Σήμερα πάλι σε θυμήθηκα
σήμερα όμως δεν φοβήθηκα.
'Ημουν εγώ και ήμουν εκεί
μόνο για λίγο είπα "που 'σαι εσύ;"
Αυτή είναι τώρα η ζωή σου
μα ζήστ' την
και γω μαζί σου.
Σφίγγω τα χέρια στο τιμόνι
η αγωνία δυναμώνει.
Κοιτάω το χλωμό φεγγάρι
θα σε ξεχάσω, που να με πάρει.
[Αφιερωμένο....]
10 σχόλια:
Ξενυχτάμε ποιητικώς, αγαπημένη;
Κι εμείς μουσικώς. Χαχαχαχαχα!
Φιλιά πολλά στην bounceαρισμένη Orestis! :***********
Αγάπη, αυτό θα μπορούσε να γίνει πολύ ωραίο τραγούδι.
Του έντεχνου όμως.
Μπορεί και του λαϊκού.
Ότι θες εσύ!
θα συμφωνήσω με τον Λάθος τύπο...
Μου κάνει κάτι σε έντεχνο...κάτι σε Πρωτοψάλτη...
Αν και το τελευταίο... το "που να με πάρει" μου βγάζει Παπακωνσταντίνου...
Θα μπορούσε λες και η Mariah?
(ναι... που να την πάρει...)
Καλημέραααααα ορεστάκοοοοο
ΣΜΑΑΑΑΚΑτις...
Bah.. Εμένα πάλι μου κάνει κάτι σε πολύ οικείο... δυστυχώς.
Φιλάκι Ορέστ
Oi, achei teu blog pelo google tá bem interessante gostei desse post. Quando der dá uma passada pelo meu blog, é sobre camisetas personalizadas, mostra passo a passo como criar uma camiseta personalizada bem maneira.(If you speak English can see the version in English of the Camiseta Personalizada. Thanks for the attention, bye). Até mais.
Πελάτες μου.....
Τα τόσα σχόλια που βρήκα με τη μία, απλά με ανέβασαν απίστευτα.
Προς αποφυγή παρεξηγήσεων το "αφιερωμένο" πήγαινε σε όλους όσους περίμεναν το bounce.
Πάμε τώρα αναλυτικά:
Never ξενυχτάω ποιητικώς, ποτικώς και ποιοτικώς.
Φιλιά από την ντοπαρίσμενη και bounceαρισμένη Ορέστη.
Wrong δεν το ' χα σκεφτεί για τραγουδάκι, αλλά αν δεν στο έχω πει, στο λέω τώρα, έχεις πολύ ωραίες ιδέες.
Αλλά θέλω να το πει η Άντζελα....(λέω και ανέκδοτα)
Γλυκούλη μου (διακρίσεις κάνω τώρα, αλλά αδυναμίες είναι αυτές, νομίζω αν αρνηθεί η λαίδη, ο Βασίλης με φτιάχνει μια χαρά.
Fishάκι, καλό το οικείο, αλλά το δυστυχώς με στεναχωρεί.
Είναι στο χέρι μας, τι θα θυμόμαστε και πως.
Φιλάκια
ΥΓ. Με βρήκε και μένα ο καμισέτα.χαχαχα
Αχ όποιος και να το πει, orestis μου, θα ήθελα την ώρα που θα το ακούω για πρώτη φορά να με έχεις αγκαλίτσα και να μου χαϊδεύεις τα μαλάκια… Α! και να μου βάλεις και λίγο κόκκινο κρασί στο ποτήρι.
Τι τέλειο που θα είναι! Ο στιχουργός να σου βάζει κρασί, να σε έχει στην αγκαλιά του, σαν να είναι ο/η κολλητός/η σου και να ακούς για πρώτη φορά το τραγούδι του.
Ονειροπόλησα πάλι το χαζό! Orestis, promise!!!!! Και το πρώτο single θα μου το αφιερώσεις :-)
Ρε Φοίβε τι κάνεις τώρα;
Εσύ ονειροπόλησες και εγώ το έστησα ήδη.
Ωραία θα ήταν....
Που ξέρεις, μπορεί και να γίνει έτσι.
Θα είσαι ο μούσος μου, θα σ' έχω αγκαλίτσα και θα σου διαβάζω αυτά που γράφω και θα σου λέω τις ιδέες μου και και και.....
Μόνο που θα παίζουμε και τον Apsoylako ε;
Αχ, τι μου κάνες τώρα;
Θα αρχίσω τη μελοποίηση.
Πάρε το κρασί και ετοιμάσου.
Φιλάκια
ΥΓ. Ήταν το πιο γλυκό σχόλιο της επανόδου μου.Ευχαριστώ
Εννοείται θα παίζουμε και τον γλυκούλη μας τον apsoy και όποιο άλλο από τα παιδάκια θέλει να παίξει μαζί μας! Δε θα γίνουμε σαν τις «πλαστικές» χαζο-ξανθιές τις τηλεόρασης που χαζολογάνε μοναχιές τους!
Αλλά αγκαλίτσες θα κάνεις πρώτα σε μένα να τις χορτάσω και μετά στα υπόλοιπα παιδάκια… καλά; :-)
Έτσι ναι.
Αλλά μην μαζευτούμε πάρα πολλοί.
Λίγοι και καλοί.
Και πρώτα σε σένα, όσες θέλεις να χορτάσεις και μετά θα φωνάξουμε και τον γλυκούλη.
Δημοσίευση σχολίου