Γύρισε σπίτι αρκετά κουρασμένη. Δεν άφησε όμως την κούραση της να την πτοήσει. Εκείνος ήταν ήδη από ώρα εκεί. Είχε μαγειρέψει, για να γιορτάσουν την επέτειο τους. Εκείνη είχε αναλάβει το κρασί. Έστρωσε το τραπέζι, άναψε τα κεριά και κάθισαν. Δώρα δεν αντάλλαζαν. Τους φαινόταν κάπως αστείο μετά από τόσο καιρό. Αλλά φρόντιζαν πάντα, να κάνουν κάτι ιδιαίτερο εκείνη την μέρα.
Πόσο τους άρεσε όταν έβρισκαν το χρόνο να μείνουν πραγματικά δυο τους, ανεπηρέαστοι από δουλειές και λοιπές υποχρεώσεις. Το είχαν καθιερώσει σαν ιεροτελεστία. Μετά το φαγητό έπιναν από ένα ποτό, διάβαζαν και έπειτα έπεφταν για ύπνο. Ύστερα εκείνη αποκοιμιόταν αποκαμωμένη από τον έρωτα και έκεινος έμενε να την χαζεύει, μέχρι που τον έπαιρνε ο ύπνος με τη μορφή της, όπως έκανε πάντα. Τον είχε στοιχειώσει εκείνη η μορφή της.
Ακομά και μετά από τόσο καιρό, που τόσο εύκολα, τόσο απλά την είχε διώξει από τη ζωή του, εξακολουθούσε να κοιμάται με την εικόνα της. Βαθιά μέσα του αναρωτιόταν αν ήταν τιμωρία, κάτα κάποιο τρόπο, ή ένα σημάδι ότι είχε κάνει λάθος. Δεν άφηνε όμως περιθώρια στον εαυτό του να κάνει κάτι γι' αυτό. Είχε μάθει να ζει έτσι. Με πολλές γυναικείες σάρκες να γεμίζουν το κρεβάτι του και μόνο μία μορφή, τη δική της, να υπάρχει στο μυαλό του.
Μόνο όμως στο μυαλό του. Ποτέ δεν είχε επιχειρήσει να μάθει τι κάνει και πως περνάει. Εκείνη πάλι έκανε μόνο αυτό και τίποτα για την ίδια. Ήρεμησε κάποια στιγμή και απλά έπαψε να ρωτάει και να ψάχνει. Κράτησε τα πως και τα γιατί, συντροφιά της τα βράδια. Δεν τον ένιωθε να την στοιχειώνει, αλλά να την απελευθερώνει, όπως έκανε πάντα. Και έτσι συνέχισε τη ζωή της.
Μια ζεστή μέρα του Ιουλίου, περπατούσε στην Ιπποκράτους. Ένιωθε αφόρητη την ζέστη, έγειρε προς τα πάνω το κεφάλι της και με το χέρι της τίναξε τα πλούσια μαλλιά της από την πλάτη για να δροσιστεί. Όταν επανέφερε το βλέμμα της κοντοστάθηκε. Ήταν εκείνος. Σταματήσαν και έμειναν να κοιτάζονται. Τα μάτια της βούρκωσαν και ένιωσε τα δάκρυα τα κυλάνε, έσφιξε τα δόντια και πέρασε στο απέναντι πεζόδρόμιο.
Εκείνος για μια στιγμή σκέφτηκε να τρέξει και να της μιλήσει. Να έκανε επιτέλους κάτι, μετά από τόσο καιρό, αλλά δίστασε. Κοντοστάθηκε πάλι και έμεινε να την κοιτάζει να φεύγει, για πάντα, όπως της είχε μάθει.
Πόσο τους άρεσε όταν έβρισκαν το χρόνο να μείνουν πραγματικά δυο τους, ανεπηρέαστοι από δουλειές και λοιπές υποχρεώσεις. Το είχαν καθιερώσει σαν ιεροτελεστία. Μετά το φαγητό έπιναν από ένα ποτό, διάβαζαν και έπειτα έπεφταν για ύπνο. Ύστερα εκείνη αποκοιμιόταν αποκαμωμένη από τον έρωτα και έκεινος έμενε να την χαζεύει, μέχρι που τον έπαιρνε ο ύπνος με τη μορφή της, όπως έκανε πάντα. Τον είχε στοιχειώσει εκείνη η μορφή της.
