Ο δε γαμπρός να φοβάται την τεκίλα.

"Άντε παιδί μου, τελείωνε. Τι κάνεις τόση ώρα; Άλλος παντρεύεται, όχι εσύ."
"Ωχ μωρέ Άντζελα. Χαλάρωσε λίγο. Για διασκέδαση πάμε. Μην είσαι μέσα στο άγχος. Έτοιμη."
"Ωωω. Είσαι πραγματικά πανέμορφη σήμερα."
"Ναι ε; Είπα να εκπληρώσω μια φαντασίωση. Να λένε όλοι ωραία η νύφη, αλλά ποιά είναι η μυστηριώδης μελαχροινή με τα μαύρα;"
"Καλά Αντιγονάκι δεν παίζεσαι με τίποτα. Μόνο εσύ θα σκεφτόσουν κάτι τέτοιο. Άντε πάμε."
Ο Ιούνης είχε φτάσει, οι διακοπές ήταν ακόμα μακριά, οπότε η Αντιγόνη είχε απαντήσει θετικά στο να συνοδεύσει την Άντζελα στο γάμο της συμφοιτήτριας της. Όπως πάντα, πίστευε ότι θα έχει πλάκα. Την διασκέδαζαν τέτοιες κοινωνικές εκδηλώσεις, γιατί σχεδόν πάντα κάτι τραγελαφικό συνέβαινε. Κάτι, το οποίο την διασκέδαζε αφάνταστα.
Η Άντζελα, από την άλλη, ήταν φύση ρομαντική. Πάντα έκλαιγε στους γάμους και σχεδίαζε νοερά τον δικό της. Ο γαμπρός της έλειπε, αλλά θεωρούσε πως κάποια στιγμή, θα τον έβρισκε τον άντρα της ζωής της. Η Αντιγόνη την κορόιδευε και της έλεγε, πως δεν χρειάζεται να είναι ένας, αλλά δύο για να έχει το δικαίωμα της επιλογής.
Έφτασαν στην εκκλησία αρκετά νωρίς και περίμεναν το ζεύγος, μαζί με τους υπόλοιπους καλεσμένους. Όταν έφτασε ο γαμπρός το βλέμμα της Άντζελας θόλωσε και της Αντιγόνης γέμισε απορία. Γρήγορα όμως το τοπίο ξεκαθάρισε.
"Ρε συ. Θυμάσαι που έλεγα για ένα τύπο που κάναμε διαγωνισμό τεκίλας και καταλήξαμε σπίτι του; Που έφαγε κόλλημα μετά και με είχε πρήξει;"
"Φυσικά και θυμάμαι Αντιγόνη. Σου την είχα πει κιόλας, γιατί δεν θυμόσουν ούτε το όνομα του."
"Πώς τον λένε τον γαμπρό;"
"Αντώνη που κολλάει αυτό;"
"Ε με τον Αντώνη πίναμε τις τεκίλες."
"Τι; Καλά πήγες με τον Αντώνη;"
"Σιγά ρε Άντζελα πως κάνεις έτσι."
"Καλά πήγες με τον Αντώνη; Το δικό μου Αντώνη;"
"Ποιό δικό σου ρε Άντζελα. Αφού παντρεύεται άλλη. Τι λες;"
Η Άντζελα ήξερε πολύ καλά τι έλεγε. Ο Αντώνης ήταν ο έρωτας των φοιτητικών της χρόνων. Στον οποίο είχε κάνει ερωτική εξομολόγηση, αλλά δεν ευόδωσε το αίσθημα.
Το ότι αργότερα τα έφτιαξε με την Βάσια, την συμφοιτήτρια της, δεν το είχε μάθει, γι' αυτό αγνοούσε ότι εκείνος ήταν ο γαμπρός. Το ότι δεν τον είχε ξεπεράσει, το θυμόταν καθημερινά.
"Ωχ. Αυτός είναι ρε Άντζελα Ο Αντώνης; Ο γνωστός έρωτας της ζωής σου και έτσι;"
"Ακριβώς. Δεν μπορώ να μείνω στο γάμο. Πάμε να φύγουμε."
