια με την μπάντα. Άργησα γιατί η μπάντα δεν τα έπαιζε καλά και χρειάστηκαν περισσότερες πρόβες από τις αναμενόμενες.]


Αλεξάνδρεια- Γιάννης Κότσιρας: Από τα ελάχιστα πράγματα που απαντώ χωρίς δεύτερη σκέψη, είναι ότι αυτό είναι το αγαπημένο μου τραγούδι. "Για σαλάμ θα πει τόσα χώρεσα, που το δαίμονα μου συγχώρεσα,για όλα του τα πάθη τα άγρια..." η απόλυτη ταύτιση. Αν δε το καταφέρω κάποια στιγμή θα είμαι ένας πολύ χαρούμενος -με αρκετά πάθη βέβαια- άνθρωπος.



Ο Γορίλας- Συνήθεις ύποπτοι: Τραγούδι σήμα κατατεθέν των φοιτητικών μου χρόνων (τσουρέκια τους τα είχα κάνει με αυτό το γορίλα, ήταν όμως μεγάλος έρωτας). "Ξαφνικά το μεγάλο κλουβί που έντρομη ζούσε η κακόμοιρη φύση απότομα ανοίγει, δεν ξέρω γιατί, ίσως να το' χαν άσχημα κλείσει. Προσοχή στο γορίλα." ταύτιση με το κλουβί, ταύτιση και με το γορίλα, με μια δόση ζήλιας που αυτός τελικά τα κατάφερε και βγήκε ενώ εγώ... Αν είναι καλή ή υγιής κάποια από τις δύο το έχω απόρια.



Ο ανθρωπάκος-Τάνια Τσανακλίσου: Το ακούω συνεχώς, το έχω ήχο κλήσης στο κινητό, αλλά...κανείς δεν το πιάνει το μήνυμα."Για δεν μ' αφήνετε ήσυχο, άστε με ήσυχο, όλοι, θέλω να ζήσω ελεύθερος δίχως ταυτότητα πια." Εδώ δεν μιλάμε για απλή ταύτιση, αλλά για the story of my life. Μονίμως στον κόσμο μου, μονίμως να με ξυπνάνε και να φωνάζω" Για δε μ' αφήνετε κτλ κτλ"



The temple of the king- Rainbow: Τα λόγια είναι περιττά. Μουσική, στίχοι απλά υπέροχοι. "There in the middle of the circle he stands. searching, seeking, with just one touch of his trembling hand, the answer will be found." ταύτιση ως φύση που ψάχνει τα πάντα, ρωτάει για τα πάντα, αλλά στην απάντηση μάλλον θα τα χαλάσουμε. Οπότε... " There in the middle of the people he stands, seeing, feeling, with just a wave of the strong right hand, hes gone, to the temple of the king." τουλάχιστον μας μένει το temple με ή χωρίς απαντήσεις.



Believe- Savatage: Τι να πρωτοπώ; Μου θυμίζει αγαπημένη φίλη, λατρεμένη πόλη και μου δημιουργεί ένα υπέροχο αίσθημα "μιζέριας" κάθε φορά που το ακούω. "And for all the roads you followed, and for all you did not find, and for all the things you had to live behind." ταύτιση για τις απαντήσεις που δεν έρχονται, για όλα όσα έρχονται χωρίς να τα θες και όσα θες αλλά τα αφήνεις -πίσω σου, μέσα σου, στο ντουλάπι.. "And for all the years you borrowed, and for all the tears you cried, and for all the fears you had to keep inside." ασχολίαστο. Κάποια πράγματα δεν λέγονται(στην δική μου περίπτωση τα περισσότερα) μένεις με το believe και μη ερεύνα.

Δανείζω την μπάντα στους: merawen, wrong guy καί fermat.