Ξάπλωσε κουρασμένη, όπως κάθε βράδυ. Η δουλειά της ήταν απαιτητική, τον τελευταίο καιρό όμως την είχε εξαντλήσει. Είχε ανάγκη από διακοπές. Αλλά μεγαλύτερη ανάγκη της, ήταν να τον δει. Είχε περάσει τόσος καιρός με άπειρες ώρες στο τηλέφωνο και τον υπολογιστή. Αμέτρητοι όρκοι αγάπης και πίστης και μια ελπίδα, ότι κάποτε θα ζήσουν τον έρωτα τους σε όλο του το μεγαλείο. Χωρίς υποχρεώσεις δουλειάς, που μεγάλωναν τις αποστάσεις, που ούτως ή άλλως υπήρχαν, μεταξύ τους.
Στην ελπίδα του μέλλοντος, έλεγαν κάθε βράδυ και έκλειναν το ακουστικό. Εκείνος κοιμόταν με τη εικόνα της να τον συντροφεύει και εκείνη αγκαλιά με το ακουστικό, γιατί νόμιζε πως έτσι κράταγε, τον απόηχο της φωνής του. Μα πάντα ξύπναγε με τον ήχο από το ξυπνητήρι και όχι της φωνής του. Και πάντα έκλαιγε όταν έπινε τον καφέ της και πάντα χαμόγελαγε όταν σκεφτόταν, πως τον πίνουν μαζί.
Κάποια στιγμή εκεί που κοιμόταν, ένιωσε τον ιδρώτα να στάζει στο μέτωπο της και τα άκρα της μουδιασμένα. Ένιωσε όμως και μια παρουσία στο δωμάτιο και ταράχτηκε. Πετάχτηκε έντρομη και άνοιξε τα μεγάλα μάτια, για να αντικρύσει το σκοτάδι γύρω της. Μα δεν είδε σκοτάδι, αλλά εκείνον, να στέκεται και να την κοιτάζει χαμογελόντας. Δεν μίλησε, δεν είπε τίποτα. Δεν αναρωτήθηκε καν, τι έκανε εκεί. Ανταπέδωσε το χαμόγελο, άπλωσε τα χέρια της και πήγε να τον αγγίξει. Μα η μορφή του εξανεμίστηκε και βρέθηκε μόνη, ιδρωμένη και μουδιασμένη να αναρωτιέται τι συνέβη.
" Όνειρο ήταν...." είπε, μα δεν ξανακοιμήθηκε. Πληκτρολόγησε τον αριθμό του. Ήθελε να βεβαιωθεί, πως υπήρχε. Απλά δεν ήταν εκεί.
[Αφιερώμενο σε όλους όσους είναι δίπλα, αλλά ποτέ κοντά.]
21 σχόλια:
Χα... ποσες φορες δεν θα θελα να ειχα ξυπνησει... πιστεψε με με ο,τι μπορει να συνεπαγεται αυτο
Άσε...ξέρω.
Και εγώ το έχω ευχηθεί, με τους ίδιους ακριβώς όρους...
"Δίπλα σου είμαι εγώ,κοντά σου ο εαυτός μου" Πολύ ωραίο το όνειρο.Ελπίζω να δω και γω κανένα τέτοιο το βραδύ.
Πάλι τα είπες όλα σε μια φράση!!!
Στο εύχομαι.
Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας.
Με πέθανες.
Θα μπορούσε να ειχε γραφτεί για μένα.
Προσωπικά δεν εχω νιώσει ετσι, δεν εχω δει τέτοια όνειρα. τα έχω κόψει αυτά.
Δεν ειμαι αναίσθητος, ισα-ισα.
Απλά, δεν θέλω να βασανίζομαι.
Καλημέρεςςς
Αχ βρε Ορεστάκο μου, αχ!
(ναι, ...Αχ!)
σμακ.
Κι εγώ προσπαθώ να τις κόψω αυτές τις φαντασίες. Στο τέλος θα γίνω χοντρόπετσος έτσι όπως πάω (όχι ότι δεν είμαι ήδη)
@ Tzonako όχι και να σε πεθάνω...ακόμα.
Την Τρίτη.χεχε
@ Γλυκούλη...γλυκιά νοσταλγία, άρα ναι, αχ!!!
@ Νεβεράκο εσύ ειδικά, λόγω ονόματος, πρέπει να είσαι υπέρμαχος της φαντασίας.χεχε
Προς όλους:
Εγώ το έγραψα για χαρούμενο και αισιόδοξο το ποστ!!!
Αλήθεια!!
Συν που είμαι στην ευχάριστη θέση, να βλέπω συνεχώς τέτοια όνειρα, χωρίς αναγκαστικά να κοιμάμαι!!!
Προς μανούλα:
Τόσα χρόνια μου λες ότι ονειροβατώ...
Ε, τώρα το παραδέχομαι.
Καλύτερα στο ροζ συννεφάκι μου, παρά στο πατάκι της εξώπορτας!!!
Δεν πιστεύω να ήπιες τίποτα παράξενο ;
Όχι...
Μόνο το χυμό από κάτι σταφίδες....
Ξύδια δηλαδή !
Χμμμ χμμμ ... δε ξέρω σε τι κόσμο θα ζήσουμε, με ξύδια και χανγκόβερς !
Θα σου πω εγώ σε τι κόσμο.
Σε ένα γαμάτο κόσμο.
Γεμάτο συννεφάκια και όχι πατάκια!!!
ΥΓ. Οι σταφιδοχυμός τα σπάει.
Πολύ ωραίο...
Ευχαριστώ πολύ Μορφέα.
Ακόμα εδώ τριγυρνάς;
Δεν έφυγες;
Για διακοπές εννοώ.
Μην παρεξηγηθούμε
Έφυγα για λίγο, πήγα στο χώριο μου, γύρισα ξανά στη Λάρισα, και θα είμαι εδώ για καμιά βδομάδα. Διακοπές ουσιαστικά κάνω. Μετά τον δεκαπενταύγουστο οι πραγματικές... Απλά δεν μπορώ να κρατηθώ μακριά από το ίντερνετ. Δεν γράφω, αλλά σχολιάζω. Χε, χε!
Καλό ακούγεται.
Μαζί σου..και γω μετά τις 15-8 θα φύγω.
είναι εξάρτηση το άτιμο.χεχε
Να μας έρχεσαι.
Ανυπομονούμε όμως και για δικό σου κείμενο.
όνειτα όνειρα, κι άγνωστες φωνές μου..του φευγιου μου όνειρα κι άγνωστες μορφές μου..
Ανώνυμε:
1) Γιατί ανώνυμος;
2) Αφιέρωση ή απλά είπες τα δικά σου ;
Δημοσίευση σχολίου