Για να' μαι ευχάριστος σε όλους,
- κι ακόμα και στον εαυτό μου-
έκρυψα πάντοτες με μάσκες
που αρέσουνε το πρόσωπο μου
κι άλλαξα τόσες στη ζωή μου,
που τώρα πια να μη μπορώ
τ' αληθινό το πρόσωπο μου
να πω ποιό είναι μητ' εγώ!
Έτσι, ο θάνατος σα θα' ρθει,
δε θα' ναι η στέρηση μεγάλη:
θα αφήσω μιαν ανυπαρξία
για να περάσω σε μιαν άλλη....
Κώστας Ουράνης
- κι ακόμα και στον εαυτό μου-
έκρυψα πάντοτες με μάσκες
που αρέσουνε το πρόσωπο μου
κι άλλαξα τόσες στη ζωή μου,
που τώρα πια να μη μπορώ
τ' αληθινό το πρόσωπο μου
να πω ποιό είναι μητ' εγώ!
Έτσι, ο θάνατος σα θα' ρθει,
δε θα' ναι η στέρηση μεγάλη:
θα αφήσω μιαν ανυπαρξία
για να περάσω σε μιαν άλλη....
Κώστας Ουράνης
8 σχόλια:
Τόσο καταθλιπτικός είναι ο Ουράνης;
Πριν ένα χρόνο θα το λάτρευα το ποίημα (και το προηγούμενο). Τώρα το βρίσκω πολύ ωραίο και πολύ αληθινό.
Bounce ρε Orestis, bounce.
;)
Ω ναι.
Και πιο πολύ μη σου πω.
Δηλαδή τώρα σου αρέσει λιγότερο από ότι θα σου άρεσε 1 χρόνο πριν;
Τι σημαίνει bounce;
Όχι δύσκολες λέξεις Φάνννη μου.
χεχε
Δε μου αρέσει λιγότερο απλά πριν από ένα χρόνο ήμουν σε άλλη φάση.
Bounce βρε παιδί μου, πώς να στο πω; Αυτό που κάνει η μπάλα όταν την πετάς. Που σκάει κάτω και μετά ξανανεβαίνει. Το ανέβασμα = bounce. :)
ααα.
Τώρα το πιάσα.
Πρέπει να ανέβω λες ε;
Δεν είναι άσχημα στο υπόγειο 2 πάντως.
Λίγο σκοτεινά.:P
Θα γίνει και αυτό.
Θα επέλθει η άνοδος, κάποια στιγμή.
Προφανώς εδω μιλάει για αδυναμίες προσαρμογής ο ποιητής.
Λιγάκι απαισιόδοξος, αλλα οχι οτι εχει κι άδικο.
Τουλάχιστον δεν πρέπει όμως να ξεχνάς ποιός εισαι, επειδή άλλαξες μάσκες πολλές.
Καλό μήνα :)
Κινδυνεύω να γίνω κλισέ, αλλά συμφωνώ μαζί σου.
Καλά τα προσωπεία, σωτήριες οι μάσκες (που και που), αλλά σημασία έχει να ξέρεις ποιός είσαι.
Καλό μήνα και σε σένα.
καλό μήνα Ορέστη μου!
Θα προτιμούσα βέβαια το "θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινοπορου δείλι, μεσ΄την κρύα μου κάμαρη όπως έζησα, μόνος" του Ουράνη, αλλά κι αυτό καλό είναι!
Πολύ απαισιοδοξία ρε παιδί μου...
Υ.Γ. Επειδή σα μαθηματικός, δε γνωρίζω πολλά για ποιητές, σ'ευχαριστώ που μου τον σύστησες, τότε εκείνα τα χρόνια! Ε, τι; Μόνο στον Καριωτάκη θα μέναμε τις κρύες μελαγχολικές νύχτες;;; Να έχουμε και κάτι εναλλακτικο να σπάει η μονοτονία (και να φαινόμαστε λιγάκι σχετικοί όμως, έτσι;)
Καλό μήνα και σε σένα καλέ μου.
Σε έχω καταστρέψει, το ξέρω.χεχε
Φυσικά και δεν θα μέναμε στον Καρυωτάκη, όπως δεν μέναμε στο ένα μπουκάλι, αλλά στα πολλά.χεχε
Τι μου θύμησες.
Ποιητικές βραδιές σπίτι μου.
Και να προσπαθούμε με τον κούλη να κλάψουμε και να καταλήγουμε κάτω από τα γέλια.
Τα φιλιά μου.
ΥΓ. Μου έφτιαξες το κέφι τώρα.
Δημοσίευση σχολίου