Ακομά και μετά από τόσο καιρό, που τόσο εύκολα, τόσο απλά την είχε διώξει από τη ζωή του, εξακολουθούσε να κοιμάται με την εικόνα της. Βαθιά μέσα του αναρωτιόταν αν ήταν τιμωρία, κάτα κάποιο τρόπο, ή ένα σημάδι ότι είχε κάνει λάθος. Δεν άφηνε όμως περιθώρια στον εαυτό του να κάνει κάτι γι' αυτό. Είχε μάθει να ζει έτσι. Με πολλές γυναικείες σάρκες να γεμίζουν το κρεβάτι του και μόνο μία μορφή, τη δική της, να υπάρχει στο μυαλό του.
Μόνο όμως στο μυαλό του. Ποτέ δεν είχε επιχειρήσει να μάθει τι κάνει και πως περνάει. Εκείνη πάλι έκανε μόνο αυτό και τίποτα για την ίδια. Ήρεμησε κάποια στιγμή και απλά έπαψε να ρωτάει και να ψάχνει. Κράτησε τα πως και τα γιατί, συντροφιά της τα βράδια. Δεν τον ένιωθε να την στοιχειώνει, αλλά να την απελευθερώνει, όπως έκανε πάντα. Και έτσι συνέχισε τη ζωή της.
Μια ζεστή μέρα του Ιουλίου, περπατούσε στην Ιπποκράτους. Ένιωθε αφόρητη την ζέστη, έγειρε προς τα πάνω το κεφάλι της και με το χέρι της τίναξε τα πλούσια μαλλιά της από την πλάτη για να δροσιστεί. Όταν επανέφερε το βλέμμα της κοντοστάθηκε. Ήταν εκείνος. Σταματήσαν και έμειναν να κοιτάζονται. Τα μάτια της βούρκωσαν και ένιωσε τα δάκρυα τα κυλάνε, έσφιξε τα δόντια και πέρασε στο απέναντι πεζόδρόμιο.
Εκείνος για μια στιγμή σκέφτηκε να τρέξει και να της μιλήσει. Να έκανε επιτέλους κάτι, μετά από τόσο καιρό, αλλά δίστασε. Κοντοστάθηκε πάλι και έμεινε να την κοιτάζει να φεύγει, για πάντα, όπως της είχε μάθει.
10 σχόλια:
a, de mas ta les kala..
kai oi 2 zwntanoi? oute enas akrwtiriasmos, kati bre aderfe..
telika den eisai i dolofoniki proswpikotita pou pisteya alla mia romantiki psyxi.. :p
se protimw etsi, kai as min exei tosi plaka..
alla as etrexe kai aytos ligo, na exoume ena happy end me tosi zesti!
:)
Velozaki ακρωτιριασμούς θα έχουμε σήμερα. Για να γελάσουμε λίγο.
Μάλλον γι' αυτό δεν έτρεξε.
Φοβήθηκε τη ζέστη.
Φιλάκια
Πολύ ρομαντικό με στοιχεία αληθινής αγάπης.Με ταξίδεψες λίγο σε άλλες εποχές.
Χαίρομαι που δεν στάθηκες στο απαισιόδοξο τέλος, αλλά πήγες πιο πέρα.
Άλλες εποχές εννοώντας;
Μακάρι να μπορούμε να ταξιδεύουμε πάντα μέσω των κειμένων.
Εποχές που η λέξη αγάπη είχε ουσία.Δεν ξέρω αν υπήρξαν ποτέ αυτές οι εποχές.Ναι.. εδώ θέλω να διορθώσω.Φανταστικές εποχές θα έλεγα.Δημιουργήματα του μυαλού.
Θα διαφωνήσω λίγο αγαπητέ.
Υπήρχαν εποχές που είχε ουσία.
Ακόμα έχει, όσο τουλάχιστον θα υπάρχουν άνθρωποι που θα πιστεύουν σε αυτήν.
Για μένα δεν έχει αποκτήσει ακόμα. :)
:(
Τι εννοείς μικρέ;
Δεν έχει αποκτήσει ουσία η αγάπη;
Θα γίνει, σίγουρα.
Αλλά μην βιάζεσαι...απλά χάνεις παθιασμένα φιλιά, ένα κιλό πόνο και μια θλιμμένη παραδοχή ότι αυτή η αγάπη κάποτε θα τελείωνε.
Still, it's better than nothing!
Έλα βρε.
Σκέψου θετικά.
Σμακ.
Δημοσίευση σχολίου