Χωρίς τίτλο
Έμεινα ξάγρυπνος να κοιτώτα σώματα αγκαλιασμένα στο πάτωμα.Έμεινα αμίλητος, μήπως και φανταστώ τις σκέψεις τους.Έμεινα ακίνητος, προσπαθώνταςνα μετρήσω τις ανάσες τους.Έμεινα,με την ελπίδα πως ίσως καταλάβω.Και κατέληξα εκεί,που οι δυο τους δεν θα βρεθούν ποτέ.
10 σχόλια:
First! :0)
"Παράλληλες πορείες.Το μονοπάτι της καρδιάς σου θαρρώ πως είναι μακριά"
Πολύ ωραίο post.Πίσω από όμορφες λέξεις φώλιασε η σκέψη σου.Κρύβει περισσότερα απ' όσα δείχνει.
Πρόταση συνεργασίας για τη συγγραφή ενός βιβλίου.
O Αrtbomber σε προσκαλεί να συμμετάσχεις σε μια πρωτότυπη εκδοτική προσπάθεια.
Επειδή θέλει να αποτελέσει την ουσιαστική εναλλακτική πρόταση τέχνης και τον πολύτιμο συνεργάτη κάθε νέου καλλιτέχνη που πλέον δεν θα χρειάζεται «καλές δημόσιες σχέσεις» για να αναδείξει το ταλέντο του.
Επειδή πιστεύει ότι ο μοναδικός κριτής ενός λογοτεχνήματος είναι και πρέπει να είναι ο αναγνώστης και όχι ο reader-υπάλληλος μιας εταιρείας
Ο Artbomber αναζητά 30 bloggers – συγγραφείς για μια πρωτότυπη εκδοτική προσπάθεια.
Αν σ’ ενδιαφέρει να συμμετάσχεις, στείλε e-mail στο info@artbomber.com για να σου αποσταλεί ενημερωτικό κείμενο με λεπτομέρειες και οδηγίες συνεργασίας.
Artbomber.com
Το site των δημιουργών.
@ fishaki καιρό έχω να σε δω.
Καλά είσαι;
@ diage το κείμενο στα εισαγωγικά με μπέρδεψε λίγο.
Ευχαριστώ.
Δεν κρύβει κάτι πάντως.
Απλά εκφράζει την επιθυμία του να είναι κανείς παρατηρητής της ζωής του.
Μπαααααααααα,
θα συμφωνήσω και με τα τρια παραπάνω σχόλια...
Όντως η fishbait είναι πρώτη...
Έχει δίκιο ο diage... κρύβει πράγματα το κείμενο...
Σωστός είναι και ο artomber Που αναγνώρισε το ταλέντο σου... ;)
ΣΜΑΚ ρε... ΣΜΑΚ!
...έμεινα μόνος... κι ο κόσμος γύρω ήταν πιο μικρός...
Ορέστη μου!
Γλυκέ μου!
Ήρθα για τις αγκαλίτσες μου....
Orestis, γιατί αγνοείς το σχόλιο του artbomber ανόητη;;; Θα σου βγάλω τα μάτια τρίχα τρίχα κακομοίρα μου!
diage, σαν μαθηματικός, έχω να πω πως αυτό που γράφεις στα εισαγωγικά, είναι πέρα για πέρα σωστό. Οι παράλληλες πορείες, έχουν τελικά ένα σημείο τομής, το οποίο βέβαια βρίσκεται αρκετά μακριά. Στο άπειρο για την ακρίβεια. Το μακρυά είναι σχετικό φυσικά, και εξαρτάται από το πως αντιλαμβάνεται κανείς το άπειρο...
Έμεινα σιωπηλός να κοιτώ
τα σώματα καθισμένα στο ίδιο τραπέζι
Έμεινα σκεπτικός, μήπως και
μπορέσω να τους φανταστώ "ταυτόχρονα"
Έμεινα συγκεντρωμένος, προσπαθώντας
να μετρήσω την απόσταση που τους χώριζε
Έμεινα,
με την ελπίδα πως ίσως καταλάβω.
Και κατέληξα εκεί,
που τους χώριζε ο χρόνος.
(Με 3 χρόνια διαφορά, τα δυο σώματα, καθισμένα στο ίδιο τραπέζι, στην ίδια καρέκλα, με παρέα το ίδιο πρόσωπο...)
Ορέστη μου... έπιασα τίποτα, ή τζίφος;
@ apsoy ευχαριστώ, ευχαριστώ.
Σμακ άπειρα
@ Μορφέα εγώ έχω την αίσθηση πως όταν μένουμε μόνοι, ο κόσμος μεγαλώνει.
@ Φοιβούλη καλώς ήρθες.
Οι αγκαλίτσες σε περιμένουν.
@ Νεβεράκο δεν το γνοήσα.
Έχω κάνει τα κουμάντα μου.
Φιλάκια
@ Κούκε η ανάλυση σου ήταν όλα τα λεφτά.
Η συμπλήρωση απίστευτη.
Και ναι, νομίζω τα έπιασες όλα.(αν σε έχω πιάσει και γω φυσικά)
Δημοσίευση σχολίου