Μέσα στον κόσμο, κι όπου κι αν πάω,
είμαι ως να ζω σ' εξορία,
τη χαρά της ζωής εγώ τη νιώθω
όχι σαν πόθο- μα σαν νοσταλγία.
Λες κάποτες πως είχα μια παρτίδα
και τους δρόμους που παν έχω ξεχάσει,
λες κι έζησα- σε ποιά τάχατε χρονιά;-
μιαν ευτυχία που πια την έχω χάσει....
Κώστας Ουράνης
ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΟΔΗΜΙΕΣ
είμαι ως να ζω σ' εξορία,
τη χαρά της ζωής εγώ τη νιώθω
όχι σαν πόθο- μα σαν νοσταλγία.
Λες κάποτες πως είχα μια παρτίδα
και τους δρόμους που παν έχω ξεχάσει,
λες κι έζησα- σε ποιά τάχατε χρονιά;-
μιαν ευτυχία που πια την έχω χάσει....
Κώστας Ουράνης
ΑΠΟ ΤΙΣ ΑΠΟΔΗΜΙΕΣ
6 σχόλια:
Γαμάτο!
"τη χαρά της ζωής εγώ τη νιώθω
όχι σαν πόθο- μα σαν νοσταλγία"
:')
(είναι φάτσα που δακρύζει ενώ γελάει - δλδ η κλασσική μου διάθεση)
Τα δικά σου είναι καλύτερα όμως! Συγγνώμη Κώστα μου. ;)
Και να θέλω να μελαγχολήσω αυτό το "συγγνώμη Κώστα μου" ήταν όλα τα λεφτά.
Θα τρίζουν τα κοκκαλάκια του.
Και μένα είναι από τα αγαπημένα μου.
Θα ακολουθήσουν και άλλα.
Δικά σου ή δικά του; Ή γενικώς; Κοίτα, αρκεί να ακολουθήσουν πάντως.
Εννοούσα δικά του.
Τουλάχιστον για τώρα.
Γενικώς για μετά.
Θα ακολουθήσουν σίγουρα.
Εδώ θα είμαι να δίνω το στίγμα μου.
Πολύ όμορφο, ελαφρά απαισιόδοξο αλλα ταιριάζει σε κομμάτια της ζωής μου.
Απαισιόδοξο ναι.
Αλλά όμορφο και με νόημα.
Δημοσίευση σχολίου