Κοιτάζοντας

Η merawen με κάλεσε να γράψω τις σκέψεις που μου προκαλεί αυτή η φωτογραφία:

Σκέψη πρώτη- η μελαγχολική: Η εικόνα μιας βαλίτσας, που σηματοδοτεί το τέλος μιας εποχής και το ξεκίνημα μιας άλλης. Απογοήτευση από το παρελθόν, λύπη για το παρόν, αγωνία για το μέλλον. Δεν σε χωράει ο τόπος, δεν σε καλύπτουν οι φίλοι, ο/η γκόμενος/α, γενικά δεν....μαζεύεις λοιπόν τα μπογαλάκια σου και πας σε άλλη παραλία με τα κουβαδάκια σου. (με μουσική υπόκρουση" πάλης ξεκίνημα νέοι αγώνες")

Σκέψη δεύτερη- η αισιόδοξη: Λίγο που έρχεται το καλοκαιράκι, πολύ που μου αρέσουν τα ταξίδια, η βαλίτσα μου φέρνει στο μυαλό εικόνες διακοπών. Πολύ τρέλα, πολύ ποτό, πολύ...ξενύχτι. Βασικό στοιχείο το ότι η βαλίτσα είναι ανοιχτή, όπως οι περισσότεροι από εμάς όταν είναι χαλαρά σε διακοπούλες και όχι κλειστή, μέχρι να βρεις τη νέα ζωή για να μπορέσεις επιτέλους να την ανοίξεις. (μουσική υπόκρουση "καλοκαιρινές διακοπές για πάντα, καλοκαιρινές διακοπές με fanta")

Σκέψη τρίτη- η πραγματική: Επειδή σε 7 μέρες (και σήμερα) ΦΕΥΓΩ, σκέφτομαι πως θα γίνει να πάρω λίγα πράγματα, για να μην τιγκάρει η βαλίτσα, γιατί ποιός την κουβάλαει μετά. Άγχος, άγχος. (μουσική υπόκρουση "ετοιμάζω ταξίδι μοναχά για πάρτη μου")

[Τώρα πρέπει να πετάξω το μπαλάκι αλλού; Άν μπορώ να αλλάξω φωτογραφία πολύ ευχαρίστως. Οπότε θα επανέλθω.)