Στο Camden εκαθόμασταν
με τα φρικιά βριζόμασταν.
Τούλι φοράνε οι γκοθάδες
έπηξ' ο τόπος αραπάδες.
Τα μαγαζιά είναι πολλά
μα είναι όλα ακριβά.
Χαζεύαμε το γκόμενο με το μαλλί το ράστα
"Τι να τον κάνεις όμως;" είχε μυαλό σαν γλάστρα.
Μες στην απελπισία μας ζητήσαμε καφέ
κανείς όμως δεν έκανε ελληνικό φραπέ.
Ατέλειωτο περπάτημα, αμέτρητοι οι μόχθοι
τον πήραμε και κάτσαμε στου ποταμού την όχθη.
[Τούτο το ποίημα γράφτηκε από τον Ορέστη και τη φίλη του, τον Παναγή στην όχθη του ποταμού στο Camden Τown. Τώρα τι πήραμε, πώς και γιατί, δική μας δουλειά.]
8 σχόλια:
χαχαχα!
Μου αρέσει το στοιχείο της αμφισημίας που ενέχει στο πονηματίδιο σου!!
Και μάλιστα η συγκεκριμένη έννοια!
LOOOOOOOOOOOOOOOOOOL!!!
T-Ε-Λ-Ε-Ι-Ο!!!!
Χαίρομαι που σας άρεσε.
Αυτό ακριβώς θέλαμε να κάνουμε.
Να παίξουμε με την συγκεκριμένη έννοια και ο καθένας να το εκλάβει όπως επιθυμεί.
Ίσως ακολουθήσουν και άλλα.
Be aware.
Σε γενικές γραμμές και μιλώντας εκ μέρους και των 2 μας...ήταν απολαυστική εμπειρία.
Δεν ξέρω αν σας κάλυψα.
Βρε? Που εχάθεις?
Σε πήρε το ποτάμι?
και σου έχω πει... όχι στα βαθυά...
Αργκχ....:Ρ
ΣΜΑΚ.
Καλημέρα.
Άσε.
Τρία μερόνυχτα πάλευα με τα κύματα να βγω στη στεριά.
Χαίρομαι που είμαι πάλι μαζί σας.
:) :) :)
Δημοσίευση σχολίου