"Όχι αγάπη μου. Και θα μείνουμε και θα τον κάνουμε τον Αντωνάκι και τον γάμο του άνω κάτω."
"Τι λες μωρή; Πάμε να φύγουμε πριν γίνουμε ρεζίλι."
"Αποκλείεται. Άλλα άλλο με απασχολεί. Να το κάνω το σκηνικό τώρα ή στο τραπέζι;"
"Σύνελθε ρε Αντιγόνη."
"Μετά. Θα είναι πιο επώδυνο έτσι.Χεχε. Και δεν ακούω κουβέντα.Όποιος πείραξε τη φίλη μου, θα αποθάνει.Χεχε."
Η Αντιγόνη είχε φτιαχτεί για τα καλά. Τα γούσταρε τα περίεργα σκηνικά, ειδικά όταν τα προκαλούσε η ίδια. Η δε Άντζελα ήταν τρομοκρατημένη. Ήξερε ότι όταν την έπιανε την Άντι, γινόταν της μουρλής. Ήρθε όμως η νύφη, έγινε ο γάμος και στήθηκε το ζεύγος με το σόι για τη γνωστή χαιρετούρα. Ήρθε και η σειρά των κοριτσιών να δώσουν τις ευχές τους. κόκκαλο έμεινε ο Αντωνάκης όταν είδε την Άντζελα χαμογελαστή μπροστά του. Στη θέα της Αντιγόνης τον έλουσε κρύος ιδρώτας.
"Να ζήσετε Αντώνη μου, αν και δεν σου αξίζει." πέταξε όλο χολή η Άντζελα.
"Βρε Αντώνη. Εσύ γαμπρός; Αν είναι δυνατόν. Έχω να σε δω από τότε..θυμάσαι ε; Τουλάχιστον θα έχει τεκίλες μετά;" συμπλήρωσε η Αντιγόνη και του έκλεισε πονηρά το μάτι.
Στο τραπέζι έγινε η σφαγή της Χίου. Η νύφη να περνάει τον γαμπρό από ιερά εξέταση, αυτός να προσπαθεί να πει με τρόπο στην Αντιγόνη να τα μπαλώσει και η Άντζελα να κοιτάει μην μπορώντας να συγκρατήσει τα γέλια της. Κάπου εκεί ανάμεσα σε γέλια και υστερίες, την πλησίασε ο Χάρης, ο αδερφός της νύφης, που ξέροντας ότι τους γνώριζε και τους δύο, τη θεώρησε τον κατάλληλο άνθρωπο να του πει τι συνέβαινε.
Η επόμενη μέρα, βρήκε τη νύφη μόνη, τον Αντώνη και την Αντιγόνη στο σπίτι της μετά από τεκίλες και την Άντζελα άφαντη. Μόλις ξύπνησε, σχημάτισε τον αριθμό της.
" Έλα Αντιγονάκι. Τι έγινε;"
"Καλά. Πονάει το κεφάλι μου. Εσύ που χάθηκες; Τι έγινε; Έχω κάτι κενά."
"Καλά είμαι..με τον Χάρη. Ήρθαμε σπίτι μου και καταλαβαίνεις. Μόνο που, με ρώτησε ποιά είσαι και του είπα μια τρελή που γουστάρει τον Αντώνη και ότι δεν σε ξέρω αλλά σε γνώρισα εκεί. Τι να έκανα όμως; Αδερφός της νύφης είναι. Να του έλεγα ότι είμαστε φίλες;"
"Μπράβο ρε. Ωραία φίλη. Μην αγχώνεσαι. Με βολεύει έτσι. Θα του τα αποκαλύψω όλα στο γάμο σας.Χεχεχε."
"Ελπίζω να του το πω πρώτη πολύ πιο σύντομα. Εσύ όμως; Ο Αντώνης; Τι έγινε;"
"Εδώ ήταν, αλλά έφυγε και δεν ξέρω που πήγε. Όσο για μένα, θύμησε μου να μην ξαναπιώ τεκίλα."
Ο Αντώνης αγνοείται ακόμα...