Αντίο Fermat

"Ρε θα σε σκοτώσω. Τι έκανες;" ακούστηκε η φωνή του Oresti από το τηλέφωνο.
"Ε, που να φανταστώ ότι δεν ήθελες να μαθευτεί ότι είσαι κοπέλα;" είπε σχεδόν απολογούμενος ο Fermat.
Η αλήθεια βέβαια είναι πως και οι δύο, είχαν, ο καθένας με τον τρόπο του, δίκιο. Ο Orestis παρόλο που ήθελε να υπερασπιστεί την αντρική του περσόνα, στα προσωπικά του στοιχεία, ανέφερε ότι ήταν θηλυκού γένους. Ο δε Fermat, δεν το θεώρησε κακό να το αναφέρει, καθώς και η ίδια δεν το είχε αρνηθεί. Που να φανταστεί ο καημένος ότι θα την πείραζε τόσο πολύ.
"Καλά ρε, αφού το λες και μόνη σου, ότι είσαι κοπέλα, εγώ γιατί τα ακούω;" είπε ελαφρώς εκνευρισμένος ο Fermat.
"Απλά δεν ήθελα να αναφέρονται σε μένα ως η τι στιγμή που υπογράφω ως ο. Αυτό. Και ενοχλήθηκα που το είπες." είπε έχοντας χαλαρώσει αρκετά.
Ο Fermat πίστεψε πως όλα ήταν οκ πλέον και η φιλία τους, αλλά και η σχέση τους στο blog συνέχιστηκε ήρεμα. Για εκείνον, γιατί ο Orestis είχε άλλα σχέδια. Μάλλον το οργάνωνε καιρό και το είχε στήσει πολύ καλά. Τον πήρε τηλέφωνο και τον προσκάλεσε στην Αθήνα, γιατί θα έμενε μόνη της στο σπίτι για κανά 2 βδομάδες. "Ευκαιρία ρε να κάνεις διακοπούλες και να σε δω και λίγο, να τα πούμε. Άλλωστε έχουμε καιρό να συναντηθούμε από κοντά." του είπε γλυκά και όπως ήταν φυσικό τσίμπησε.
Έφτασε στο σπίτι και οι πρώτες μέρες πέρασαν εύκολα και ευχάριστα. Την τρίτη μέρα όμως, το σχέδιο θα έμπαινε σε εφαρμογή. Ο Fermat είχε κανονίσει να πάει για καφέ με κάτι φίλους του και ο Orestis τον περίμενε σπίτι, γιατί όπως είπε δεν είχε διάθεση. Θα τον περίμενε όμως για ένα τελευταίο ποτάκι. Όντως τον περίμενε και όντως θα ήταν το τελευταίο.
Όταν μπήκε ο Fermat στο σπίτι, απόρησε γιατί δεν άκουσε θόρυβο. Πήγε στην κουζίνα και βρήκε τον Oresti να ετοιμάζει κοκταίηλ. Τύφλα έγιναν μέσα σε λίγη ώρα και το μόνο που πρόλαβε να πει ο Fermat ήταν "Ρε μαλάκα, τι μπόμπες έφτιαξες;"
Η επόμενη στιγμή, τον βρήκε δεμένο χειροπόδαρα στο κρεβάτι του Oresti. "Κοπέλα ε; Να δούμε αν θα σου φανεί γυναικείο μετά." είπε και του έχωσε ένα καλσόν στο στόμα. Μετά του βούλωσε τη μύτη με 2 ταμπόν και τον άφησε. "Ρε γαμώτο, να δεις που θα παίρνει αέρα και δεν θα σκάσει!" σκέφτηκε και ξαναπήγε στο δωμάτιο. Είχε δίκιο, έμπαινε αέρας και αν περίμενε να πάθει ασφυξία, θα περνούσαν μέρες, άσε που μπορεί και να μην έπιανε τελικά.
Είχε όμως και εναλλακτική. Πήγε στο μέσα δωμάτιο, να πάρει τα σύνεργα και επέστρεψε. Έβγαλε το βιβλίο των μαθηματικών του λυκείου, έβγαλε και το διαβήτη και ξεκίνησε. Αφού του έβγαλε τα μάτια με τον διαβήτη, στη συνέχεια χάραξε στο στήθος και την πλάτη του, κάποια από τα πιο γνωστά γεωμετρικά αξιώματα. Μετά έκανε ένα κύκλο γύρω από την καρδιά και με τη βοήθεια ενός χάρακα, την έβγαλε και αυτή έξω. "Χαραμίζομαι. Γιατρός έπρεπε να γίνω." είπε και κοίταξε γύρω της. Τα πάντα είχαν γεμίσει αίματα.
Και καλά τα σεντόνια και το πάτωμα θα τα έπλενε, το πτώμα όμως δεν είχε σκεφτεί τι θα το έκανε. Δεν αγχώθηκε βέβαια. Έβαλε ένα ποτό, άναψε και ένα τσιγάρο και κάθισε για λίγο να χαλαρώσει. "Το βρήκα." άστραψε το πρόσωπο της και πήγε στο δωμάτιο. Πήρε το πτώμα, το τύλιξε με ένα σεντόνι και το κατέβασε στο αυτοκίνητο(ευτυχώς, που ήταν ελαφρύς και μπορούσε να τον κουβαλήσει μόνη της). Το έβαλε στο πορτ παγκαζ, μπήκε μέσα και ξεκίνησε. "Άντε τυχερέ θα σε πάω και στον Λυκαβητό." μονολόγησε γελώντας. Αλλά είχε ξεχάσει ότι είχε συναυλία ο Μάλαμας εκείνη τη μέρα.
"Όχι ρε. Την τύχη μου." φώναξε και έψαξε να βρει ένα ερημικό μέρος να αφήσει το αυτοκίνητο. Μετά από ώρα βρήκε ένα σημείο, που δεν είχε κόσμο, πάρκαρε και τον έβγαλε. Αν και δυσκολέυτηκε λίγο τα κατάφερε και τον πέταξε από ένα βράχο. Μετά γύρισε προς τα κάτω, ξαναπάρκαρε και βγήκε. Πήρε μπυρίτσα από την καντίνα και κατευθύνθηκε προς τη συναυλία. Καθώς ήταν περασμένη η ώρα, την άφησαν και μπήκε. Και ενώ άκουγε τα τραγούδια του Μάλαμα, σκεφτόταν τι θα έλεγε στους άλλους.
"Ρε παιδιά τι να πω; Νόμιζα πως την είχε ξεπεράσει. Αλλά ενώ περνούσαμε γαμάτα στη συναυλία, ξαφνικά είπε ότι θα πήγαινε μια βόλτα. Δεν μου πέρασε καν από το μυαλό ότι θα έπεφτε από το βράχο. Άβυσσος η ψυχή του μαθηματικού."

[Αφιερωμένο στο φίλο μου τον Fermat, που έκλεισε το blog του και πολύ θα μας λείψει.]