Παρασκευή 4 Μαΐου 2007

Επιστροφή

Στο δρόμο περπατούσα

μα κάπου αλλού κοιτούσα.

Τρύπια η τσέπη γλίστρησε

κάτω στο δρόμο χτύπησε.

Γύρισα σπίτι μόνη

σαν το ξινό λεμόνι.

Έκλαψα και χτυπήθηκα

Θεέ πόσο φοβήθηκα

Τοκ τοκ ακούω η πόρτα

-κοιτάω απ' το ματάκι-

ωχ, η γριά κοκότα.

"Δικό σου είναι;" μου είπε

Καλά αυτή το βρήκε;

"Σου είχε πέσει στα σκαλιά

μα έχω άριστα σκυλιά."

Θα το ψάχνα στο δρόμο

όμως δεν είχα χρόνο.

Την πόρτα βρόντηξα

και με τη μία βόγγηξα:

Αυτή η γραία τι μαλακίες έφη

-το μόνο θετικό-

μου επέστρεψε το κέφι.

[ Και να θέλω να πέσω σε μαύρη κατάθλιψη, με τη μαλακία που με δέρνει.... Δεν γίνεται, δεν γίνεται.]

10 σχόλια:

αμμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
orestis είπε...

Πολύ γελάς να το προσέξεις.

Ανώνυμος είπε...

Όχι, που έχεις βίσμα τον Άμμο και θα τη γλύτωνες! Θα σε ξεπρουστιάσω ανεπανόρθωτα. Έχεις πρόσκληση στο ποστ μας μανδάμ!

orestis είπε...

Με βίσμα τον Άμμο όχι να την γλυτώσω δεν περίμενα, αλλά να βρεθώ να "σκουπίζω στην έρημο" και τελειωμό να μην έχει.
Ουφ πολύ σκόνη η Σαχάρα.

Θα απαντήσω συντόμως αγαπητέ.

Ανώνυμος είπε...

χαχαχα!!! Δε σου φτάνει που μαγειρεύεις, σκουπίζεις σφουγγαρίζεις, ξεσκονίζεις κτλ κτλ στο σπίτι σου, θα σκουπίζεις και μια έρημο τώρα!
Τέτοια καψώνια ούτε στον νεοσύλλεκτο (σε λίγο) αδερφό σου δε θα κάνουν!!!
Πως να μη πέφτεις σε μαύρη κατάθληψη μετά; Απολύτα δικαιολογημένη σε βρίσκω, και σου εκφράζω την αμέριστη συμπαράσταση μου στον αγώνα σου ενάντια στην κατάθληψη

Ανώνυμος είπε...

Τελευταία διαβαζω κάτι τελείως σουρεαλιστικά παιδικά ποιηματάκια, αλλά πουλάκι μου, εσύ δεν παίζεσαι. Αναπάντρεχες ρίμες, γρήγορος -σαν το βηματισμό του ήρωα- ρυθμός και φοβερό τέλος. Μήπως να αφαιρέσουμε τις κοκότες, να τις κάνουμε απλές κότες και να το δανειστώ για την καλοκαιρινή γιορτή στο νηπιαγωγείο; Μιλάμε είναι σούπερ! Σούπερρρρρρρρ

orestis είπε...

Καλά ε πολύ συγκινήθηκα.

Fermat μου, αν δεν περνούσα όλα αυτά τα καψόνια πιθανότατα να μην είχα την έμπνευση που έχω. Ευχαριστώ για την συμπαράσταση. Δεχόμεθα και οικονομική υποστήριξη.

Σαμμάνε μου, δεν έχω λόγια. Εκτόξευσες κέφι και αυτοπεποίθηση στα ουράνια. Χαίρομαι που άρεσε. Αυτό ήθελα, κάτι απλό να το διαβάζουμε και να γουστάρουμε. Φυσικά και μπορείς να το δανειστείς, αλλά με κότες. Μικρά παιδάκια μην ακούν κακιές λεξούλες.

Ανώνυμος είπε...

De mou les,oresti,ayth h grioula pou thn elegan efh, exei kamia syggeneia me thn "tade"?? :D :D :D Ektos ap'tis istories sou exeis talento kai sta poihmata!!Perimenw ki alla!!

Ανώνυμος είπε...

Wraio...den ftanei pou sto vrike h grioula, vrizeis kai apo panw..Ti na perimeneis apo th shmerini neolaia...ts,ts, ts.!!

Filakia

orestis είπε...

Κούλη...ακόμα γελάω. Που το θυμήθηκες; Ενημερωτικά είναι πρώτη ξαδέρφη της τάδε έφη Ζαρατούστρα, όπως κατάλαβες.

Μουσίτσα, όντως τι να περιμένεις από την νεολέρα. Την εν λόγω γριούλα βέβαια την έχω κόλλημα, γιατί εκτός από το κέφι, επιμένει να μου επιστρέφει και τα κιλά που χάνω.